review
Control

Als je Remedy een ding na moet geven, is het dat ze altijd bijzondere games maken, met minstens zo bijzondere concepten. Eerder hadden ze natuurlijk de bullet-time in Max Payne, maar ook de bijzondere verhaalvertelling in Alan Wake en het met tijd spelen in Quantum Break waren behoorlijk baanbrekend. Nu komt van diezelfde studio Control, wat misschien wel hun meest bizarre creatie ooit is.

In Control kruip je in de huid van Jesse Faden die, vanwege een bijzondere gebeurtenis in haar verleden waarbij haar broer verdween, al tijden op zoek is naar het Federal Bureau of Control. In de game heeft ze die eindelijk gevonden, maar er blijkt iets bijzonders aan de hand. Het hoofdkantoor van de dienst, het zogeheten Oldest House, is bezeten door de Hiss; een bovennatuurlijke vijand uit een andere dimensie. Wanneer ze de directeur van de FBC wil confronteren, pleegt hij zelfmoord en word jij als Jesse plots gepromoveerd tot directeur, waarbij je ook zijn ‘service gun’ mag gebruiken, een multifunctioneel pistool dat van vorm kan wisselen. Het is het begin van een bizarre en waanzinnige tocht om de Hiss af te stoppen.

Zoals je uit bovenstaande introductie wel op kunt maken, is Control een vrij bizarre game. Het is bij vlagen hallucinerend en je hebt werkelijk geen idee wat er allemaal rondom je gebeurt of wat er überhaupt aan de hand is. Control laat zich het best vergelijken met een film van David Lynch (Mulholland Dr., Twin Peaks); het is allemaal ontzettend vaag, maar tegelijkertijd ook vreselijk tof.

De bizarheid uit zich ook in de omgeving van The Oldest House; van buiten een klein pand, maar van binnen immens groot. De overname van de Hiss verstoort als het ware het realiteitsbeeld, waardoor de meest bizarre ruimtes ontstaan. Het is dan ook aan Jesse om zogeheten Control-points te heroveren en te ontdoen van de Hiss-invloed. Wat je ziet wanneer ze dit doet, is ronduit indrukwekkend. Elk detail van de ruimte verplaatst en schuift naar andere plekken, totdat er weer een enigszins normaal kantoor ontstaat. Je moet het eigenlijk zien om het te begrijpen.

Sowieso is Control een erg fraaie game, iets dat hem vooral in het design van de omgeving zit. Vooral de belichting is een van de mooiste die we ooit in een game zagen en pc-gamers die beschikken over een Nvidia RTX-kaart, kunnen helemaal hun lol op. De raytracing-effecten zijn extreem goed en echt een paradepaardje voor de techniek. Ook op de andere platformen ziet het spel eruit als om door een ringetje te halen. Wat daar nog bij komt, is dat werkelijk alles in de omgeving kapot kan. Na een intens gevecht met de Hiss ligt de hele ruimte aan puin en tijdens het vechten vliegen de brokstukken je om de oren.

Alle grafische pracht komt echter wel met een keerzijde. Zeker op de consoles zijn de framedrops niet van de lucht en zakken ze regelmatig naar onacceptabele waarden waarbij de game bijna onspeelbaar kan worden. Sowieso zitten er nog wel wat bugs in de game; het kwam regelmatig voor op onze Xbox One-versie dat de mini-map niet goed werd ingeladen, waarna we bij het verlaten van de map wederom werden getrakteerd op een flinke dip in de framerates. Ook haperden de beelden tijdens cut-scenes af en toe, al lijkt dit laatste probleem zich (volgens Digital Foundry) te beperken tot de standaard Xbox One (S)-versie.

Wanneer je je over de technische malheur weet heen te zetten, blijft er echter wel een erg goede game over, want ook de gameplay is dik in orde. Naast het van vorm verwisselbare pistool, krijg je gedurende het spel ook steeds meer bovennatuurlijke mogelijkheden. Zo kun je al snel objecten lanceren door middel van telekinese en komen daar later nog een paar erg toffe krachten bij, zoals bijvoorbeeld een schild van brokstukken die je om je heen kunt laten zweven. Belangrijk is overigens wel dat je niet alle zij-missies overslaat, want de meeste vaardigheden verkrijg je door deze wel uit te voeren!

De combinatie van krachten en schieten, zorgt ervoor dat de gevechten erg levendig worden. Doordat neergeschoten Hiss residu achtlaten om je levensmeter weer mee te vullen, zorgt Control er ook voor dat je pro-actief moet zijn in de gevechten. Het voelt geweldig om als een ware Jedi grote groepen tegenstanders uit te schakelen en het ziet er ook waanzinnig spectaculair uit.

Wat daarbij een klein minpuntje is, is dat de checkpoints af en toe erg ver uit elkaar liggen. Wanneer je dus onverhoopt het loodje legt, is het regelmatig zo dat je een aardig stuk opnieuw moet lopen. Gelukkig krijg je dan niet opnieuw met dezelfde tegenstand te maken tijdens dit traject, zodat het de tweede keer wel een stuk sneller gaat om te bereiken waar je was.

De wereld zit sowieso erg goed in elkaar door middel van vele shortcuts. Het loont om ruimtes uit te kammen en binnen no-time weet je de weg goed te vinden overal. Wel laat de game je af en toe behoorlijk zoeken en is het vaak niet helemaal duidelijk waar je naartoe moet. Dit resulteert dan in onnodig rondlopen, al is dit nergens echt een straf in de fraaie wereld van Control.

Gezien de toch wel flinke technische problemen, zou Control op een krappe voldoende uit moeten komen, maar daarmee doen we de game heel erg te kort. De rest is namelijk dusdanig goed en baanbrekend dat we deze problemen in dit geval voor lief nemen. De wereld is fantastisch ontworpen en ziet er ook geweldig uit, de combat is verfrissend en indrukwekkend, en als klap op de vuurpijl komt daar nog een bizar, maar ontzettend tof verhaal bij kijken. Dat maakt van Control uiteindelijk wel een hele dikke aanrader, waarbij we nog wel hopen dat de makers nog het een en ander patchen.

Voor deze review speelden wij de game op een Xbox One en tijdens Gamescom hebben we Control mogen spelen op een pc met raytracing ingeschakeld. De game is ook verkrijgbaar voor de PlayStation 4.