review
Tropico 6

Twee jaar geleden werden we verrast met een nieuwe teaser waarin El Presidente “Time to get back into the game…” berichtte. Inmiddels heeft onze dictator uit Tropico het land moeten omruilen voor een groep eilanden met nieuwe mogelijkheden, maar wel de vertrouwde Tropico-gameplay en humor. Tropico 6 is na twee keer uitstellen eindelijk gearriveerd en wij gingen aan de slag met de game. Onze ervaring met (in)correct politiek leiderschap lees je in deze review.

Voor vele liefhebbers heeft de Tropico-serie een aantal terugkerende elementen die de game typisch karakteriseren. Het idyllische landschap vol met corruptie, de vele verwijzingen naar lama’s en natuurlijk niemand minder dan onze veelbelovende El Presidente. Als speler kruip je in zijn of haar rol en neem je de zware taak op je om een welvarende samenleving op te bouwen, waarbij de welvaart vooral van toepassing is op El Presidente zelf. Het land zit vol waardevolle grondstoffen die verwerkt en geëxporteerd moeten worden. Hierdoor worden banen gecreëerd, met als gevolg dat er nieuwe huizen bijgebouwd moeten worden. Uiteraard hebben de Tropicans, onze inwoners, ook wensen zoals gezondheidszorg, recreatie en politieke voorkeuren. Bovendien is het ook nog eens belangrijk om de politieke relaties met andere naties te onderhouden, anders kunnen deze mogelijk oorlog verklaren en heb je daarvoor weer een leger nodig.

In vergelijking met de voorgaande delen is Tropico 6 een aantal belangrijke veranderingen ondergaan die voornamelijk de infrastructuur treffen. Het land bestaat nu uit een groep kleinere eilanden die ieder verschillende grondstoffen bevatten. Dit dwingt de speler om te vestigen op meerdere eilanden en het vervoer erheen te regelen. Een brug is wellicht de meest efficiënte oplossing, maar alleen de rijke elite kunnen auto’s veroorloven, waardoor een alternatief voor het arme volk bedacht moet worden. Dit kan een busdienst zijn, een veerboot of een tijdelijke verklaring waardoor auto’s gratis zijn voor inwoners. Het laatstgenoemde is natuurlijk een stuk kostbaarder, dus keuzes moeten doordacht gemaakt worden. Uiteindelijk is El Presidente’s persoonlijke doel om zoveel mogelijk geld door te sluizen naar de Zwitserse bank, wat de financiën toch tot een behoorlijk belangrijk onderdeel maakt van de game. In de voorgaande delen voelde de Zwitserse bank altijd een beetje cryptisch en miste de stimulering om dit werkelijk te doen. Gelukkig wordt dit in Tropico 6 wel benut, doordat je het geld aan extra’s kunt besteden waaronder onderzoekspunten of nieuwe immigranten. Een ander noemenswaardige vernieuwing is de door piraten georganiseerde raids. Deze raids kunnen interessante bonussen opleveren zoals materialen, blauwdrukken voor nieuwe gebouwen of de wereldwonderen van andere naties. De wereldwonderen zijn gebouwen zoals het Vrijheidsbeeld en de Eiffeltoren, die vervolgens weer bonussen opleveren zoals extra tevredenheid onder bewoners en toeristen.

Naast het bouwen en handel drijven is Tropico 6 net zoals zijn voorgangers ook weer behoorlijk gefocust op het politieke aspect. Diplomatie speelt zich op globaal niveau af, waarbij relaties met andere naties onderhouden worden door handel, bezoeken en samenwerkingen. Maar ook lokaal is er altijd wat gaande, want het volk is verdeeld over facties, met ieder zijn belangen. Zo vinden de religieuzen het belangrijk om veel kerken te hebben, terwijl communisten graag zien dat er extra belasting komt op rijke inwoners. In praktijk is het onmogelijk om iedereen tevreden te houden en afhankelijk van de ingestelde moeilijkheidsgraad zullen sommige factieleiders tegen je rebelleren. Ook hier komt het weer neer op de keuzes die je gemaakt hebt: diegenen die geïnvesteerd hebben in een leger, kunnen alle opstanden de kop indrukken en de rebellen in de gevangenis gooien. Het gevolg daarvan is weer meer onrust en minder steun, maar heb je die nog werkelijk nodig als El Presidente toch de verkiezingen wint met een flinke zak geld?

Tropico 6 heeft meer dan voldoende materiaal voor flink wat uren speelplezier. De game bestaat uit een vijfdelige tutorial en vijftien verschillende missies die op drie moeilijkheidsgraden gespeeld kunnen worden. Tot slot is er een sandbox-modus waar alle vrijheid wordt geboden om de fantasie tot leven te brengen. Daarnaast zijn er per potje ook nog verschillende tijdperken die mogelijkheden ontgrendelen, zoals elektriciteit en geavanceerde technieken. Daardoor biedt Tropico zeker diepgang en genoeg plezier dankzij flink wat humor. Echter heeft de game ook een schaduwzijde die vooral merkbaar is voor spelers die bekend zijn met de serie. De nieuwe toevoegingen in Tropico 6 zijn origineel en geven de game een interessante draai, maar het zijn geen enorme veranderingen. Het lijkt vooral alsof het vorige deel als basis genomen is met wat extra toevoegingen en aanpassingen. Dit hoeft niet altijd negatief te zijn, maar ergens hadden we gehoopt op wat meer drastische vernieuwing. Zeker als je al flink wat uren in de vorige delen hebt zitten, kan dit deel al na een paar uur hetzelfde aanvoelen. De game is vermakelijk, maar toch hopen we meer van Tropico’s potentieel te zien in de toekomst.

Ondanks dat heeft Kalypso opnieuw een vrolijke en uitdagende strategiegame neergezet. Tropico 6 spelen is zeker geen straf, want het Caraïbische landschap en de bijbehorende muziek geven een vrolijke sfeer en zorgen ervoor dat je bijna zelf weg droomt. De gameplay is net zo vertrouwd gebleven als we gewend zijn, maar heeft dankzij nieuwe toevoegingen wel meer diepgang. Toch had er nog zoveel meer gekund om de serie de vernieuwing te geven die het verdient. In dat opzicht is het jammer dat we geen schokkende veranderingen zien, omdat dit mogelijk heel positief uit had kunnen pakken.

Voor deze review is Tropico 6 op pc gespeeld. Tropico 6 is vanaf nu verkrijgbaar op pc en wordt later in 2019 op console uitgebracht.