review
Fire Emblem Three Houses

Fire Emblem Three Houses is na lang wachten eindelijk te spelen op de Switch. Het is de eerste traditionele Fire Emblem-game die te spelen is op het nieuwste Nintendo-platform, maar was het ook het wachten waard?

Fire Emblem Three Houses speelt zich af op een continent in een fantasy-wereld. Het continent, Fódlan genaamd, is verdeeld in drie landen die, ondanks hun verschillen in idealen, in relatieve vrede samenleven. Maar een geheimzinnige vijand lijkt een einde te willen brengen aan die vrede om onbekende redenen. Het hoofdpersonage is verbonden aan een mysterieus meisje dat alleen zij kunnen zien. Het meisje heeft echter de kracht om tijd terug te draaien en dit komt vaak goed van pas.

In het midden van Fódlan ligt Garreg Mach, een groot klooster dat het middenpunt vormt van de hoofdreligie van het continent. Bovendien is Garreg Mach een school waar alle drie de landen hun jonge edelen en veelbelovende krijgers naartoe sturen om opgeleid te worden tot ridders. De school heeft een Zweinstein-achtige sfeer omdat elk land zijn eigen huis heeft in de school en deze huizen veel rivaliteit hebben. Spelers kruipen in de huid van een gloednieuwe leraar aan deze school. Zij kiezen aan het begin een van de drie huizen en zullen daar de mentor van worden. Ze bouwen banden op met en tussen hun leerlingen, geven ze advies en nemen ze ook mee op echte missies.

Het verhaal is intrigerend en het komt vaak net even van een andere hoek dan je verwacht. De mysterie rondom de geheimzinnige vijanden, maar ook het klooster en de religie weet je absoluut vast te houden. Bovendien zal het anders uitpakken afhankelijk van het huis dat je aan het begin van het spel kiest. Deze verschillen schijnen in elke playthrough door en de game nodigt daarom uit om het meerdere keren uit te spelen, ondanks de pakweg zeventig uur die het spel een eerste keer uitspelen kost. New Game+ zorgt er gelukkig ook voor dat het repetitieve gedeelte minder aanwezig is in de tweede en derde playthrough.

De gameplay is verdeeld in twee segmenten. Spelers kunnen het klooster verkennen en hun banden met de verschillende leerlingen trachten te versterken. Elk huis heeft acht leerlingen die elk een eigen persoonlijkheid en achtergrond hebben. Veel van deze personages blijken meer diepgang te hebben dan je in eerste instantie zou denken. Met elke leerling kan, net zoals in bijvoorbeeld de Persona-games, een band opgebouwd worden wat ervoor zorgt dat ze beter samenwerken in gevechten. Het is bovendien mogelijk om leerlingen van de andere huizen te rekruteren door te specialiseren in de wapens waar zij in geïnteresseerd zijn. Ook hebben de personages onderling banden die spelers moeten proberen te sturen.

Dit gaat allemaal via gesprekken waarin de persoonlijkheden mooi naar voren komen. Omdat de personages over het algemeen erg leuk zijn, werkt dit deel van het Fire Emblem: Three Houses erg goed. Er zijn leuke en meeslepende gesprekken en zelfs de irritante personages zullen langzaam de harten van de spelers veroveren. Bovendien krijgt dit sociale aspect meer betekenis omdat de leerlingen hierdoor sterker worden in de gevechten. Het geeft je zo een extra reden om de personages te leren kennen.

Dit segment kakt wel een beetje in richting het einde van het spel. De gesprekken blijven leuk, maar als de banden allemaal maximaal versterkt zijn en iedereen beste vrienden is, voelt het toch een beetje als onnodig aan. Bovendien is het steeds weer hetzelfde riedeltje. Gelukkig verveelt dit pas helemaal aan het einde en het verhaal weet het spel dan toch nog gaande te houden. In New Game+ zal het spel voor een groot gedeelte een nieuwe cast hebben, waardoor dat ook minder repetitief is.

Het andere segment bestaat uit de gevechten. Deze gaan beurtelings in een strategisch grid (een veld dat opgebouwd is uit vakjes). Spelers verplaatsen hun troepen over het veld en proberen op het juiste moment en met de juiste eenheden aan te vallen. Deze gameplay is op zich prima en het kan lekker puzzelen zijn, ook al is het nooit zo uitdagend dat je er echt even over na moet denken. Dit segment wordt echter flink versterkt door het eerder beschreven sociale aspect van Three Houses. Nu zijn de personages meer dan soldaten die je beveelt op het slagveld: het zijn de leerlingen waar je om geeft. Daar komt bij dat iemand dood blijft als hij of zij verslagen wordt. Dit geeft de gevechten net het gevoel van risico dat voor de nodige spanning zorgt. De veldslagen worden naarmate het spel vordert wat eentonig, maar gelukkig zorgt het sociale segment voor de nodige afwisseling.

De twee onderdelen van Fire Emblem Three Houses zijn afzonderlijk van elkaar prima, maar omdat ze elkaar zo uitstekend aanvullen blinkt het spel uit. Het sociale aspect krijgt meer betekenis doordat personages er sterker worden, wat spelers motiveert hun leerlingen te leren kennen. Daarentegen zijn de personages tijdens de veldslagen meer dan gewoon soldaten vanwege het sociale aspect. Je geeft om je leerlingen en je bent gemotiveerd om ze te beschermen. Hoewel het sociale aspect richting het einde een beetje saai wordt en de gevechten een beetje repetitief zijn, wisselen ze elkaar dusdanig goed af dat het niet stoort.

Fire Emblem: Three Houses is voor deze review gespeeld op de Nintendo Switch. De game is exclusief op dit platform beschikbaar.