review
Insurgency: Sandstorm

Shooters zijn vaak populaire games en er zijn er ook een boel, waarvan de Call of Duty– en Battlefield-series grote voorbeelden van zijn. Recent is de shooter Insurgency: Sandstorm uitgebracht, een vervolg op het originele Insurgency uit 2014. Of deze redelijk onbekende game van New World Interactive kan tippen aan de eerdergenoemde grote namen lees je in deze review.

Insurgency: Sandstorm is niet zomaar een schietspe; het is namelijk een tactische shooter waarbij samenwerking een vereiste is. De meeste games in dit genre zijn vaak arcade gericht omdat dit het brede publiek het meeste aanspreekt. In die games kun je bijvoorbeeld wanneer je beschoten wordt wel enkele kogels verdragen en vervolgens wordt de gezondheidsbalk weer langzaam gevuld wanneer je even buiten schot blijft. Ook de aanwezigheid van een kompas waarop vijanden worden getoond of de beschikbaarheid van upgrades of perks zijn vaak geliefd in dergelijke games. Hoewel ook veel shooters veel realisme met zich meebrengen, zijn ze veelal toch gecombineerd met arcade-elementen. Wanneer je op zoek bent naar meer uitdaging en realisme, dan is Insurgency: Sandstorm hiervan een goed voorbeeld.

De game kent niet veel verschillende modi. Je hebt een co-op-modus en een player-versus-player-modus. Deze kan overigens zowel normaal als “ranked” worden gespeeld. De laatstgenoemde optie plaatst je bij spelers die het beste bij jouw niveau passen. Win je meer, dan stijgt dit niveau en zal het moeilijker worden. De co-op-modus maakt het mogelijk om met een team van in totaal zeven spelers het op te nemen tegen computergestuurde vijanden. Het is een stuk minder uitdagend, maar wel de ideale manier om bekend te raken met de game, de besturing en de wapens. Hoewel het aantal modi beperkt is, lijkt dit voor deze game toch voldoende.

De spelers zullen voornamelijk aan de slag gaan met de PvP-modus. Hierin zijn verschillende spelvormen speelbaar die we ook kennen uit veel andere shooters. Zo ga je met twee teams op pad om punten te veroveren om zo de ronde te winnen. Er zijn in totaal zes verschillende maps aanwezig en ze spelen zich allemaal af in het Midden-Oosten. Het nadeel is echter dat alle maps erg veel op elkaar lijken, er had wel wat meer variatie in verwerkt mogen worden. De maps zelf zien er verder prima uit en beschikken over een logische indeling en voldoende gebouwen en obstakels om achter te verschuilen of juist om je vijanden te belagen.

Zoals eerder vermeld zijn “tactisch” en “samenwerking” de sleutelwoorden in Insurgency: Sandstorm. Er wordt dan ook volop gecommuniceerd via de voice-chat om de winst binnen te halen. Wanneer je shooters als Call of Duty speelt, zul je dit verschil zeker merken. Het vereist wel een andere manier van spelen waarbij het slim en rustig spelen vaak wordt beloond. Het al schietend de hoek om komen resulteert vaak in een teleurstellende dood en frustraties bij je teamspelers. Dit maakt de game dan ook een stuk lastiger te spelen en je dient er behoorlijk wat uren in te stoppen om de maps te leren kennen inclusief de gevaarlijke locaties waar je vijanden vaak kunt verwachten.

Daarnaast wordt je met een goed gemikt schot al snel uitgeschakeld en ben je veel kwetsbaarder gezien je jezelf niet kunt genezen. Dat zou immers ook niet helemaal realistisch zijn en dat is wel waar deze game op doelt. Bij elke match is het mogelijk om vooraf uit enkele klassen te kiezen. Er is wel een duidelijke balans toegepast gezien je bijvoorbeeld maar een maximaal aantal sluipschutters kunt kiezen. Hiermee wordt voorkomen dat er alleen maar mensen van dezelfde klasse rondlopen. Elke klasse heeft specifieke eigenschappen, zo kan een commander luchtondersteuning opvragen waarmee vijanden door vliegtuigen worden bestookt. Dan kan jij vervolgens met je team meer druk zetten om het punt over te nemen. Daarnaast zijn er voldoende wapens en explosieven aanwezig die je overigens ook kunt voorzien van de nodige accessoires.

Grafisch gezien ziet alles in Insurgency: Sandstorm er goed uit. Er is veel aandacht voor detail in de omgeving, maar ook voor de wapens. Ook audiotechnisch is de game bijzonder sterk: geweerschoten klinken levensecht en klinken ook anders wanneer je in een gesloten ruimte vuurt. Ditzelfde geldt voor explosieven en wanneer een vliegtuig het vuur opent op de vijand. Het enige nadeel is dat er vrij veel visuele bugs aanwezig zijn. Zo komt het regelmatig voor dat spelers geen hoofd of armen hebben en dat er alleen maar een romp met kleren zweeft. Ook gebeurt het weleens dat je door de grond zakt wanneer je op je buik ligt met je sluipschuttersgeweer of dat je tegen een onzichtbare deur of iets anders aan loopt. Hopelijk worden deze bugs snel opgelost met een patch die er ongetwijfeld gaat komen.

Vooralsnog is de game enkel voor de pc beschikbaar. Opvallend is dat de prijs erg laag is gezien je deze titel, op moment van schrijven, voor €26,99 kunt kopen. Later komt Insurgency: Sandstorm ook uit op de consoles. Helaas is nog niet bekend of hiervoor de prijs ook zo laag blijft.

Insurgency: Sandstorm is voor deze review gespeeld op de pc. De game zal in 2019 verschijnen voor PlayStation 4 en Xbox One.