review
Ape Out
Conclusie
Ape Out is een bijzondere ervaring waarbij muziek en beeld samensmelten met gameplay. Het spel biedt weinig diepgang qua variatie, maar weet lang genoeg te boeien, mede dankzij de geweldige manier waarop muziek de flow beïnvloedt. Het is wat aan de korte kant, maar het is een geweldige, beestachtige en actievolle achtbaan van spanning.Devolver Digital staat bekend om vreemde en interessante indiegames uit te brengen, zoals bijvoorbeeld I Hate Running Backwards of PikuNiku, en met Ape Out is dat niet anders. In de game ben je een gorilla en moet je uit een gigantisch gebouw ontsnappen terwijl je achterna wordt gezeten door beveiligers. Het idee van de game is erg simpel, maar heeft een uniek uiterlijk en bijzondere muziekstijl. Lees hier waarom Ape Out interessant is om te spelen.
Vanaf het begin van de game, ligt de spanning al hoog. Een uitbraak wordt altijd gezien als gevaarlijk en de beveiligers zullen dan ook direct actie ondernemen om jou uit te schakelen, dus zul je snel moeten reageren, wil je overleven. Er is geen overzicht over wat je moet doen, er is geen aanwijzing waar je heen moet, alleen dat je moet ontsnappen. Je kunt rondlopen, je kunt mensen duwen of vastpakken, meer kun je niet. Door mensen te duwen, verpletter je ze tegen muren of andere vijanden. Door ze vast te pakken, kun je ze gebruiken als menselijk schild of direct na het pakken hun wapens gebruiken tegen anderen.
Mocht je sterven, dan zie je minimalistisch een overzicht van het level en hoe ver je bent gekomen. Elke keer is het anders opgebouwd, op een paar tussenstukken na, en zul je dus een nieuwe weg moeten zoeken, maar de lengte van elk level is vergelijkbaar. Ook introduceert elk level een nieuw concept voor jou om mee om te gaan. Zo krijgen vijanden sterkere wapens, gooien ze met bommen of zijn ze zelf explosief. Daarbij zul je ook alarmen tegenkomen die beveiligers op de hoogte stellen van jouw locatie. In een notendop is Ape Out dus een soort endless runner, waarbij je zover mogelijk moet zien te komen voor je sterft. Je wordt er wel beter in, waardoor je nieuwe dingen blijft zien. Gelukkig slaat het spel de voortgang na elk level op, dus kun je vanaf het begin van het nieuwe level starten.
Het enige nadeel is dat de gameplay verder ook niets te bieden heeft. Het is slechts naar rechts rennen, in de hoop dat je de goede kant opgaat en vijanden snel uit de weg ruimt, en je goed aanpassen aan nieuwe obstakels. Ook is de game zelf niet erg lang en beginnen levels soms op elkaar te lijken. Ook zijn er, naast vijanden en sommige deuren, weinig andere zaken waar je jouw beestachtige kracht op los kan laten gaan. Barrières, ramen en tafels kunnen niet gebruikt worden in jouw voordeel. Elk level heeft wel een eigen thema en ritme, wat het gemis aan interactie toch iets goedmaakt, omdat je wel nieuwe uitdagingen moet tackelen.
Naast de gameplay, wat erg vermakelijk is ongeacht de simpliciteit, zijn het vooral de muziek en het visuele stijltje van de game die het zo aantrekkelijk maken. Je kunt een paar keer geraakt worden voordat je sterft, maar bij elk raak schot, begin je meer te bloeden, waardoor je een spoor achterlaat. Ook zie je alleen de directe omgeving waar je direct naar kan kijken, dus de rest is onbekend. Zodoende moet je snel reageren op nieuwe situaties, wat de blinde paniek van een ontsnapte gorilla goed overbrengt. Je zult daardoor soms beslissingen moeten maken waarbij je de aanval ingaat, of juist snel wegrent. De minimalistische tekenstijl en de primaire kleuren die daarvoor gebruikt worden, zorgen voor een snel en overzichtelijk beeld.
De muziek ondersteunt de game geweldig, waarbij de jazz-muziek zich perfect aanpast aan de flow van het spel. Ga je snel rennen en kom je vijanden tegen, dan hoor je opzwepende en spannende geluiden van een drumstel. Dood je een vijand, hoor je een crash van een cimbaal. Loop je rustig door de gangen, reduceert de percussie tot een stil en ondersteunend drumritme dat het tempo aangeeft. Ren je weer richting vijanden, dan bouwt de muziek weer de spanning op, alsof het anticipeert dat je weer actie gaat ontmoeten. Het lijkt bijna alsof een drummer naast je zit, die live meespeelt met wat je doet, want het past altijd perfect bij de actie of rust die je ervaart. Zodoende voelt Ape Out als een geheel, waarbij de gameplay en het verhaal perfect ondersteund worden door de muziek en de grafische stijl.
Afgezien van de kleine minpunten weet Ape Out je bijna te hypnotiseren. Doordat het je grafisch en muzikaal meeneemt in de flow, voelt de game aan als een vloeiend geheel en is een dood soms niet zo erg. De gameplay is misschien erg simpel en de levels zijn niet spectaculair, maar de samensmelting van muziek, beeld en spanning zorgen ervoor dat je door Ape Out blaast als een beest en het ervaart alsof jij echt diegene bent die moet ontsnappen.
Voor deze review is Ape Out gespeeld op de pc. Het spel is ook verkrijgbaar voor de Nintendo Switch.