review
My Time At Portia

Vorig jaar besproken we My Time At Portia al, toen het nog in Early Access was op de pc. Een paar maanden geleden verscheen de volledige versie op pc en sinds een paar weken kunnen console-eigenaren dan ook eindelijk met deze vrolijke titel aan de slag. We speelden de game op de Nintendo Switch voor je om te kijken hoe dit bevalt.

In My Time At Portia kom je als speler aan op het land van Portia, waar je vader een atelier had om bouwwerken te maken. Denk aan bruggen, maar ook simpele dingen als vishengels, hakbijlen en meer. Het is aan jou om zijn vervallen atelier weer opnieuw op te bouwen en een prominente ambachtsman of -vrouw te worden.

Dit begint heel simpel: behaal je bouwerscertificaat door losse takken en stenen te verzamelen en een hakbijl en pikhouweel te maken. Gebruik deze om meer hout en steen te kunnen verzamelen en een voorwerp in elkaar te zetten waarmee je ertsen om kan smelten, waardoor je wéér nieuwe dingen kan bouwen. Dat is eigenlijk de kringloop van het leven in My Time At Portia: maak voorwerpen waardoor je nieuwe dingen kan doen en vervolgens weer nieuwere voorwerpen kan maken.

Dat klinkt wellicht een stuk saaier dan het in werkelijkheid is, want de game begeleidt je enorm goed in dit proces. Allereerst heeft het stadje, op zo’n minuut afstand van je atelier, een levendige bevolking die allemaal de nodige opdrachten voor je hebben. Soms is het zo simpel als ‘mijn vishengel is gebroken, kan je een nieuwe maken?’, maar soms is het ook wat ingewikkelder. Vaak genoeg moet je iemand echt helpen in plaats van alleen maar een voorwerp inleveren. Zo is er een man die denkt dat hij wordt achtervolgd door een spook en jij kan voor hem uitzoeken wat er aan de hand is, om maar een voorbeeld te noemen. Daarnaast heb je een soort Ambachtsgilde, waar je elke dag specifieke verzoeken op kan halen. Dit is waarschijnlijk, met name in het begin, het leukste onderdeel van My Time At Portia. Elk verzoek heeft een andere moeilijkheidsgraad en ook een deadline die gehaald moet worden. Afhankelijk van de moeilijkheidsgraad en de snelheid van het voltooide verzoek, krijg je een beloning en een score toegewezen. Hierdoor krijgt de game veel meer houvast dan een pure sandbox-game, zonder je alle vrijheid af te nemen.

Dit is tevens ook waar het spel een soort RPG wordt. Je atelier kan in niveaus stijgen waardoor je weer nieuwe opdrachten zal vrijspelen. Ook verdien je ervaringspunten en kan je deze gebruiken om je eigen personage beter te maken. Je kan hierbij kiezen tussen bepaalde vaardigheden. Zo gebruik je bij alle handelingen stamina en kan je dit alleen terugkrijgen door te slapen en de dag te beëindigen. Mocht je merken dat je bijvoorbeeld erg veel stamina kwijtraakt aan het houthakken, kan je ervoor zorgen dat dit minder kost en je dus meer kan doen binnen een dag, erg handig voor het halen van deadlines. Ook kan je beter worden in vechten en nog veel meer. Dit is een erg leuk aspect van My Time At Portia, omdat het spel hierdoor veel meer diepgang krijgt dan alleen maar domweg houthakken en dingen bouwen.

En ja, je kan vechten in de game. Zo zal je af en toe bepaalde ruïnes moeten bezoeken voor zeldzame grondstoffen en deze zijn vaak bewoond door de nodige monsters. Verwacht geen gigantisch uitgebreide vechtsystemen, maar het weet net dat beetje extra spanning te geven aan de anderzijds zo rustgevende wereld. Je speelt tevens ook steeds meer dingen vrij om te doen binnen de wereld, denk aan het rijden op dieren, het starten van een boerderij en het verzorgen van planten (voor bijv. zaadjes).

Daarnaast is het verfrissend dat de wereld van My Time At Portia daadwerkelijk levendig aanvoelt. De inwoners wachten niet op hun vaste plek om je een opdracht te geven, maar doen gewoon hun eigen ding. Misschien vind je de burgemeester dus in het restaurant rond etenstijd in plaats van braafjes in zijn kantoor. Dit geeft het gevoel dat je echt de bevolking helpt en niet hersenloze robots die niets beters te doen hebben dan stilstaan.

Eigenlijk is het enige grote minpunt van de game de performance op de Nintendo Switch. De laadtijden zijn behoorlijk lang en regelmatig hapert het spel even bij het uitvoeren van een handeling, zoals met iemand praten of een boom omhakken. Dit is behoorlijk jammer, omdat het frustratie toevoegt aan een ervaring die je vooral zou moeten helpen ontspannen. Op dit vlak bevindt het spel zich op een bijna onacceptabel punt en dat is jammer. Wel zou ‘binnen een paar weken’ een patch moeten verschijnen die de performance flink moet verbeteren.

Als die update er komt en genoeg verbetering met zich meebrengt, dan is My Time At Portia op de Nintendo Switch een waar juweeltje. Het proces van missies voltooien en nieuwe voorwerpen om te maken ontdekken, zorgt voor een soort bezigheidstherapie, ook dankzij de kleurrijke wereld, vrolijke muziek en spontane inwoners. Je bent gewoon lekker bezig en voordat je het doorhebt, heb je een hele dag non-stop gespeeld. Als die beloofde patch niet komt of niet genoeg verandert, dan raden we echter sterk een ander platform aan om de game op te spelen.

My Time At Portia is voor deze review gespeeld op de Nintendo Switch. De game is beschikbaar op PlayStation 4, Xbox One, Nintendo Switch en pc.