review
Just Cause 4

Rico Rodriguez is terug van weggeweest. Nadat hij in het derde deel het eiland Medici bevrijd heeft, reist hij voor Just Cause 4 af naar Solis waar de Black Hand met ijzeren vuist regeert. Daarbij hebben zij de hulp van Project Illapa, waarmee ze extreme weersomstandigheden kunnen creëren. De reeks staat bekend om zijn uitstekende formule, waarbij het creëren van chaos op een geniale manier is geïmplementeerd. Weet Just Cause 4 deze formule weer te verbeteren?

Je begint het spel met een solomissie, waarbij je Project Illapa eigenhandig probeert uit te schakelen. Rico faalt hierin jammerlijk, waarna hij kennismaakt met de rebellenbeweging op Solis. Samen met deze “Army of Chaos” is het de bedoeling om het eiland stukje bij beetje te bevrijden uit de greep van de Black Hand en daarbij ook Illapa te ontmantelen. Dit doe je op Ricos kenmerkende manier door zoveel mogelijk om je heen te slopen.

Deze vernieling realiseer je dit keer op nog meer manieren, aangezien je grapple-hook nu voorzien kan worden van verschillende loadouts. Zo kun je mini-raketjes monteren en ballonnetjes die je tegenstanders de lucht in lanceren. Daarnaast is natuurlijk het tetheren niet verdwenen, waarbij je twee, bij voorkeur explosieve, objecten naar elkaar toe kunt trekken. Helaas is de uitwerking hiervan niet perfect. Zeker in het heetst van de strijd kom je er niet aan toe om steeds te wisselen en blijf je maar bij je favoriete instelling. Dat je daarnaast nog de kracht kunt instellen van de opties, maakt het alleen maar onduidelijker. De poging om de grapple-hook-gamplay diepgaander te maken, juichen we zeker toe, maar had iets meer aandacht verdiend.

Hetzelfde geldt voor de missies en de structuur daarvan. Just Cause 4 is een openwereldspel, maar de volgorde van de missies is vrij lineair, waardoor je alsnog constant van punt A naar B aan het reizen bent, zonder daarbij echt een gevoel van vrijheid te hebben. Daar komt nog bij dat de inhoud van de missies erg karig is. Vaak is het niet meer dan het bewaken van een punt of het escorteren van een persoon. Dat is in het begin nog wel leuk, maar gaat erg snel vervelen. Ook is het vaak niet duidelijk, wanneer een missie voorbij is en sta je regelmatig aan het einde van een missie te wachten tot er iets gebeurt. Dit had zeker beter gekund.

Iets anders nieuws, en iets waar flink mee geadverteerd werd, is natuurlijk Project Illapa, oftewel de extreme weersomstandigheden. De eerste keer dat je hier mee te maken krijgt, is het zonder meer indrukwekkend en het beïnvloedt de gameplay op een leuke manier, zeker in het geval van de orkaan. Maar ook dit ken je op den duur wel en het weet niet de eerder genoemde minpunten weg te gummen.

Iets dat ook erg teleurstelt zijn de graphics. Just Cause 3 werd op de consoles geteisterd door framedrops en het is logisch dat Avalanche Studios deze fout niet nogmaals wilde maken. De oplossing ervan geeft ons echter wel een wrange nasmaak. Just Cause 4 is namelijk allesbehalve een mooie game. Er wordt gebruikgemaakt van een lage resolutie met daarbij een soort van motionblur die ervoor zorgt dat alles in het spel er onscherp uitziet. Daar komt nog bij dat de pop-in heel extreem aanwezig is. Je ziet regelmatig bosjes op 100 meter voor je plots in beeld schieten. Nu weet een high-end pc zich ongetwijfeld beter te redden met de graphics, maar wat wij op onze PlayStation 4 zien, is ronduit teleurstellend. Bij een spel als Spider-Man gebeurt minstens zoveel op je scherm en die weet er met prachtige graphics alsnog een stabiele framerate uit te persen. Het lijkt er dus op dat de heren van Avalanche Studios zich er makkelijk vanaf hebben gemaakt.

Is dan alles slecht aan Just Cause 4? Nee, dat is zeker niet het geval. Wanneer je druk bezig bent met het verwoesten van een vijandelijke basis, straalt de formule als vanouds. Het gevoel van vrijheid en creativiteit zijn ongekend en regelmatig zal je met een grote glimlach op je gezicht zitten als je weer een bizarre stunt weet uit te halen met vernietigende gevolgen.

Het probleem van Just Cause 4 is dat het vooral voelt alsof de game niet af is. Er is beknibbeld op uitdagende missies, een leuk verhaal en graphics. Daar komt nog eens bij dat de wijzigingen die aan de gameplay zijn gedaan ook iets meer aandacht hadden kunnen gebruiken. Dat maakt van Just Cause 4 bij vlagen nog wel een toffe game, maar zeker niet de topper waar we op gehoopt hadden.

Wij speelden Just Cause 4 op de PlayStation 4. De game is daarnaast beschikbaar op Xbox One en pc.