review
Catherine Classic

In 2011 kwam Catherine uit, een puzzelplatformer met sterke invloeden van Persona en een behoorlijk schunnig tintje. Desondanks sloeg de game de spijker op de kop en wist het een behoorlijk succes te boeken. Nu, jaren later, wachten we tot Catherine:Full Body uitkomt, een remake waar onder andere een nieuw personage wordt geïntroduceerd. Voor de liefhebbers die het origineel willen herleven in een opgepoetst jasje, is Catherine Classic uitgebracht op Steam. Onze indruk van de game lees je in deze review.

Vincent Brooks is een dertiger die al langere tijd samen is met zijn vriendin Katherine, maar niet de knoop kan doorhakken om zich te binden en het leven van een vrijgezel achter te laten. Dat verandert al vrij snel als hij wakker wordt met de knappe 22-jarige Catherine in zijn bed, onwetend hoe dit tot stand is gekomen. Tegelijkertijd wordt hij iedere nacht geteisterd door nachtmerries waarin hij reusachtige trappen naar veiligheid moet beklimmen, samen met andere mannen die worden uitgebeeld als schapen. Wanneer hij niet slaagt om dit te doen, zal hij doodgaan in het echte leven. Het vreemdgaan gebeurt Vincent echter niet één keer, maar hij start een affaire met Catherine.

De gameplay in Catherine kent twee verschillende fasen: Daytime- en Nightmare-scenario’s. Overdag brengt Vincent merendeels door in de bar genaamd “Stray Sheep”, waar hij met zijn vrienden en andere bezoekers praat over zijn relaties en de actualiteiten. Door te praten met verschillende personages komt er steeds meer voortgang in het verhaal. Tevens zijn er regelmatig momenten waarin er een keuze moet gemaakt worden die de uitkomst van het verhaal beïnvloedt. Vaak gaat dit in de vorm van gewetensvragen die gesteld worden die vooral betrekking hebben op Vincent, Catherine, Katherine of relaties. Ondertussen ontvang je regelmatig tekstberichten van Catherine of Katherine die je ook weer moet beantwoorden. Op basis van de antwoorden die gekozen worden, kan het einde van het verhaal veranderen. Tijdens de nachtmerries vindt vooral het puzzelplatform-gedeelte plaats. Daarin moeten levels voltooid worden waarin een reusachtige trap van blokken beklommen wordt. Naarmate je verder komt, wordt dit ook steeds lastiger. Zo moet blokken verschoven worden om een nieuw pad te tonen, zijn sommige blokken dodelijk en zitten er overal vallen. Ieder level bestaat uit een of meerdere sublevels en uiteindelijk een ‘boss stage’. Ieder level eindigt met Vincent in een biechthokje waar een gewetensvraag beantwoord moet worden. In de basis klinkt dit allemaal relatief eenvoudig, maar de werkelijkheid blijkt toch anders. Zo kan het nog behoorlijk pittig zijn om een pad uit te puzzelen, zeker wanneer de druk van een achtervolgend monster nog op je rust. De moeilijkheidsgraad is dan ook behoorlijk pittig, zelfs als deze op makkelijk staat.

Door het plot wekt Vincent vooral de indruk van een respectloze man zonder ruggengraat. Dit is het moment waarop de game inhaakt en de speler probeert mee te nemen in een verhaal waar het in werkelijkheid draait om binding in relaties en het huwelijk. Hoewel het niet duidelijk wordt uitgebeeld hoe de hoofdpersoon met Catherine in bed belandt, is het wel zichtbaar dat hij angst heeft om te trouwen en een gezin te starten. Dit is duidelijk zichtbaar in zijn nachtmerries, waar hij bijvoorbeeld tijdens een level achterna wordt gezeten door een monsterlijke Katherine in een bruidsoutfit. Deze onderwerpen komen ook weer terug in de vragen die gesteld worden aan Vincent. De antwoorden die je kiest hebben directe invloed op de zogenoemde moraalmeter, die de uitkomst van het verhaal beïnvloed. Catherine Classic heeft dan ook verschillende einden waaronder een goede, een ‘ware’ en een Katherine-einde. Hoe deze lopen houden we natuurlijk geheim, maar het is zeker de moeite waard om ze allemaal uit te spelen.

De game is dan ook relatief kort, met gemiddeld twintig uur ben je al vrij snel door het verhaal heen. Ook voelt het veel sneller aan, omdat de game je als het ware opslokt in het verhaal. Juist de combinatie van een klassieke affaire met bizarre nachtmerries zorgen ervoor dat het interessant blijft. Tevens is het oog voor detail in de game iets dat je enorm kunt waarderen. Zo kan Vincent overdag met verschillende mensen gesprekken voeren in de bar, maar ook een minigame spelen die gebaseerd is op zijn nachtmerrie is en word je regelmatig voorzien van verschillende weetjes over alcoholische dranken. Wie wat meer voorkeur geeft aan games met constante actie zal Catherine wellicht wat mak vinden, maar wanneer je een goed verhaal met veel details kunt waarderen is het zeker een aanrader.

Catherine Classic is voor deze review gespeeld op Steam. De game is alleen op pc beschikbaar.