nieuws
Recensie: Muse – The 2nd Law
Je kunt er altijd op rekenen. Elke drie jaar een nieuwe Muse plaat. Dit keer is het de beurt aan The 2nd Law. Geschrokken door dubstep nummer Unsustainable werden we enigzins gekalmeerd door eerste single Madness en olympische spelen anthem Survival. Wat doet Muse op de rest van het album?
Eigenlijk verdiend de band veel lof. Na album Absolution is het qua albums toch wat achteruit gegaan. De laatste drie albums kenmerkte zich vooral door de hits, terwijl de rest van de nummers teveel “fillers” waren. Toch is elke Muse show binnen minuten uitverkocht en zijn ze elk jaar wel ergens publiekstrekker op een festival. De band heeft, volkomen terecht, een uitstekende live reputatie.
Laatste album The Resistance was een tegenvaller. De experimentele drift van de band ging net wat te ver. Op The 2nd Law neemt de band wat gas terug. Er is zeker nog plaats voor orkesten en bombastische vocale ondersteuning, maar de band vliegt wat minder vaak uit de bocht. Openingsnummer Supremacy klinkt fris. Ondanks bombastische drums, zang en orkest blijft het nummer overzichtelijk. Waar single Madness soms aan Queen doet denken is dit bij Panic Station niet veel anders. Dit nummer klinkt als een mix tussen Another One Bites The Dust en Stevie Wonder’s Superstition. Extreem dansbaar en in volledig jaren ’80 sfeer is dit het hoogtepunt van het album.
Helaas heeft dit album wel te maken met een typisch fenomeen. De cd kent een sterke start, maar een teleurstellende afsluiting. Survival krijgt een leuk, maar overbodig intro. Follow Me is een standaard rocknummer, waar een ietwat dubstep achtig refrein in zit. Gelukkig is dit nauwelijks hoorbaar. Volgend nummer Animals pakt zeker de aandacht. Dit nummer grijpt terug naar debuutalbum Showbiz uit 1999. Vervolgens is het een lange zit tot het einde. Bassist Christopher Wolstenholme neemt de zang even over. Een primeur! Tijdens de opnames van The Resistance en de daarop volgende tour kampte hij met een hardnekkige alcoholverslaving. In de nummers Save Me en Liquid State komt hij terug op die vervelende periode in zijn leven. Door de fantastische stem van Matthew Bellamy komen die twee nummers van Chris wat anoniem over. Met dubsteptrack The 2nd Law: Unsustainable en The 2nd Law: Isolated System wil de band waarschijnlijk een politiek statement maken, maar tegen die tijd zullen de meeste luisteraars wel zijn afgehaakt.
Opnieuw kenmerkt een Muse album zich met sterke en zwakke nummers. Het album kent een goede eerste helft met Madness en Panic Station als hoogtepunt. De rest van het album maakt echter te weinig indruk om dit een goede plaat te noemen. Veel zullen we hier niet van merken. De Ziggo Dome is al maanden uitverkocht en festivals staan te springen om de band als headliner te boeken. Het zou leuk zijn als dit weer eens op basis zou zijn van een degelijk album.
Benieuwd? Hieronder kun je het hele album beluisteren:
