Doorgaan naar artikel
The Sinking City
Arran Winmai
Arran Winmai
Algemeen manager
Profiel

Conclusie

Hoewel het niet op kan tegen de AAA-kwaliteit van tegenwoordig ziet de game er schitterend uit en is het lekker onderzoeken en griezelen geblazen. Wel laat het spel de spelers soms net iets té vrij en kan het af en toe lastig zijn om uit te vogelen wat er moet gebeuren.

Een week geleden mochten wij op bezoek bij Bigben Interactive om een kijkje te nemen naar The Sinking City. Deze griezelige detective-game geïnspireerd door H. P. Lovecraft werd al een lange tijd geleden aangekondigd en dit was ook niet onze eerste preview. Maar na wat uitstel zal de game volgende maand eindelijk te spelen zijn. Wat dachten wij van onze speelsessie van drie uur? Lees daarvoor gauw verder.

Laat je niet op het verkeerde been zetten door de trailer; The Sinking City heeft zowel actie- als horror-elementen, maar de focus ligt bij geen van beiden. De game draait voornamelijk om onderzoeken. Spelers gaan op zoek naar bewijsstukken en proberen uit te vogelen wat er nou precies gaande is in de mysterieuze stad Oakmont. Dit doen ze door de gevonden bewijsstukken samen te voegen op de juiste manier. Let echter op, want of je deducties goed of fout zijn pas blijken als het te laat is. Het spel is gemaakt door Frogwares, die vooral bekend zijn van de Sherlock Holmes-games. De grote lijnen van de game werken ook hetzelfde dus fans van die serie weten wat ze kunnen verwachten.

Het mysterie zit er goed in. Spelers worden gauw de enge wereld ingesleurd en het houdt ze stevig vast. Een mysterie oplossen brengt vaak meer vragen naar boven dan antwoorden. Zodoende delven spelers steeds dieper de stad in en ze willen er niet weer uit klimmen voor ze exact weten wat er aan de hand is.

Daar tegenover staat de actie. Dit is, toegegeven niet het hoofdaspect van de game, maar dat neemt niet weg dat het een beetje tegenvalt. De monsters zijn eng door de vele vervormingen die onaangenaam zijn om naar te kijken en de nare geluiden die ze maken. Daar houdt het meestal echter wel mee op. Gevechten zijn eenvoudig en ze bevatten geen diepgang. Op een enkele uitzondering her en der zal, in ieder geval aan het begin, weinig uitdaging of afwisseling gevonden worden in de actie-segmenten.

The Sinking City

De wereld is schitterend op zijn eigen, naargeestige manier. Hoewel het niet van dezelfde kwaliteit is als recente AAA-titels zoals God of War is het desalniettemin adembenemend. Oakmont is een havenstad die, zoals de naam van de game suggereert, aan het zinken is. Zodoende moeten spelers vaak in een boot stappen om door de straten te navigeren. Ook zijn er momenten waarin spelers in duikpak de zeebodem mogen gaan verkennen. Tegelijkertijd zijn er monsters uit de verhalen van H. P. Lovecraft die de straten, gebouwen en de zee onveilig maken. Hierdoor is de wereld van The Sinking City een vreemde maar schitterende combinatie van een griezelige Venetië en Atlantis.

Ook de jaren ’20 setting passen goed bij het genre van de game. Door de lange jassen en hoeden die hoofdpersonage Charles Reid draagt doet het erg denken aan noir-films van vroeger. Dat spelers een mysterie aan het oplossen zijn tegen deze achtergrond voelt alleen maar gepast. Dit, samen met de monsters zorgt er eigenlijk voor dat The Sinking City aanvoelt als een videogame-versie van Mansions of Madness. Er waren wel wat bugs die er bijvoorbeeld voor zorgden dat npc’s net in onze ooghoek verschijnen. Dit kon soms zorgen voor een aardige schrik. Bigben verzekert ons er echter van dat deze bugs weggewerkt zullen zijn in de uiteindelijke versie.

The Sinking City

The Sinking City is lekker griezelig en lekker speuren. Hoewel de actie tegenvalt wordt dit gecompenseerd door het mysterie en de uitstekende vormgeving. Wel laat de game spelers soms net iets té veel zelf uitzoeken hoe of wat, wat kan leiden tot vrij lange periodes waarin men niet precies weet wat hij moet doen.

Speel The Sinking City vanaf 27 juni op PlayStation 4, Xbox One en pc.