review
Silence Switch-versie

Point-and-click-spellen, of ‘adventure games’ doen het nog altijd goed. Alhoewel ze niet meer zo razendpopulair zijn als in de jaren 80 en 90, met grote hits als Dragon’s Lair en Monkey Island, zijn er toch nog studio’s die avonturen binnen dit genre uitbrengen met een hoge kwaliteit en genoeg mensen die ervan genieten. Daedalic Entertainment is misschien wel de grootste binnen dit point-and-click-genre en staat vrijwel altijd garant voor een bijzondere ervaring. In 2016 verscheen Silence, of eigenlijk Silence: The Whispered World 2 en vanaf nu is dit verhaal ook speelbaar op de Nintendo Switch. Is de Silence Switch-versie de moeite waard, of kan deze beter overgeslagen worden?

Silence speelt zich af gedurende een oorlog in de moderne wereld, laten we voor het gemak uitgaan van de Tweede Wereldoorlog, maar het wordt niet specifiek genoemd en is verder ook niet belangrijk. Broer en zus Noah en Renie rennen vluchtig door hun stad, volledig in paniek door bommenwerpers die aan komen vliegen, en vinden onderdak in een bunker. De kleine Renie is bang en Noah besluit haar op te vrolijken met een van zijn verhalen over Silence, een sprookjeswereld. Dan komt er een grote explosie en tegen de tijd dat ze wakker zijn, bevinden broer en zus zich in dit Silence.

Meteen valt dan op hoe prachtig deze wereld vormgegeven is. Het is alsof je een iets fantasievoller schilderij van Bob Ross binnen bent gewandeld en dat is ook meteen de reden om door te willen blijven spelen. Dat en het zeer goed gebrachte sprookjesverhaal.

Op het eerste gezicht is het verhaal van Silence bijna kinderachtig: er is een valse koningin die monsters stuurt om iets voor haar te zoeken en met een aantal anderen gaan Noah en Renie eropuit om haar te stoppen. Op een gegeven moment wordt het allemaal wat heftiger: is Silence slechts een droomwereld, is het de werkelijkheid geworden, of zit het er ergens tussenin? Op subtiele wijze worden behoorlijk zware onderwerpen besproken en het einde van het spel slaat als een bom in. Het is typisch zo’n game waar je de dag nadat je het hebt uitgespeeld er nog actief over nadenkt om het allemaal recht te zetten in je hoofd. Dit betekent niet dat het spel niet de nodige luchtige momenten heeft. Het spel heeft een perfect evenwicht wat dat betreft.

Om dit verhaal te ervaren, moet je regelmatig de nodige puzzels oplossen. Deze vormen helaas ook het zwakste aspect van Silence. De beste point-and-click-spellen zorgen ervoor dat je flink je brein moet gebruiken en je je slim voelt als je een puzzel hebt opgelost. In Silence is het vaak meer een kwestie van ongeveer een vijftal opties proberen totdat je ze allemaal hebt gehad en vroeg of laat werkt iets wel. Ze zijn niet echt lastig en laten zich niet echt ontcijferen door het gebruik van intelligentie, maar puur door een keertje op alle voorwerpen gedrukt te hebben. Ook in het verhaal zijn het vaak niet interessante problemen om op te lossen, maar meer triviale klusjes om een nieuw dialoog te ontgrendelen. Denk aan het moeten pakken van een brief die vastzit in een boom, of het redden van een vogel die vastzit in een plant: het zijn dingen die niet echt horen bij het verhaal en meer voelen als een blokkade om je even bezig te houden.

Maar dat mag de pret niet te veel drukken: je komt vrij snel door elke puzzel heen en de prachtig geschilderde wereld, het interessante verhaal en de leuke personages maken een hoop goed. Silence is een game die je speelt voor het indrukwekkende, sprookjesachtige avontuur met de nodige heftige twists. Op dat gebied is het een game van de hoogste klasse en kunnen we zonder twijfel zeggen dat Daedalic weer een geweldig product heeft neergezet. Betere gameplay had het nog naar het allerhoogste niveau kunnen tillen, maar desalniettemin is het zeker de moeite waard voor fans van adventure games.

Silence is voor deze review gespeeld op de Nintendo Switch. De game is beschikbaar op PlayStation 4, Xbox One, Nintendo Switch en pc.