nieuws
Arrans game top 3 van 2018

Op de laatste dagen van het jaar blikken we terug op 2018. De gameredactie doet dit door een aantal persoonlijke top 3’s met jullie te delen. Begin januari mogen jullie stemmen op de Awards, waarin jij bepaalt welke game het beste was, maar eerst is het tijd voor de persoonlijke top drie van Arran:

De wereld van Monster Hunter: World is mooi, maar niet bijna zo mooi als die van God of War of Hollow Knight. En het verhaal is eigenlijk helemaal niet zo interessant. Spelers varen in een schip naar een eiland dat in de Monster Hunter-wereld bekendstaat als ‘The New World’ omdat er nog weinig over bekend is. Vervolgens is er een hele boel heisa over een monster dat het gehele ecosysteem van het eiland op zijn kop zet. Het voelt echter meer aan als een excuus om spelers op jacht te sturen naar verschillende monsters en om het eiland te verkennen.

Toch is World mijn #1 en dat komt simpelweg door de gameplay. Er zijn veertien wapentypes en elk wapen voelt daadwerkelijk als iets totaal anders. Dat wil niet zeggen dat sommigen daarvan overpowered zijn en anderen nutteloos. Alles is overal speelbaar als je maar weet wat je aan het doen bent. Verder is Monster Hunter eigenlijk gewoon een serie RPG’s waarin alle onnodige dingen weg zijn geknipt en er voornamelijk baasgevechten zijn. En het werkt. Bovendien kan alles samen met vrienden. Het enige nadeel is dat er in vergelijking met eerdere delen wat weinig monsters zijn, maar hopelijk brengt Iceborne daar binnenkort verandering in. Wie weet, misschien staat World volgend jaar weer op mijn lijstje.

review
Monster Hunter World

donderdag, 1 februari 2018

Met Hollow Knight laat Team Cherry zien dat simpele graphics ook mooi kunnen zijn. En hoe! Naast de Pixar-film It’s a Bug’s Life had ik nooit gedacht dat ik insecten zo bijzonder zou vinden, maar de wereld van Hollow Knight is simpelweg magisch. En het is fantastisch om langzaam maar zeker meer te leren over het verhaal en de setting. Bovendien is de roguelike gameplay ook geweldig. Bossfights kunnen flink uitdagend zijn en ik heb een paar keer een flinke tijd vastgezeten omdat iets maar niet lukte. Dat maakt het moment waarop het eindelijk wel gaat zo bevredigend!

Hoewel de game al uitkwam in februari 2017, kwam de Switch-versie pas uit in juni 2018 en als íets lekker speelt in handheld-modus, dan is het wel Hollow Knight. Het is voor in de trein of de bus naar mijn mening een must have voor iedereen die in het bezit is van een Nintendo Switch.

Mensen die niet hebben meegekregen dat God of War dit jaar uitkwam mogen zichzelf eigenlijk geen gamers noemen. Stiekem hoort de game op #1, maar voor mij persoonlijk waren er toch twee waar ik meer van genoot. Hoe dan ook, hier is hij dan. Wat een prachtige wereld kon Cory Barlog ons bieden. En het verhaal was simpelweg hartverwarmend. Een vader en een zoon die elkaar niet zo goed kennen, maar langzamerhand dichter naar elkaar toe groeien in een lange reis om het as te verspreiden voor de persoon die voor beiden de hele wereld was: voor de een de echtgenote en partner, voor de ander moeder en rolmodel.

Je zou dan denken dat de gameplay eronder moet lijden, maar dat is bij God of War niet het geval. Het tempo zit erin en ik genoot van de meeste gevechten. Toch moet ik zeggen dat mijn interesse er na het verhaal een beetje uit was. Ik had geen zin meer om alle Valkyries te verslaan of alle collectibles te vinden. Vandaar dat het (slechts) nummer drie is geworden.

review
God of War

vrijdag, 27 april 2018

Deze games moeten niet vergeten worden

Bij een game top 3 van 2018 zijn er altijd games die ook erg goed waren, maar het lijstje net niet haalden. Kenners met een oplettend oog zullen opgemerkt hebben dat Red Dead Redemption 2 en Marvel’s Spider-Man  niet op het lijstje staan. Ook Ni No Kuni 2: Revenant Kingdom is een fantastische game. Maar deze spellen zijn allemaal bekend genoeg en jullie hebben mij niet nodig om te weten dat ze succesvol zijn. Nee, ik wil het over twee andere games hebben: Vampyr en Moonlighter.

Vampyr speelt zich af in Victoriaans Londen maar je zou bijna denken dat het post-apocalpytisch is. De straten zijn erg leeg naast wat monsters die rondhangen. Zo vreemd is dat ook niet, want de protatognist is een vampier die enkel ’s nachts naar buiten kan. De game draait om het maken van moeilijke keuzes. Proberen spelers trouw aan Jonathans morele principes als een arts te blijven, of geven ze toe aan de bloeddorst van een vampier? Als ze bloed gaan drinken wordt Jonathan een stuk sterker, maar dan moeten ze wel (onschuldige) bewoners van Londen opofferen. Wat bugs en langzame laadtijden zorgden er echter voor dat de game niet in mijn top drie is beland.

Moonlighter is eigenlijk twee games die in één zijn versmolten en samen iets totaal anders maken. Aan de ene kant is het een dungeon crawler waarin spelers steeds dieper de kerkers in gaan om uiteindelijk het gevecht aan te gaan met een baas. Zodoende leren ze ook steeds meer over de mysterieueze ‘dungeons’. Daarnaast is het een winkelsimulator waarin spelers de loot die ze verkregen hebben in de dungeons verkopen. Hiervoor moeten ze uitvogelen wat de verschillende voorwerpen waard zijn en ze niet te vaak te koop zetten, want dan worden ze minder begeerd. Met het geld dat ze zo verdienen kunnen ze vervolgens nieuwe wapens en dergelijke vergaren om weer dieper de dungeon in te kunnen. Ook had de pixel-art een zekere charme. Nu Moonlighter uit is op de Switch kan ik het ook iedereen die houdt van een beetje uitdaging aanraden. Toch kon het niet toppen aan mijn drie toppers.

En dat was het. Dat was mijn game top 3 van 2018. Tot volgend jaar!