review
Bird Box
Conclusie
Bird Box vertelt het zenuwslopende verhaal van een vrouw die samen met twee jonge kinderen een reis moet maken om te ontkomen aan gevaarlijke wezens. Het is een film die je tot op het einde in zijn greep weet te houden.Bird Box begint midden in het verhaal. We zien een vrouw (Sandra Bullock) die twee jonge kinderen heeft en vertelt over de reis die ze samen moeten maken om te overleven. Ze spreekt de jongen (Julian Edwards) en het meisje (Vivien Lyra Blair) streng toe en pakt vervolgens de spullen die ze nodig zullen hebben voor hun boottocht. Ze opent een kooi waar vogels in zitten en stopt ze in een doosje. In het doosje, de bird box, kunnen ze de vogels meenemen op reis. Als ze beginnen aan hun reis, springt de film vijf jaar terug in de tijd.
Terwijl Malorie (Sandra Bullock) aan het schilderen is, komt haar zus Jessica (Sarah Paulson) binnen. Ze kletsen wat en op de achtergrond staat de tv aan. Op een nieuwszender wordt gesproken over plotselinge massazelfmoorden en mensen die onverklaarbaar psychotisch gedrag vertonen in Rusland. De Amerikaanse vrouwen maken zich er echter niet al te druk om. Als de zussen in het ziekenhuis zijn om een echo te laten maken van Malorie haar baby, ziet Malorie een vrouw in het ziekenhuis haar hoofd kapotslaan tegen een raam. De zussen gaan zo snel mogelijk weg als ze realiseren dat het voorval lijkt op de onverklaarbare massazelfmoorden in Rusland. Maar dan ziet Jessica ‘iets’. Als Jessica het gaspedaal steeds dieper intrapt, raakt Malorie in paniek. De muziek zwelt aan, auto’s knallen op elkaar en de auto van de twee zussen vliegt over de kop. Als Jessica vervolgens doelbewust voor een bus loopt, lijkt de zwangere Malorie er alleen voor te staan. De chaos om haar heen wordt steeds groter.
Sandra Bullock weet de angst en paniek die bij haar karakter toeslaat ontzettend goed te uitten. Ze neemt je mee in het karakter van Malorie met een overtuiging die het doet lijken alsof ze voor haar eigen leven (en dat van haar baby) vecht. Ook laat ze goed zien dat Malorie probeert te ontkennen dat er in haar dikke buik daadwerkelijk een baby groeit. Ze laat zo duidelijk zien dat ze niet wil toegeven aan de weeën, dat je je gaat afvragen of ze van plan is om de baby binnen te houden. De weinige affectie die volgt richting het kind dat ze ‘Boy’ noemt, zorgt ervoor dat je het kind het liefst zelf een knuffel zou willen geven.
De film springt van verleden naar terug op de boot in het heden. Daardoor weten we dus vanaf het begin dat Malorie minimaal vijf jaar zal overleven, ondanks de zelfmoordepidemie. Het blijkt dat blinddoeken mensen kunnen beschermen tegen het zien van de wezens. De aanwezigheid van de wezens is alleen op te merken door woeste wind en gefluister, maar als het je aankijkt, ga je dood. Malorie probeert samen met een groepje andere mensen om veilig te blijven. Met een blinddoek als sterkste wapen lijkt het een onbegonnen strijd.
De mensen die Malorie onderweg tegenkomt en waar ze mee optrekt, worden steeds belangrijker voor haar. Er vallen steeds mensen om haar heen weg, vaak omdat ze zich opofferen om anderen een grotere overlevingskans te geven. Als ook haar geliefde, Tom (Trevante Rhodes), het gaat opnemen tegen de wezens, vraag je je als kijker steeds meer af of de mensen überhaupt kunnen winnen. Tot op het einde blijft Bird Box je in zijn greep houden. De film duurt twee uur en toch verveelt het geen moment om te volgen hoe de reis verloopt. Zal Malorie haar eindbestemming bereiken?