review
Yu-Gi-Oh! Legacy of the Duelist: Link Evolution

In Nederland is het al even geleden dat Yu-Gi-Oh! een gigantische hit was op de schoolpleinen. Echter is de reeks nooit verdwenen: er zijn veel nieuwe delen van de serie verschenen en het kaartspel wordt nog steeds wereldwijd gespeeld. Daarom kwam een paar jaar terug Yu-Gi-Oh! Legacy of the Duelist voor de meeste platformen. Alhoewel het spel zeker niet slecht was, had het wellicht niet zoveel aandacht gegenereerd als Konami had gehoopt. Met de hoop dat de Nintendo Switch een beter platform voor het spel zal zijn, wordt nu een wat uitgebreide variant uitgebracht in de vorm van Yu-Gi-Oh! Legacy of the Duelist: Link Evolution. Hoe bevalt deze ervaring op de Switch?

Omdat het spel alweer bijna vier jaar geleden verscheen voor de andere platformen en deels in de vergetelheid is geraakt, zullen we in deze review meer kijken naar het totaalpakket en niet alleen naar wat er nieuw is aan deze versie.

Verreweg het grootste onderdeel van het spel is de Story Mode. Hierin kan je al je favoriete gevechten uit de televisie-serie (of de manga als je een hardcore fan bent) naspelen. Meestal speel je als een van de hoofdpersonen, zoals Yugi of Joey, tegen de vele tegenstanders die de serie kent met de decks die op dat moment gebruikt werden. Dit is een erg tof idee, omdat je zo al die gave momenten waar je als kind naar hebt gekeken (of nu nog steeds naar kijkt) ook kan beleven.

Je kan weken zoet zijn met deze modus. Elk vervolg op de serie is namelijk een afzonderlijk onderdeel van de verhaalmodus. Hierdoor hoef je ze ook niet allemaal te doorlopen, maar kan je specifiek kiezen welke jij wel (of juist niet) wilt spelen. De keuzevrijheid is aangenaam en daarnaast is de hoeveelheid content gigantisch. Je kan bepaalde duels zelfs nog terugspelen nadat je ze gewonnen hebt, maar dan vanuit het perspectief van de tegenstander. Dit geeft met name een leuk gevoel als je net tegen iemand hebt gespeeld en dacht ’tjonge, wat heeft die een cool deck’ en je vervolgens de rollen om kan draaien.

Bij de meeste delen van het verhaal zijn ook weer nieuwe regels geïntroduceerd, wat het een stuk dynamischer maakt. Zo zal je bij de originele Yu-Gi-Oh! niet veel meer tegenkomen dan het spelen van monsterkaarten en het gebruiken van spreuken. Dit maakt het op momenten ook weer best wel saai. De meeste decks hebben één of twee erg sterke kaarten die alleen verslagen kunnen worden door één of twee andere sterke kaarten van je tegenstander. De meeste potjes bestaan dus uit ‘wie vindt deze kaart als eerst’. Echter is dit vrijwel alleen in het begin een probleem en wellicht zal dit ook minder als een probleem aanvoelen voor de speler die niet een veteraan in TCG’s of CCG’s is. Dat is ook weer de positieve kant aan de vrij simpele decks in het begin van de verhaalmodus: het geeft de onervaren spelers een kans om heel rustig de regels van het spel te leren en erachter te komen wat voor verschillende type kaarten er allemaal zijn. Later worden er veel nieuwe soorten kaarten en regels toegevoegd en uiteindelijk kan je zelfs precies het Yu-Gi-Oh!-kaartspel spelen zoals het gespeeld wordt door competitieve spelers.

Naast de verhaalmodus, kan je namelijk veel kaarten verkrijgen. Maak je geen zorgen, je hoeft hiervoor niet nogmaals je portemonnee open te trekken. Je verkrijgt ruime aantallen van de in-game-valuta om uit te geven aan een boel verschillende soorten pakjes met kaarten en ook krijg je met enige regelmaat een kaart als je een duel van het verhaal wint. Hiermee kan je zeer uitgebreide en gecompliceerde decks samenstellen en online tegen andere spelers strijden voor de eer, of je kan ze rustig uitproberen in de singleplayer.

Deze combinatie zorgt ervoor dat Yu-Gi-Oh! Legacy of the Duelist: Link Evolution voor ieder wat wils heeft. Daarnaast heeft het gewoon enorm veel content, met verschillende singleplayer-modi, letterlijk duizenden verschillende kaarten en een prima multiplayer-ervaring. Voor fans van de serie is het een prima manier om hun passie te botvieren en voor mensen die altijd stiekem Yu-Gi-Oh! hebben willen proberen, is het een perfect instapmoment.