review
Ancestors: The Humankind Odyssey

We konden de afgelopen maanden niet anders dan enthousiast wachten op Ancestors: The Humankind Odyssey. Helaas moeten we toch zeggen dat het uiteindelijk allemaal tot teleurstelling heeft geleid. We zullen je uitleggen waarom.

Ancestors: The Humankind Odyssey begint 10.000 jaar voor Christus. Als een aap begin je met je stam in de jungle van Afrika: je kan en kent nog helemaal niets. Als speler ben je verantwoordelijk voor de evolutie van de primaat.

Het spel probeert je zo weinig mogelijk te begeleiden in de zoektocht naar evolutie. Over het algemeen gaan dingen als volgt: je vindt iets, laten we zeggen een steen, je pakt het op en met een druk op de knop begin je het te inspecteren. Zodoende leer je wat het is en soms leer je ook meteen waar het voor gebruikt kan worden. Als je leert wat iets is, kan je het vanaf dat punt ook stapelen om te verzamelen. Een van de eerste dingen die je zal vinden (waarschijnlijk), is een tak. Als je een paar takken stapelt, kun je er een bedje van maken om in te slapen, erg belangrijk voor je nachtrust.

Dit systeem werkt, met name in het begin, goed en zorgt ervoor dat je al spelenderwijs leert. Dit gevoel wordt enorm versterkt door het feit dat je niet iets van een missie krijgt waarin staat ‘vind een steen, doe er vervolgens zus of zo mee’. De jungle voelt als jouw speeltuin waardoor je kan klimmen en slingeren en als je iets leert, komt dat door jouw nieuwsgierigheid en ontdekkingen. Het spel houdt je hand vooral niet vast en dat zorgt voor een beetje extra trots bij elke succesvolle stap.

Althans, in het begin. Ancestors kent door zijn ‘wetenschappelijke’ kant ook een grote keerzijde. De natuur is wreed en dat is iets dat Patrice Désilets en zijn team maar al te graag benadrukken. Dit heeft tot gevolg dat uren van werk zomaar teniet kunnen worden gedaan door een enkel roofdier dat om de hoek komt kijken. Eigenlijk ben je het liefst bezig met het zorgen voor een prettige en fijne slaapplaats, het vinden van schoon water en vooral het door blijven evolueren van je stam. Het wegrennen van of bevechten van roofdieren is niet zo’n interessant onderdeel, maar zal wel iets zijn dat ervoor zorgt dat je huidig bestuurde aap sterft of zwaar gewond raakt. In het beste geval ben je zwaar gewond en dan moet je als kreupele veilig naar de slaapplaats van je stam weten te komen.

Het is lastig om Ancestors op ook maar één moment slecht te noemen. Het is vooral een enorm frustrerende ervaring op enorm veel vlakken. Als je clan sterft, kan je opnieuw beginnen. Echter ben je, afhankelijk van hoe ver je was, een paar uur bezig om weer zover te komen als je eerst was. In de tussentijd is er weinig nieuws of spannends om te doen: tenzij je heel specifiek op zoek gaat naar een andere manier om dingen aan te pakken. Daar komt bij kijken dat alles al snel als een vervelend klusje begint te voelen. Je moet genoeg slapen, je moet genoeg eten vinden, je moet genoeg drinken, je moet nieuwe dingen ontdekken door aan bomen te ruiken et cetera, et cetera. Daar komt ook nog eens bij kijken dat dit allemaal geen leuke taken zijn, er vindt absoluut geen interessante gameplay plaats bij ook maar één van deze klusjes.

Daar komt dan ook het allergrootste probleem van Ancestors: The Humankind Odyssey om de hoek kijken: er valt weinig leuks te doen. Panache Digital moest continu als een koordanser in het circus balanceren op een heel klein touwtje. Als je te veel focust op de natuurwetenschappelijke kant van dingen en alles beredeneert met ‘maar zo zou het in de natuur ook zijn’, dan heb je een grote kans dat je niet genoeg bezig bent met het leuk maken van de gameplay. Als je alleen maar probeert voor gestroomlijnde gameplay te zorgen, dan is het waarschijnlijk weer ongelooflijk onrealistisch. Dit is lastig en daarom nemen we het Panache Digital ook vooral niet kwalijk dat ze enorm gefaald hebben, maar dat maakt het niet minder waar.

De wereld is leuk, het ontdekken van wat dingen is leuk, maar daarna is er niets interessants met het geheel te doen. Het ondernemen van acties is oninteressant en het opnieuw moeten starten van een stam is zo frustrerend als het opnieuw moeten beginnen van een game omdat je broertje over jouw bestand heeft gesaved. We willen applaudisseren voor wat Patrice Désilets heeft geprobeerd, maar we hopen echt dat er updates komen die het spel leuk maken.

Ancestors: The Humankind Odyssey is voor deze review gespeeld op de pc. De game is momenteel exclusief op dit platform beschikbaar, maar komt later dit jaar ook naar de PlayStation 4 en Xbox One.