review
Slay The Spire
Conclusie
Slay The Spire is een geweldige game, een van de pareltjes van de afgelopen tijd. Vanwege de verschillende speelstijlen, uitdagingen en de constante uitnodiging om nog een potje te doen, zal het je vele uren kosten voordat je alles hebt gezien en gedaan. Uiteindelijk moet je het in huis halen, als je van een goed uitgewerkte en diepgaande roguelike kaartspel houdt.De afgelopen tijd hadden we al wat meer berichten geplaatst over Slay The Spire, een digitaal kaartspel met een roguelike tintje. Het spel is sinds januari uit Early Access gegaan en nu is de game eindelijk verschenen voor PlayStation 4 en Nintendo Switch. Of en wanneer er een Xbox-versie moet verschijnen, is momenteel helaas onbekend. In deze game kun je kiezen uit drie personages, die elk unieke kaarten hebben, net als een aantal relikwieën die hen kunnen helpen. Lees hier of wij enthousiast werden van deze game, of dat je beter een gewoon pak kaarten kan kopen.
Bij het opstarten van Slay The Spire begin je slechts met een personage en hoe verder je komt, hoe meer je vrij speelt. Dat kunnen nieuwe kaarten zijn, nieuwe voorwerpen of nieuwe personages. Als eerst mag je beginnen met de Ironclad, een ridder waar de focus ligt op aanvallen en verdedigen. Dit simpele personage is een perfecte manier om spelers te laten wennen aan de speelstijl en opbouw van de game. Je kiest een pad om te bewandelen, waarbij elk pad verschilt in de hoeveelheid gewone en sterke vijanden, gebeurtenissen, winkels, en meer. Elk gevecht win je door de vijanden uit te schakelen met de kaarten die je trekt. Na elk gevecht kun je een kaart toevoegen aan je deck, om zo sterker te worden. Als je teveel kaarten toevoegt, is de kans aanwezig dat je die ene goede kaart niet vaak meer tegenkomt, dus ga zorgvuldig met je keuzes om.
Naast de kaarten die je personage beïnvloeden, kun je ook relikwieën verkrijgen die effect hebben op gevechten. Daar zijn er ook vele van, waardoor elk potje anders wordt. Zo heb je een voorwerp waarmee je standaard meer schade aanricht, of meer geld verdient per verdieping of zelfs tijdelijk sterke kaarten kunt gebruiken. Deze win je door sterke vijanden te verslaan of te vinden in speciale kamers. Tijdens het kiezen van jouw pad, kun je soms ook evenementen tegenkomen, die jou kunnen helpen of hinderen. Door deze willekeurige gebeurtenissen, voelt elk potje weer uniek, want je kunt zelf de keuze maken om veel sterke vijanden te trotseren of juist zo veilig mogelijk de eindbaas te bereiken met zo min mogelijke weerstand.
Later speel je de Silent vrij, die vergif en vaardigheden gebruikt om vijanden te verslaan. Het derde personage is een robot die gebruik maakt van verschillende bollen met elk unieke gebruiksmogelijkheden zoals verdediging, aanval of energie. Door elk personage vaak genoeg te gebruiken, speel je daarmee kaarten vrij die uniek zijn voor het personage, maar ook relikwieën voor de andere personages. Uiteindelijk nodigt Slay The Spire je enorm uit om het regelmatig te spelen, dan wel direct na elkaar of in etappes.
Het enige nadeel wat de console-versies (vooral de Switch-versie) ondervinden, is dat de laadtijden langer zijn dan voor de pc. Zodoende kan het soms lijken alsof je een knop niet hebt ingedrukt of geen keuze hebt gemaakt, maar het spel is dan nog aan het nadenken over jouw handeling. Verder heeft de PS4-versie als nadeel dat je geen mogelijkheid hebt om een muis/touchscreen te gebruiken, wat het spel makkelijk te besturen maakt. De Nintendo Switch kan dit wel, maar alleen in handheld-modus. Ook loopt de game af en toe vast, waardoor je het spel opnieuw moet opstarten. Gelukkig slaat Slay The Spire na elke verdieping de voortgang op, dus dan kun je alsnog gewoon door. Wel irritant, maar de ontwikkelaar weten ervan en zullen het snel oplossen.
Een ander nadeel, wat niet echt te wijten is aan de ontwikkelaars, is dat er zoveel willekeur is, waardoor het regelmatig voorkomt dat jouw potje spontaan eindigt vanwege een onhandige gebeurtenis, of het tekort aan redelijke kaarten tijdens je potje. Iets wat past bij een roguelike game, maar het voelt soms wat vervelend als je zojuist weer een half uur weggegooid hebt. Gelukkig tellen de punten wel mee met het vrijspelen van alle content, dat dan weer wel.
Uiteindelijk is Slay The Spire een topgame, met enorme diepgang qua kaarten, voorwerpen en strategieën. Het wekt perfect het nog-een-potje-gevoel op, waardoor je vaak langer bezig bent dan eerst gedacht. Waar het spel perfect als tussendoortje gespeeld kan worden, zorgt de lichtelijke verslavende gameplay ervoor dat je vaak een paar potjes achter elkaar speelt. Mocht je kaartspellen, roguelike games en uitdaging leuk vinden, dan is Slay The Spire absoluut verplichte kost.
Voor deze review is Slay The Spire gespeeld op een Nintendo Switch, het spel is ook verkrijgbaar voor PlayStation 4 en pc.
