review
Mario & Sonic op de Olympische Spelen: Tokio 2020

Al sinds 2007 vormen Mario en Sonic een team als het gaat om de Olympische Spelen. Sinds dat moment verscheen er voorafgaand aan elke Olympische Spelen een game met Mario en Sonic in de hoofdrol. Echter leek het gedaan met de serie, want tijdens de Olympische Winterspelen in PyeongChang ontbrak het duo. Gelukkig was het maar een tijdelijke pauze en zijn de twee weer terug in een nieuw avontuur met Mario & Sonic op de Olympische Spelen: Tokio 2020.

Het is niet de eerste keer dat de Olympische Spelen plaatsvinden in Tokio en dat thema wordt door SEGA ook gebruikt als basis voor de verhaalmodus. Mario, Sonic, Bowser en Dr. Eggman worden door een magisch spelsysteem opgezogen en komen terecht in 1964, het jaar wanneer de Olympische Spelen voor het eerst in Tokio werden gehouden. In die tijd waren er nog geen mooie 3D-beelden en alles ziet er ook uit zoals in het begintijdperk van de NES. Mario en Sonic zullen zoveel mogelijk gouden medailles moeten verzamelen om terug te keren naar het heden, maar het wordt ze niet makkelijk gemaakt door onder andere Bowser en Dr. Eggman.

Mario & Sonic op de Olympische Spelen: Tokio 2020 is in principe een flinke verzameling van minigames. De verhaalmodus doet niets anders dan je op een leuke manier kennis te laten maken met de verschillende disciplines. Verwacht geen diepgaand verhaal met meerdere lagen en interessante personages die zich langzaam ontwikkelen. Het is allemaal vrij simpel en dat past ook prima bij dit soort spellen. Het is allemaal grappig genoeg om te blijven volgen en voor je het weet, ben je door de verhaalmodus heen. Ook kun je in deze modus je kennis over de Olympische Spelen bijspijkeren, want het zit ook vol met verschillende weetjes.

Naast de verschillende disciplines bevat het ook nog de nodige minigames die je langzaam zult vrijspelen. De diversiteit van deze spellen is groot. Zo moet je onder andere met Sonic racen tegen een trein, met Mario proberen sleutels te verzamelen in stealth-modus en moet je personages vinden, à la ‘Waar is Waldo?’, in een drukke stad. De minigames zijn niet heel moeilijk, maar erg leuk om te doen. Zelfs na het voltooien van de verhaalmodus, zul je ze nogmaals willen proberen om je vorige tijd/score te verbeteren.

Mario & Sonic op de Olympische Spelen: Tokio 2020 bevat de meeste sporten die ook aanwezig zullen zijn op de Olympische Spelen 2020. Zo kun je onder andere hardlopen, zwemmen, paardrijden, turnen en voetballen, maar ook voor rugby sevens is er plek. De sport maakt sinds de Olympische Spelen van 2016 deel uit van het programma en hoewel het voor de meeste een onbekende sport is, is de uitwerking erg leuk gedaan. Het bevat in totaal meer dan dertig verschillende evenementen en dat zorgt ervoor dat er voor iedereen wel iets te beleven valt. Onze persoonlijke favorieten zijn toch wel voetbal en rugby, vooral omdat het enorm leuk is om tegen elkaar te spelen. Voetbal doet soms denken aan een simpele versie van Mario Smash Football, een spel dat – lezen jullie mee Nintendo? – wij enorm graag een terugkeer zien maken.

Minigames vallen of staan met een goede besturing en dat is over het algemeen wel in orde. Bij de meeste disciplines kun je kiezen hoe je het spel wilt besturen. Zo kun je vaak kiezen tussen één JoyCon, beide JoyCon’s of besturing met enkel knoppen. Sporten als rugby en voetbal zijn wat ingewikkelder wat besturing betreft en kun je niet doen met een enkele JoyCon, maar zwemmen en sprinten zijn in principe prima te doen met een simpele besturing. Dit werkt voor die twee sporten ook prima, maar bij badminton en discuswerpen is het vooral vervelend. Het kan er bijna onspeelbaar door worden, omdat je precies op het juiste moment met de controller moet zwaaien, of het wordt te makkelijk, omdat je alleen maar een beetje op een knopje hoeft te drukken. De besturing met beide JoyCon’s of met knoppen is dus over het algemeen wel aan te raden.

Naast de gewone sporten die aanwezig zijn op de Olympische Spelen, bevat het ook nog een aantal droomevenementen: schieten, racen en karate. Deze zijn gebaseerd op bestaande sporten, maar zouden onmogelijk in het echt kunnen plaatsvinden. Deze minigames zijn ook een stuk uitgebreider dan de normale disciplines en zullen je ook langer bezighouden. Droomracen heeft wel wat weg van Mario Kart, inclusief power-ups en dat maakt het natuurlijk uitermate geschikt om met een grote groep te spelen. Probeer ook deze evenementen vooral niet met een enkele JoyCon, want dat zal je vooral frustratie opleveren. Wij hebben het schieten geprobeerd op deze manier en het was praktisch onspeelbaar. Je zult namelijk de motion-control moeten gebruiken om je personage te laten richten. Hierdoor kijk je op een gegeven moment alleen nog maar tegen het plafond of de grond aan, of je hebt een flinke kans om je arm te ontwrichten. Niet doen dus!

Mario & Sonic op de Olympische Spelen: Tokio 2020 is uiteindelijk een hele leuke verzameling van verschillende minigames. Het bevat genoeg content om je een hele tijd zoet te houden. De moeilijkheidsgraad ligt over het algemeen niet heel erg hoog, maar is wel op te voeren, dus dat maakt het ook heel erg geschikt voor het hele gezin. De verhaalmodus is een leuke manier om je kennis te laten maken met de verschillende disciplines en het duurt gelukkig precies lang genoeg om boeiend te blijven. Er is weinig aan te merken op deze game, behalve dan dat de besturing met één JoyCon over het algemeen niet heel erg lekker werkt, of het soms wel heel erg makkelijk maakt. Gelukkig kun je in de meeste gevallen kiezen wat voor soort besturing je wilt en hoeft het geen probleem te vormen.

Mario & Sonic op de Olympische Spelen: Tokio 2020 is voor deze review gespeeld op de Nintendo Switch. De game is exclusief verkrijgbaar voor dit systeem.