review
Anno 1800

In een notendop kunnen we de Anno-serie het beste beschrijven als een RTS- en city builder-game. In werkelijkheid is het natuurlijk meer dan dat, maar al jarenlang vertegenwoordigt deze reeks een set vermakelijke games waarin je een zo succesvol mogelijke stad moet opbouwen en het volk in welvaart moet laten groeien. Met de komst van Anno 1800 duiken we deze keer in het tijdperk van de Industriële Revolutie. Anno 1800 geeft ons een warm welkom in het strategie-genre, je kunt er meer over lezen in deze review.

Wat vaak een grote uitdaging voor simulatiegames is, is het verhaal en de gameplay op een gebalanceerde wijze combineren. Vaak is de gameplay in dit genre zo uitgebreid en uitdagend dat te veel aanwezigheid van een verhaal alleen maar verstorend kan werken. Anderzijds is het ook niet geheel onbelangrijk, want een verhaal zorgt juist voor verrassingen en een doel om verder te spelen. Dit is een van de onderdelen die in Anno 1800 erg goed uitgewerkt is: er wordt een stuk geschiedenis met een persoonlijk verhaal gecombineerd. De speler wordt geconfronteerd met de dood van zijn vader en zijn zus die om hulp inroept. Vlak voor zijn dood werd de vader valselijk beschuldigt van verraad aan het koninkrijk, maar je sluwe oom lijkt hierachter te zitten. Om dit te bewijzen is het belangrijk om een nieuwe stad op te bouwen, te laten industrialiseren en het vertrouwen terug te winnen van de koninklijke garde. Daarnaast nemen de expedities je mee naar nieuwe werelden, om aanwijzingen te vinden over het complot tegen je vader.

Het verhaal van Anno 1800 laat zich vertellen door middel van de opdrachten die worden gegeven, die tegelijk een stuk begeleiding bieden in de gameplay. Het opbouwen van een dorp lijkt erg eenvoudig, maar vergt toch de nodige strategie en planning. Zo wordt je in het begin voorzien van een klein beetje grondstoffen om de eerste woningen te bouwen, maar is het belangrijk om ervoor te zorgen dat je later jezelf kunt voorzien van deze grondstoffen. Hout is het materiaal voor infrastructuur, vis is het voedsel voor de inwoners en schapen geven materiaal voor kleding. Het voldoen aan al deze behoeften geeft de mogelijkheid om nieuwe gebouwen en nieuwe types bewoners te ontgrendelen. Het begint met boeren, maar later is het ook mogelijk om bijvoorbeeld werkers en ambachtsmannen vrij te spelen. Deze nieuw typen zijn weer nodig om geavanceerdere gebouwen, zoals fabrieken, te laten functioneren. Het is wel belangrijk om goed te letten op de balans tussen de verschillende inwoners; het is namelijk erg aanlokkelijk om zo snel mogelijk te upgraden naar werkers, maar boeren blijven ook altijd nodig om het land te bewerken.

Vroeg of laat zul je er ook achter komen dat het eiland waar je gevestigd bent niet alle grondstoffen heeft voor een specifiek product. Daardoor zijn er twee opties: of de stof verkrijgen via handel, of een leeg stuk land zoeken waar op gebouwd kan worden. Het laatste is zeker aantrekkelijk omdat er meer ruimte is voor uitbreiding, maar niet alle regeerders op andere eilanden zullen hiermee instemmen. Diplomatie speelt hier dan ook een grote rol en het is aan de speler om te bepalen met wie hij vriendelijk om wil gaan. Handel is een van de mogelijkheden, maar ook verzoeken inwilligen kan de relatie verbeteren. Helaas is dit iets dat niet altijd even spannend is, omdat dit vooral standaard ‘haal dit object voor me op’-quests zijn. Gelukkig is voor diegene die spanning zoeken, oorlog ook nog altijd een optie. Je kan bijvoorbeeld scheepslagen op zee voeren, om vervolgens alle buit mee te nemen. Naast de zeeslagen is er ook een optie om schepen op expeditie te sturen, op zoek naar nieuwe schatten. Deze worden vooral op de achtergrond uitgevoerd en zo nu en dan moet een keuze gemaakt worden die invloed kan hebben op de slagingskans van deze reis.

