review
Spyro Reignited Trilogy

Een boel gamers zijn wellicht opgegroeid met het paarse draakje, of hebben op een later stadium van hun leven kennisgemaakt met Spyro. Voor zij die hier goede herinneringen aan over hebben gehouden, is er goed nieuws: de Spyro Reignited Trilogy brengt de drie oude games van de originele PlayStation naar moderne consoles, maar dan in een volledig nieuw jasje. Dit komt natuurlijk allemaal na het succes van de N. Sane Trilogy van Crash Bandicoot, ook een remake uitgegeven door Activision.

Om meteen even duidelijkheid te geven: het gaat hier om een volledige remake van de eerste drie Spyro-titels. Het is dus niet precies hetzelfde spel in een HD-jasje, maar dit betekent dat het van de grond af aan opnieuw is gemaakt. Verder is het wel belangrijk om te melden dat de ontwikkelstudio trouw is gebleven aan de oude versies: verwacht niet dat levels opeens anders in elkaar steken dan voorheen.

In Spyro reis je over het algemeen door verschillende werelden met elk hun eigen thema. In elke wereld vind je een aantal portalen die je weer brengen naar een level. In zo’n level kan je meestal een boel dingen verzamelen als je voor de 100% wilt gaan, maar het voornaamste doel is om eenvoudig het einde ervan te halen.

En dit is enorm plezierig. Allereerst omdat de remake een klein meesterwerkje is geworden: de werelden zien er bijzonder kleurrijk uit en daarom is het gewoon erg prettig om erin rond te lopen (en vliegen) en alles te ontdekken. Wat hierbij helpt, is de soepele gameplay. De besturing voelt echt modern, wat ervoor zorgt dat je geen frustratie zal krijgen omdat Spyro niet helemaal de bocht nam zoals jij dat had gewild. Heel misschien gebeurt dit soms als je vijanden een beuk wilt geven, wat niet altijd honderd procent precies voelt, maar daar blijft het ook wel bij.

Dan zijn er nog de levels die ijzersterk in elkaar steken. In de meeste gevallen heb je al vrij snel (na zo’n tien minuten maximaal, zo niet eerder) het einde gevonden, maar dan is er nog de vraag of je alles in het level hebt gedaan wat je kunt doen. Dit creëert een vloeiend tempo waarin de speler op elk moment zelf kan bepalen of hij of zij genoeg heeft gezien of nog even rond wilt kijken of er ergens een verborgen locatie te vinden is. Deze zijn er trouwens in overvloed. Niet altijd verborgen, maar de manier waarop je er moet komen is vaak niet meteen duidelijk. Hiervoor moet je vaak rennen, springen en zweefvliegen en tegelijkertijd moet je soms je brein even goed laten werken. Dit zorgt ervoor dat je met een bijzonder tevreden gevoel een level verlaat als je daadwerkelijk alles gevonden hebt, als dat je ding is althans.

Tegelijkertijd dwingt het spel je nooit al te veel tijd in een level te steken en daarom is het uitermate geschikt om gewoon even op te pakken wanneer je zin hebt en te kijken hoever je komt: je hoeft je nooit zorgen te maken of je wel lang genoeg hebt om door te spelen.

Al met al voelt Spyro niet alsof het een oud spel is. De gameplay voelt lekker aan en grafisch gezien is het kleurrijke en vrolijke palet een lust voor het oog. Als je iemand niet zou vertellen dat de Spyro Reignited Trilogy een remake is van een spellenreeks uit de jaren 90, dan is de kans groot dat ze het niet zouden merken. Tegelijkertijd brengt deze opgepoetste trilogie ons wel terug naar een andere tijd. Een tijd waarin games nog simpel waren, qua concept althans. Een tijd waarin games niet altijd een dramatisch verhaal hoefden te hebben of baanbrekende gameplay te vertonen, maar gewoon leuk moesten zijn. Dat is Spyro: je moet lekker simpel het level halen en er zijn wat obstakels en verborgen gebieden op je pad, maar meer ook niet. Daarmee brengt de Spyro Reignited Trilogy het beste van twee werelden samen en is het een waar genot voor zowel de liefhebbers van vroeger als mensen die er nog nooit van gehoord hebben.

Spyro Reignited Trilogy is voor deze review gespeeld op de Xbox One. De game is beschikbaar op PlayStation 4 en Xbox One.