review
Mortal Kombat 11

Al sinds 1992 staat Ed Boon aan het hoofd van het meest populaire westerse vechtspel: Mortal Kombat. Het is nu maar liefst 27 jaar later en Ed Boon en zijn NetherRealm Studios komen met het elfde genummerde deel in de reeks. Of Mortal Kombat 11 weet te imponeren, lees je in deze review.

Zodra je het spel opstart, zie je niets raars aan het menu van Mortal Kombat 11 als je het vergelijkt met dat van andere vechtspellen. Je hebt een tutorial om de basis te leren, een trainingsruimte om te oefenen, een verhaal en natuurlijk de man-tegen-man-modi. Elke fighting game heeft dit, maar wanneer je ze allemaal eens gaat spelen, merk je wat voor een enorm compleet pakket Mortal Kombat 11 te bieden heeft.

Laten we beginnen met de tutorial. Dit is zonder twijfel de beste tutorial die ooit in een vergelijkbaar spel heeft gezeten. Het legt je in zo’n vijf tot tien minuten heel basaal uit wat alle knoppen doen en hoe je dus kan gaan spelen. Als je wilt kan je hier tevreden mee zijn en meteen de rest van de game induiken. Voor wie graag meer wilt leren, gaat de tutorial nog zo’n twee uur door in de vorm van allemaal hapklare lesjes die enorm nuttig zijn. Elk systeem wordt haarfijn uitgelegd, van de ‘perfect block’ tot een uitleg over hoe combo’s in elkaar zitten en waarom ze werken hoe ze werken. De hele anatomie van een aanval wordt zelfs ontleed, iets wat erg belangrijk is om te weten als je vechtspellen op het hoogste niveau wilt waarderen

Dit is vooral mooi omdat fighting games vaak een boel obscure systemen hebben die lastig te begrijpen zijn voor nieuwkomers. ‘Je kan ergens op het internet wel uitleg vinden’, is dan vaak wat je hoort. Mortal Kombat 11 zorgt ervoor dat iedereen de nodige middelen heeft om het op een hoger niveau te begrijpen. Vooral moet ook gezegd worden dat het doorlopen van deze lange tutorial absoluut geen vereiste is om van het spel te kunnen genieten.

De game doet namelijk nog iets een héél stuk uitgebreider dan de rest: de verhaalmodus. Soulcalibur VI had alles behalve een spectaculair verhaal, die van Dragon Ball FighterZ was alleen leuk voor de allergrootste Dragon Ball-fans en zelfs dan was het magertjes. Street Fighter V kreeg zijn verhaalmodus pas zo’n jaar na uitkomst. Dit zijn verder allemaal sterke games geweest, maar van een leuke singleplayer-modus moesten ze het niet hebben. Geheel volgens traditie maken Ed Boon en zijn mannen hier wél werk van en kan je genieten van een verhaal van ruim zeven tot acht uur. Het is geen schrijfwerk van de allerhoogste plank, maar het brengt enorm goed vermaak met zich mee en is een beetje vergelijkbaar met de vele superheldenfilms die we zien vandaag de dag. Het bevat een gezonde dosis humor, een over-the-top verhaal, af en toe een emotioneel momentje en vooral ook veel gave actie. Daarnaast is het Mortal Kombat-universum ook gewoon enorm rijk aan achtergrondverhalen. Gedurende deze modus speel je met een boel verschillende personages en zie je de Mortal Kombat-wereld van verschillende perspectieven in de vorm van fraaie cutscenes. Alleen voor het verhaal kunnen we mensen het al aanraden om de game eens een kans te geven.

En dan is er simpelweg nog zoveel meer te beleven. Je hebt de ‘Klassic Towers’, waar je in traditionele Mortal Kombat-stijl meerdere tegenstanders uitdaagt om de top van een toren te behalen. Je hebt de Towers of Time, vergelijkbare torens waar je steeds verschillende uitdagingen hebt. In deze modus zullen er ook steeds andere torens beschikbaar zijn die anders werken en het is ook een makkelijke manier voor NetherRealm om in de toekomst meer content toe te blijven voegen op. Voor wie het leuk vindt speel je hiermee ook ‘augments’ vrij om de gear van je vechtersbazen te verbeteren en sterker te maken, maar voor de wat meer hardcore speler is dit natuurlijk ‘not done’; iedereen moet namelijk gelijke kansen hebben.

Is het je opgevallen dat we het nog niet eens over het vechten hebben gehad? Bij elk ander vechtspel zouden we het daar nu al drie alinea’s over hebben. Dat is vooral omdat die andere spellen niet al deze uitstekende singleplayer-content hebben en niet omdat Mortal Kombat 11 geen lekkere combat heeft. De gevechten in het spel zijn om van te smullen. Op audiovisueel vlak doet het precies wat het moet doen: je voelt de klappen je huiskamer binnenkomen, combo’s zien er indrukwekkend uit en de fatalities zijn bruter dan ze ooit geweest zijn.

Qua gameplaysystemen zit het ook allemaal goed in elkaar. De gevechten hebben, weliswaar afhankelijk van de gekozen personages, een behoorlijk hoog tempo en ze zijn voor het grootste deel redelijk ‘in your face’. Een belangrijk punt is dat het vrij makkelijk is om met een gekozen personage een paar hele eenvoudige kombo’s te leren en deze te gebruiken in een gevecht, zonder dat hier uren lang trainen aan vooraf hoeft te gaan zoals bij veel andere vechtspellen. Dit betekent niet dat er niet enorm veel diepgang aanwezig is. Echter is dit lastig om zo eventjes te beoordelen, omdat er wel een paar maanden aan competitie voorbij moeten gaan om te kunnen beoordelen hoe de gameplay van Mortal Kombat 11 nou écht werkt op de hogere niveaus.

We kunnen eindeloos blijven praten over de verschillende aspecten van de game, maar eigenlijk kunnen we ook gewoon heel kort zijn. Mortal Kombat 11 biedt het meest complete pakket ooit voor een vechtspel. Alleen voor de singleplayer-content is het al de moeite waard om het in ieder geval een kans te geven. Ben je op zoek naar meer, dan kan je je zeker verliezen in de heerlijke gevechten die makkelijk genoeg zijn voor iedereen om op te pakken, maar genoeg diepgang bieden voor de hardcore spelers. Wij kunnen in ieder geval niet wachten tot de rest van de wereld toegang krijgt tot deze game, zodat we los kunnen gaan met de online wedstrijden! You’re next!