Wat Anno 1800 zo leuk maakt, is de variatie die we constant terug zien. Vanaf het begin is er genoeg uitdaging om de stad op te bouwen en zoveel mogelijk producten te krijgen. Producten die nodig zijn om verder te groeien. Vervolgens blijft dit interessant genoeg omdat er een balans moet komen tussen voldoende soorten inwoners en de producten die zij willen om gelukkig te zijn. Daarnaast moeten ook voorzieningen gebouwd worden die indirect niets opleveren, maar toch nodig zijn. Denk dan aan een brandweerkazerne of een politiestation. Naarmate je verder komt, wordt infrastructuur steeds belangrijker om transport van goederen zo optimaal mogelijk te laten verlopen. Op dat moment komt ook de handige optie om gebouwen te upgraden zodat er meer ruimte en voorzieningen zijn. Ook zijn er speciale gebouwen waar items in bewaard kunnen worden met bijzondere bonussen, zoals extra productiviteit of een kleinere kans op brand. Op het moment dat alles goed verloopt, zorgt de game weer voor een twist waardoor het nooit echt monotoon hoeft aan te voelen. Tijdens de campaign is het op een gegeven moment de bedoeling om een nieuwe wereld te verkennen en daar te vestigen. Je krijgt te maken met nieuwe producten, nieuwe gebouwen en andere opdrachten. Daardoor blijft vernieuwing aanwezig, maar wel met bekende elementen.

Een van de minder sterke punten is de moeilijkheidsgraad die niet helemaal gebalanceerd is. Er zijn verschillende opties in het begin zoals meer of minder begeleiding en een aantal moeilijkheidsgraden. Op een hoger niveau zal er bijvoorbeeld minder startkapitaal zijn en minder grondstoffen, waardoor uitbreiden noodzaak is. Echter zou je verwachten dat het makkelijkste niveau ervoor zorgt dat het starteiland alles heeft wat je nodig hebt, wat helaas niet het geval is. Het gevolg is ontevreden inwoners vanwege een ontbrekend product en de noodzaak om al erg vroeg een nieuw eiland in bezit te nemen. Wat een ander opvallend kenmerk is, is hoe gemakkelijk het eerste deel van het verhaal is in vergelijking met latere hoofdstukken. Het eerste hoofdstuk bevat geen al te lastige uitdagingen, terwijl in hoofdstuk twee aanvankelijk een van de eerste opdrachten te moeilijk om uit te voeren lijkt. Het is dan ook niet helemaal duidelijk of dit bewust is en hoe je hierna verder moet gaan. Tot slot zou het prettig zijn als er wat meer mogelijkheden zijn op gebied van (micro-)management. Geld blijft een belangrijke factor om in de gaten te houden en in een later stadium kan dit nog vrij pittig zijn. Het is dan ook moeilijk te overzien per eiland hoeveel de producten of handel opleveren en wat de kosten zijn voor onderhoud. Dat is zeker een gemiste kans voor een strategiegame met zoveel variatie. Ook op het moment dat er nieuwe dorpen opgebouwd moeten worden in hoofdstuk 2, zijn hulpmiddelen om dit allemaal te kunnen overzien erg vitaal.

Toch mag dit de pret van Anno 1800 zeker niet drukken. Blue Byte en Ubisoft hebben een fantastische game neergezet die liefhebbers van het simulatiegenre urenlang zal bezighouden. Anno blinkt dan ook uit in de prettige combinatie tussen verhaal en gameplay, met voldoende verrassingen op het juiste moment. De mogelijkheden op gebied van bouwen, diplomatieke acties en het verkennen van nieuwe plaatsen zorgen voor vernieuwing. Wel is het wat jammer dat de moeilijkheidsgraad niet helemaal gebalanceerd is, wat voor frustraties kan zorgen op sommige punten. Ook het ontbreken van wat hulpmiddelen op gebied van (micro-)management draagt bij aan dit probleem; de game heeft namelijk de neiging om onoverzichtelijk over te komen. Met wat oefening en geduld is dit gelukkig wel op te lossen en kunnen we genieten van de Industriële Revolutie die zijn opmars doet.