review
Escape Room The Game: Jumanji

In ons eerste stuk over instapspellen bespaken we coöperatieve bordspellen. Daar gaven we al aan dat het genre veel vormen en maten heeft en Escape Room-spellen vallen daar ook onder. Vandaar dat wij een kijkje hebben genomen naar Escape Room The Game: Jumanji (familie-editie) van de Escape Room-serie. Maar is het spel ook het spelen waard, of kun je er beter aan ontsnappen? Lees daarvoor gauw verder.

Escape Room The Game: Jumanji (vanaf nu gewoon Jumanji) is een coöperatief bordspel voor drie tot vijf spelers waarin iedereen samen puzzels op probeert te lossen. Dit moet gebeuren voor de tijd om is. Het is dus eigenlijk gewoon een Escape Room zoals die steeds vaker te vinden zijn, maar dan in een doosje en in je huiskamer. Jumanji transporteert spelers naar de wereld van de film Jumanji: Welcome to the Jungle. Spelers gaan het spel in om hun vriend Jesse te redden. Omdat Jumanji een puzzelspel is, zal deze review soms wat vaag moeten blijven om spoilers te vermijden.

Het thema is afwisselend aangenaam aanwezig en geheel afwezig. Hoewel de puzzels allemaal in het thema zijn en de verhaaltjes van elke missie overeenkomen met wat men weet van Jumanji: Welcome to the Jungle, valt het volledig weg tijdens het spelen. Al gauw lezen spelers de verhaaltjes enkel voor hints die helpen bij de puzzels en sluiten ze alles dat er niet toe doet uit. Wel is er muziek dat ervoor zorgt dat spelers steeds een beetje het gevoel hebben dat ze in een oerwoud zitten. Daarbij komt dat de muziek niet afleidend is, dus het stoort spelers niet tijdens het puzzelen.

Escape Room-spellen zoals de Escape Room– of Exit-serie zijn wegwerpspellen die maar één keer gespeeld kunnen worden. Dat is omdat het spel niet meer interessant is als de antwoorden op de puzzels al bekend zijn. Ook worden er vaak onderdelen kapotgemaakt om puzzels op te lossen. Door deze levensduur wordt de prijs van het spel een belangrijke factor. Te veel betalen voor iets dat zo weinig speeltijd heeft is zonde. Jumanji slaat hier de plank toch mis. Het kost €30 en dat is bijna het dubbele van een spel uit de Exit-serie.

Dit komt door de ‘chrono decoder’ die bij het spel geleverd wordt. Dat is een grote, plastic timer waar sleutels in gestoken kunnen worden om een code te kraken. Deze decoder heeft een hoop raderen die allen niet kunnen draaien, wat erg irritant is en ervoor zorgt dat het ding er vooral erg goedkoop en nep uit ziet. Bovendien is er een Escape Room The Game-app die alles doet wat de decoder kan, wat het plastic gedrocht ook nog eens geheel overbodig maakt. Sterker nog, voor de eerste missie moet men de app gebruiken omdat de decoder niet versteld kan worden en spelers voor de eerste missie minder tijd hebben dan de decoder toestaat. Ten slotte worden er geen batterijen bij het spel geleverd en dat staat niet op de doos aangegeven. Als resultaat kan het gebeuren dat men het spel wil gaan spelen direct nadat het geopend is, maar onaangenaam verrast wordt en gauw naar de winkel moet (of over moet stappen op de app).

De puzzels zijn leuk en afwisselend. Geen enkele puzzel is zoals de andere en spelers gaan leuk in discussie. Soms moeten ze tekens ontcijferen en soms moeten ze origami olifanten maken. De zoektocht naar de antwoorden zorgt voor een gezellige sfeer en het invoeren van de juiste code geeft een bevredigend gevoel. Daarentegen is ook de kwaliteit van de puzzels erg afwisselend. Sommige laten spelers even nadenken en zoeken terwijl anderen in een oogopslag gezien kunnen worden en onmogelijk zijn om te missen. Een enkel antwoord kon alleen gevonden worden als men de film gezien heeft. Ook kan een simpele leesfout ervoor zorgen dat een onderdeel verkeerd verknipt wordt, waarna de puzzel niet meer op te lossen is. Tenslotte is het niet altijd duidelijk hoe een onderdeel geroteerd moet zijn om de code te kraken, waardoor het spel soms een fout registreert terwijl alles eigenlijk klopte.

De onderdelen van Jumanji zijn van lagere kwaliteit dan de meeste bordspellen van tegenwoordig. Kaarten zijn niet afgewerkt met linnen, waardoor ze minder fijn aanvoelen en minder duurzaam zijn. Veel onderdelen zijn simpel papier in plaats van karton. Ook het plastic voelt niet zo fijn aan als bordspelfanaten gewend zijn. Deze lage kwaliteit is echter juist goed, omdat Jumanji in zijn kern een wegwerpspel is dat, eenmaal uitgespeeld, waarschijnlijk de prullenbak in gaat. Door de lage kwaliteit kan de prijs lager blijven en voelt het bovendien niet zonde als men er eenmaal klaar mee is.

Hier tegenover staat dat de vormgeving, naast de lelijke chrono decoder, best aardig is. De landkaarten en plattegronden geven echt een beetje het gevoel dat spelers op een zoektocht zijn. De nodige informatie is ook altijd gemakkelijk te lezen, waardoor puzzels niet gehinderd worden door de tekeningen.

Escape Room The Board Game: Jumanji is eigenlijk te duur voor wat het is, terwijl het ‘dure’ onderdeel juist erg goedkoop en overbodig aanvoelt. De puzzels zijn leuk, maar van afwisselende kwaliteit en sommige fouten zijn niet geheel terecht. Gelukkig slagen de muziek en de vormgeving er nog een beetje in het thema levend te houden en het spel vermakelijk te maken.