review
Luigi’s Mansion 3

Op donderdag 31 oktober, niet geheel toevallig Halloween 2019, verschijnt Luigi’s Mansion 3. Maar is de game daarmee angstvallig slecht, of is het spel juist geestachtig goed?

In dit derde deel in de Luigi’s Mansion-reeks is Mansion eigenlijk het verkeerde woord. Mario, Luigi, Peach en een aantal Toads zijn uitgenodigd voor een vakantie in een prachtig hotel en natuurlijk slaan ze dit niet af. Al snel blijkt er echter een addertje onder het gras te zijn. Dat de bedienden geen mensen zijn, valt direct op. Maar wanneer je de eerste nacht probeert door te komen, wordt het pas echt duidelijk: het hotel zit vol spoken. De eigenaresse heeft King Boo weten te bevrijden en je vrienden opgesloten in een schilderij. Alleen jij moet nog opgesloten worden, maar gelukkig lukt dit niet.

Dat is het moment dat het grote Luigi’s Mansion 3-avontuur begint. Bewapend met de Poltergust G-00 ga je als Luigi op pad om je vrienden te redden en King Boo weer gevangen te zetten. Wat vanaf het begin opvalt is dat de game, ondanks dat hij op Halloween verschijnt en vol spoken zit, geen moment echt eng is. Sterker nog, de humor is juist een van de grootste aanwinsten van het spel. De bange Luigi zorgt er keer voor keer voor dat je als speler dubbel ligt.

De gameplay van het spel is zeer afwisselend. Het ene moment ben je aan het jagen op spoken en aan het vechten met de eindbazen, terwijl je het volgende moment de leuke, afwisselende en soms zelfs geniale puzzels oplost. Zeker in vergelijking met de vorige twee delen is Luigi’s Mansion 3 een heel stuk afwisselender qua gameplay. Dit merk je ook in de levels waarin het spel zich afspeelt.

Op de meeste verdiepingen zal je een aantal keer een groep spoken moeten verslaan. De ene keer is dit makkelijker dan de andere keer, omdat de spoken vaak een eigen manier van verslaan hebben, maar allemaal zul je ze moeten laten schrikken met je lichtflits om ze vervolgens op te zuigen. Voor je ze kunt laten schrikken, moet je bijvoorbeeld soms een zonnebril van zijn gezicht slaan of een schild uit zijn handen trekken. Ook de eindbazen, die vooral heel veel levenskracht hebben en natuurlijk in uiterlijk uniek zijn, hebben een dergelijke aanpak nodig. Denk bijvoorbeeld aan een kat die alleen op je afkomt wanneer je wegdraait. Kort voor hij je wilt pakken, kun je dan omdraaien en hem laten schrikken. Doe je dit  te vroeg, dan schiet hij weer weg.

Het spel speelt zich dan misschien af in een hotel, maar je bezoekt (let op: spoilers als je de trailers niet hebt gezien), een piramide, piratenschip, disco en nog heel veel meer waardoor je je regelmatig afvraagt in wat voor hotel je beland bent. Het hotel is natuurlijk behekst en dat merk je het hele spel door. En alhoewel het allemaal dus geen moment eng is, hangt er wel de hele tijd een spookachtige sfeer. Dat is misschien wel een van de knapste dingen die Nintendo voor elkaar heeft gekregen met Luigi’s Mansion 3.

Echt moeilijk is het allemaal niet, maar gezien de brede doelgroep lag dat in de lijn der verwachtingen. Toch zijn er een aantal puzzels die je niet altijd even goed zonder hulp kunt oplossen, zeker voor de kleinere onder ons. Gelukkig is er dan de professor. Die neemt (soms ook ongevraagd) contact met je op met tips. Die tips gaan ook over hoe je de eindbazen moet verslaan, want ook dat kan soms een aardige puzzel zijn.

Je hebt net als in de vorige delen weer een Poltergust (spookzuiger) tot je beschikking. Dit keer is het de Poltergust G-00. De professor heeft het apparaat weer voorzien van een aantal vernieuwingen, waaronder Gooigi. Dit slijmige evenbeeld van Luigi kan door hekken en putjes en komt dus op plekken waar je anders zelf niet komt. Het is een zeer toffe en leuke toevoeging die de puzzels een stuk gevarieerder maken. Andere vernieuwingen zoals de burst en de slam zie je ook in de trailer eerder in dit artikel.

Wanneer je meer uitdaging zoekt in het spel, kun je op zoek naar de vele verzamelobjecten. Speciale spoken, diamanten en Boos zitten op iedere verdieping verstopt en vereisen, soms nog meer dan het verhaal, goede puzzelskills om ze te vinden. Het draagt overigens weinig tot niet bij aan het verhaal, maar de sterke puzzels van het spel dagen je steeds uit om toch op zoek te gaan naar al deze extra’s.

Zonder de extra verzamelobjecten ben je ongeveer tien tot twaalf uur met het spel bezig. Gelukkig ben je dan echter nog niet klaar. Je kunt sowieso de game nog een keer in co-op spelen, wat zeer leuk is omdat er best wel wat puzzels zijn voor Gooigi, maar Luigi’s Mansion 3 is ook voorzien van een multiplayer. Hierin strijd je in teams tegen elkaar, met als doel om te kijken wie de meeste spoken kan opzuigen. Heel hoogstaand is de multiplayer niet; ieder potje is namelijk grotendeels hetzelfde. Het is misschien wel het beste te vergelijken met de Mario Kart-battlemodus. Niet hoogstaand, wel vermakelijk.

Luigi’s Mansion 3 is voor deze review gespeeld op de Nintendo Switch. De game is exclusief op dit platform beschikbaar.