review
The Sinking City
Conclusie
The Sinking City had een van de betere games van 2019 kunnen worden, maar alleen als er een grotere studio achter had gezeten. Dat neemt niet weg dat je je nog steeds kunt vermaken met dit spel.Frogwares kennen we allemaal van titels als Sherlock Holmes: Crimes & Punishments en Sherlock Holmes: The Devil’s Daughter. Deze keer is er echter geen hoofdrol weggelegd voor de Engelse detective, maar maakt de Oekraïense ontwikkelaar een uitstapje naar de mysterieuze wereld van H.P. Lovecraft. De verhalen van de Amerikaanse fantasy- en horrorschrijver zijn al vaker onderwerp geweest voor games, maar de meeste daarvan waren nooit meer dan middelmatig. Het is dus hoog tijd voor een spel dat meer is dan alleen voldoende; wij zochten voor je uit of The Sinking City dat is.
In The Sinking City speel je als Charles Reed, een oorlogsveteraan die na de oorlog als privé-detective aan de slag is gegaan. Hij reist af naar Oakmont, Massachusetts om daar onderzoek te doen naar de macht die de stad in zijn greep houdt. Oakmont is namelijk voor een deel overstroomd en sinds die tijd gebeuren er vreemde dingen in het stadje.
Al vrij snel in het begin krijg je je eerste opdracht van Robert Throgmorton. Deze dient vooral als introductie voor de verschillende elementen die het spel bevat. Je leert hoe je spullen moet onderzoeken, de kaart moet gebruiken, aanwijzingen moet combineren en nog veel meer. Wat gelijk opvalt, is dat een groot deel van de gameplay bestaat uit het voeren van dialogen. Gelukkig zijn de gesprekken interessant genoeg om te blijven volgen. Er is overigens wel een optie om de dialogen over te slaan, maar het verhaal is een belangrijk onderdeel van de game; het is dus niet aan te raden om dat te doen. Je zult ook meerdere keren moeten kiezen wat voor antwoord je wilt geven, iets dat we vaker hebben gezien in andere games.
De dialogen zijn er niet alleen maar om het verhaal te vertellen, maar ook voor het verkrijgen van aanwijzingen. Daarnaast is het ook de bedoeling dat je op zoek gaat naar alles wat je maar kan helpen bij het oplossen van je zaak. Dit kunnen bijvoorbeeld beeldjes, sporen of documenten zijn die je tegenkomt tijdens je wandelingen door Oakmont. Door middel van de instellingen kun je ervoor zorgen dat het spel je weinig tot niet helpt bij het vinden van dit soort artefacten, maar gelukkig is er ook een soort van easy-modus. Deze is aan te raden als je het voor de eerste keer speelt, want anders wordt het een lange zoektocht in de enorme open wereld. Zelfs op de meest eenvoudige stand is het nog best pittig om alle informatie te verzamelen. Wanneer je genoeg aanwijzingen bij elkaar hebt gesprokkeld, is het tijd om naar het ‘Mind Palace’ te gaan. Dit is een sectie in het menu waar je twee verschillende aanwijzingen moet combineren om conclusies te trekken. Het is de bedoeling om er echt over na te denken, maar als je daar geen zin in hebt, kun je ook klikken tot je een match hebt gevonden. Het is jammer dat het geen gevolgen heeft als je antwoord fout is, want dat zou ervoor zorgen dat je echt je best moet doen.
De wereld van The Sinking City is geïnspireerd door H.P.Lovecraft en dat betekent natuurlijk enge en vreemde wezens. Deze zullen zich meestal verschuilen in het water of in donkere steegjes, maar vroeg of laat kom je er een of meerdere tegen. Je kunt kiezen uit verschillende wapens om deze beesten een kopje kleiner te maken. Je moet er wel rekening mee houden dat ammunitie schaars is en er goed over na moet denken of het niet beter is om te vluchten. De besturing laat wel wat te wensen over, het voelt enorm houterig en maakt van het vechtsysteem een van de mindere aspecten van deze game. Gelukkig vormt het niet zo’n groot onderdeel en valt er mee te leven.
Op het grafische vlak valt er ook nog veel te verbeteren; het ziet er echt niet slecht uit, maar we hebben deze generatie echt wel beter gezien. De setting van The Sinking City is wel echt tof en zeker ook origineel. De stad staat voor de helft onder water en je zult dus ook met enige regelmaat plaats moeten nemen in je bootje. Het water ziet er behoorlijk realistisch uit, maar datzelfde valt dan weer niet te zeggen over de NPC’s. Deze bevatten veel minder detail dan wat we inmiddels gewend zijn en dat is niet het enige wat mis is met de rondlopende personages. Ze zijn namelijk enorm stom. Ze lijken een beetje als zombies rond te lopen en helemaal niet in de gaten te hebben als je dreigt tegen ze aan te lopen. We hebben zelfs een keer gezien dat iemand richting het water liep, wat ie vijftig meter eerder al had kunnen zien, en omkeerde zodra zijn voet het water had geraakt. Het maakt helaas nog maar eens pijnlijk zichtbaar dat het geen AAA-titel betreft.
Het idee achter The Sinking City is heel erg tof en ook de wereld die geïnspireerd is door H.P. Lovecraft lijkt het perfecte podium voor een absolute topgame. Helaas is The Sinking City dat niet. Het lijkt erop dat Frogwares simpelweg niet in staat is om een game af te leveren die zich kan meten met recente AAA-titels en dat is eigenlijk heel jammer. Het verhaal is namelijk erg goed en ook het zoeken naar aanwijzigingen en gebruik daarvan, is eigenlijk best vermakelijk. Misschien dat de ontwikkelaar bovenstaande minpunten met een aantal updates flink kan verbeteren, want dan zouden meer mensen kunnen genieten van deze game.