review
Layers of Fear 2

Horror behoort tot een van de lastigere genres om een goede game in te maken. Je moet spelers met een onnatuurlijk, zenuwslopend gevoel achter te laten en tegelijk toch ook weer een adrenalinekick kunnen geven. Schrikmomenten moeten niet goedkoop lijken, effecten horen een realistisch gevoel te geven en bovenal moet het geheel niet saai of repetitief worden. Een flinke uitdaging en zo ook voor Bloober Team, die Layers of Fear 2 uitgebracht hebben op PlayStation 4, Xbox One en pc. Het eerste deel was vrij succesvol en werd vooral geprezen vanwege de intense atmosfeer en visueel nette uitwerking. Of Layers of Fear 2 een goede horrorervaring biedt, lees je in deze review.

In Layers of Fear stonden we in de schoenen van een alcoholist met mentale problemen die zijn meesterwerk schilderde. Dit keer ruilen we het horrorhuis in voor een prachtige cruise met een acteur die de hoofdrol speelt. Een mysterieuze stem, vertolkt door acteur Tony Todd, vertelt je dat je jouw deel moet spelen van het meesterwerk, maar is dit wel werkelijkheid? Met Layers of Fear 2 weten we het nooit zeker. We volgen daarnaast ook het verhaal van twee kinderen, Lily en James, die zich als piraten op de boot wanen en zich moeten verstoppen, omdat ze anders teruggestuurd worden naar waar ze vandaan kwamen. Wat dat was zullen we nooit weten, maar hoe verder we in de game komen, des te duisterder worden de fragmenten die getoond worden. Het plot is bijzonder goed uitgewerkt en onderscheid de game binnen zijn genre van anderen waar een simpel griezelverhaal wordt neergezet.

De game bestaat voornamelijk uit het verkennen van de omgeving en af en toe een puzzel oplossen. Daarmee is Layers of Fear vooral een atmosferische walking simulator, maar er zijn wat elementen toegevoegd om nog extra variatie te creëren. In het eerste uur reizen we door de prachtige ruimtes in het schip, wetende dat het gevaar elk moment kan verschijnen. Juist daar speelt Layers of Fear 2 op in, de psychologische angst die door jezelf wordt opgebouwd. Maar de game houdt zich ondertussen vooral rustig en probeert op een subtiele manier onaangename situaties op te bouwen. Deuren die verdwijnen als je je omdraait, dezelfde ruimte waar je al drie keer doorheen loopt, het zijn allemaal kleine gebeurtenissen die niet erg eng zijn maar toch al een flinke climax opbouwen. Later komen we steeds meer oog in oog te staan met onnatuurlijke taferelen waar we niet zo goed meer weten wat we ervan moeten maken. Misschien is dit wel de reden waarom de game zoveel angst in weet te boezemen, de gebeurtenissen en situaties die ons een ongemakkelijk gevoel bezorgen.

Mocht je een angst of aversie hebben tegen etalagepoppen of mannequins, dan is het slim om nog eens goed na te denken alvorens deze horror te spelen. Hoewel we niet teveel willen verklappen zit de game er vol mee en na het spelen zul je hoogstwaarschijnlijk nooit meer op dezelfde manier naar deze poppen kijken. Er zijn een paar zeldzame achtervolgingsscènes waar we werkelijk dood kunnen gaan en opnieuw moeten starten van een punt. Dit bestaat vooral uit harde geluidseffecten en een onnatuurlijk wezen, maar het aanzicht zorgt toch wel voor de nodige rillingen. Dit zorgt voor flink wat actie, maar niet iedereen zal evenveel fan zijn van achtervolgingselementen. Het ontneemt je namelijk wel de kans om de omgeving en de sfeer volledig in je op te nemen.

Gelukkig zijn er wel meer dan genoeg momenten om compleet in de sfeer ondergedompeld te worden. De omgevingen zijn prachtig en het visuele geheel is een van de onderdelen waar de game in uitblinkt. Daardoor ben je niet alleen maar bezig met een horrorgame spelen, je wordt namelijk op een visuele reis meegenomen. Het ene moment genieten we van het uitzicht op de zee, vervolgens lopen we een kamer binnen in dramatische zwart-wit stijl zoals in een film noir. Bloober Team heeft goed nagedacht om het thema diepgang te geven op meerdere vlakken. Echter blijft het een horror dus ondanks de prachtige omgevingen worden we nog steeds constant opgeschrikt. Gelukkig is er zo nu en dan een kans om even de bloeddruk te laten dalen dankzij de puzzelelementen. Deze variëren van eenvoudige tot wat moeilijkere die spelers vragen om meer out-of-the-box te denken. In totaal is er genoeg vermaak voor ongeveer tien uur, inclusief drie verschillende manieren om te eindigen. Dat lijkt wat kort, maar het voorkomt wel dat Layers of Fear 2 repetitief wordt.

De prijs van €24,99 lijkt op het eerste gezicht wat vreemd voor een game die in minder dan tien uur uitgespeeld kan worden, terwijl andere games in dezelfde prijsklasse meer gameplay en uren bieden. Echter gaat het hier om de inhoudelijke kwaliteit en dat rechtvaardigt de prijs van Layers of Fear 2 volledig. De game bevat een ontzettend goed uitgewerkt verhaal met veel diepgang, interessante puzzels en prachtige audiovisuele effecten. Bijzonder genoeg is de game zelfs interessant voor non-liefhebbers van horror. De horrorelementen worden op een slimme manier ingezet door bizarre taferelen en enge schrikmomenten. Juist het onnatuurlijke gevoel wat we krijgen bij sommige scenes werkt op onze eigen angst en zorgt ervoor dat de game je op het puntje van de stoel laat zitten.

Layers of Fear 2 is vanaf nu verkrijgbaar op PlayStation 4, Xbox One en pc. Voor deze review is de pc-versie gespeeld.