review
Dragon Quest XI S: Echoes of an Elusive Age – Definitive Edition

Dragon Quest XI S: Echoes of an Elusive Age – Definitive Edition, dat is een hele mond vol. Dragon Quest XI S is simpelweg de port van Dragon Quest XI: Echoes of an Elusive Age (dat voorheen alleen beschikbaar was op PlayStation 4 en pc in het Westen). Omdat er ook een hoop aanpassingen gemaakt zijn, wordt het in dit geval de Definitive Edition genoemd. Arran beschreef de originele versie als een traditionele Japanse RPG die het wel wat veilig speelt. Hoe we er twee jaar later over denken en of de aanpassingen daar nog een rol bij spelen, lees je in deze review.

Dragon Quest XI S is inderdaad een behoorlijk traditionele JRPG. Waar Final Fantasy bij bijna elk deel heeft geprobeerd om de gameplay volledig op zijn kop te gooien, staat Dragon Quest erom bekend dat maar te laten voor wat het is. Echter is dat misschien helemaal niet zo verkeerd in een wereld waar de Japanse turnbased-RPG’s van hoog niveau steeds schaarser worden.

Het verhaal begint vrij standaard. Jij speelt als een hoofdpersoon zonder naam die de uitverkorene (Luminary) is om de afstammeling van het kwaad te verslaan. Alles gaat echter mis wanneer blijkt dat veel mensen geloven dat de Luminary niet bestaat om het kwaad te verslaan, maar juist zelf de personificatie van het kwaad is. Je wordt de gevangenis in gegooid en ontmoet daar een dief genaamd Erik. Samen gaan jullie op de vlucht en dat is wanneer Dragon Quest XI echt begint.

Je reist de wereld over om erachter te komen wat er aan de hand is. Wat is dat grote kwaad dat je zou moeten verslaan nou eigenlijk? En hoe zou je dat moeten doen? Gaandeweg kom je in verschillende gebieden, maak je nieuwe vrienden en ontdek je genoeg tombes, grotten en dorpen om een nieuwe UNESCO Werelderfgoedlijst te kunnen beginnen.

De gameplay vindt, zoals we al hebben aangegeven, vrij traditioneel in beurten plaats. Wat nog een leuke feature is, voor wie het wil, is dat je de mogelijkheid hebt om maar één personage te besturen en de rest alleen een tactiek mee hoeft te geven. Zo kan je per personage instellen of ze jou vooral moeten ondersteunen of juist lekker agressief en roekeloos mogen zijn en vervolgens handelen ze volledig autonoom. Verder is het zo dat wanneer personages in niveau stijgen, ze ‘skill points’ krijgen en deze kan je gebruiken om verschillende vaardigheden vrij te spelen. Zo kan je in ieder geval een klein beetje zelf invullen wat voor specialiteiten je teamgenoten krijgen. Wil je bijvoorbeeld Erik vooral sterker maken met dolken, of juist zijn boomerang, of wil je dat hij vaardigheden leert zoals stelen? Het is een vrij oppervlakkig systeem, maar het zorgt net voor dat beetje extra genoegdoening wanneer je in niveau stijgt en dat is uiteindelijk het belangrijkste.

Een veelbesproken probleem bij de oorspronkelijke release twee jaar geleden, was dat alleen de Engelse stemmen beschikbaar waren. Deze waren volgens velen ook nog eens niet zo sterk en wisten hun personages niet goed te verkopen. Het gebrek aan Japanse stemmen kwam omdat de game in het Japans geen voice over had gekregen en dit alleen was toegevoegd (in het Engels) voor het Europese en Amerikaanse publiek. Voor deze heruitgave op de Nintendo Switch is echter alles uit de kast getrokken en is het volledige verhaal met Japanse stemmen te spelen. We zijn blij om te kunnen melden dat dit van de hoogste kwaliteit is: zelfs de kleinste personages zijn vol overtuiging en enthousiasme ingesproken. Dit draagt zeker bij aan de belevenis die je als speler hebt in een fantasievol avontuur als Dragon Quest XI S en geeft nog meer sfeer aan de al zo kleurrijke wereld.

Verder is een van de grootste toevoegingen de mogelijkheid om het spel volledig in 2D te spelen. Het spel ziet er dan echt uit als een ouderwetse JRPG en met mooie sprites trek je door de wereld alsof je je weer in de vroege jaren 90 bevindt. Helaas zijn we niet zo te spreken over de manier waarop het geïmplementeerd is; je kan namelijk niet wanneer je wilt even wisselen. Je moet naar een (standbeeld van de) kerk gaan en daar heb je de mogelijkheid om van 3D naar 2D te gaan. Dat is echter niet alles. Je moet vervolgens een nieuw opslagbestand maken en hierop een hoofdstuk vanaf het begin starten. Je behoudt weliswaar je personages, hun niveau en voorwerpen, maar hierdoor wordt het bijzonder onaantrekkelijk gemaakt om even tijdens je avontuur te wisselen tussen 2D en 3D: het haalt alle momentum uit je voortgang. Dit is weliswaar een leuke mogelijkheid voor mensen die later in het spel bedenken ‘O, ik wil dit hoofdstuk nog een keer spelen’ omdat ze ten eerste dit daadwerkelijk kunnen doen op elk moment en ten tweede het ter afwisseling in 2D kan. Voor een lineaire playthrough waarbij je gewoon het verhaal van begin tot eind wilt spelen, is het echter jammer dat er geen betere oplossing geïmplementeerd heeft kunnen worden.

Het is belangrijk om te melden dat de Dragon Quest XI S: Echoes of an Elusive Age – Definitive Edition ook vol met kleine aanpassingen zit. Zoals een opslagpunt dat hier of daar op een ander plekje zit, een extra dialoogoptie met een persoon, of denk aan quality of life-features zoals het nu overal kunnen smeden van wapens en dergelijke. Het is duidelijk veel meer dan slechts een port naar de Switch met minimale moeite. Er is veel aandacht en liefde in gestoken om het hele spel van begin tot eind te verbeteren. Dat is dan ook gelukt en daarom zijn wij enorm blij met deze heruitgave. Ja, het is en blijft een behoorlijk traditionele game die het wat veilig speelt. Verder is het ook gewoon aan alle kanten sterk, van de koninklijke en prachtige muziek tot de sfeervolle en kleurrijke omgevingen en het ontdekkingsgevoel dat zo zal leven bij verreweg de meeste spelers. Dat de gameplay wat simpel is, nemen we dan graag voor lief.

Dragon Quest XI S: Echoes of an Elusive Age – Definitive Edition is voor deze review gespeeld op de Nintendo Switch. Deze uitgave is exclusief op dit platform beschikbaar.