review
Assassin’s Creed Odyssey

Al sinds de allereerste Assassin’s Creed zien we vrijwel ieder jaar een nieuw deel uitkomen. Assassin’s Creed Odyssey was dan ook een welkome aankondiging waarvan we al vrij snel door geruchten wisten dat we dit keer op reis gaan naar het oude Griekenland. Het vorige deel Origins speelde zich af in Egypte en werd destijds ontvangen als een van de allerbeste delen die ooit gemaakt waren. Weet Ubisoft dit succes voort te zetten met Odyssey? Dat lees je hier in onze review.

Het verhaal speelt zich af in het oude Griekenland tijdens de Peloponnesische oorlog rond 431 v.C. , ook wel bekend als de strijd tussen Athene en Sparta. De game opent dan ook met een spectaculaire gevechtsscene waarin je een veldslag meemaakt. Voor een korte tijd maken we kennis met vaardigheden die je later opdoet naarmate je vordert in het levelen. Daarna keren we naar een vredig eiland waar het verhaal van onze eigen gekozen held Alexios of Kassandra start. De protagonist is een afstammeling van Leonidas I van Sparta en verdient de kost als huurling, ook wel in het Grieks aangeduid met ‘misthios’. Een kleine gebeurtenis zorgt er al snel voor dat het plot begint te ontrafelen wat leidt tot een epische reis door Griekenland. De keuzes die je maakt dragen dan ook bij aan de ontwikkeling van het verhaal. De vele dialogen hebben verschillende opties en jouw keuzes vormen de toekomst van onze held.

Het is goed merkbaar dat de games van Assassin’s Creed langzaam een transformatie ondergaan. Je hebt namelijk voor een groot deel zelf in de hand hoe je de game speelt, of je braaf iedere quest oppakt of juist heel asociaal weigert mensen te helpen. Naast de keuze voor de moeilijkheidsgraad is er ook een extra keuze in welke modus je speelt. In de klassieke modus staan de locaties van de opdrachten al vast en hoef je enkel deze te volgen. De exploration-modus laat dit stuk meer aan de speler over en geeft enkele hints over de locatie die je zelf moet vastzetten op de map. Omdat de game uit behoorlijk wat Griekse eilanden en veel zee bestaat, is dit een toevoeging die alles interessant houdt. De zee speelt dan ook een belangrijke rol in Assassin’s Creed Odyssey omdat dit de weg is naar de vele eilanden. Het schip speelt een essentiële rol in de confrontaties tijdens de oorlog op zee. Het is dan ook behoorlijk bevredigend om een vijandig schip compleet te vernietigen door erop in te rammen.

Zeeslagen zijn slechts een klein gedeelte van de game waarin enorm veel te doen is. De ontwikkeling van het verhaal speelt zich vooral op het land af, waarin verschillende quests bijdragen aan de progressie. Regelmatig leidt dit tot een confrontatie met andere soldaten of vijanden. Dit kun je benaderen door bruut op ze af te rennen en gebruik te maken van verschillende melee-vaardigheden. Een van onze persoonlijke favorieten is de genadeloze sparta-kick in combinatie met een vijand die zich op de rand van een afgrond bevindt. Andere benaderingen zijn ook mogelijk dankzij de vaardigheidsboom die drie klassen kent: warrior, assassin en hunter. De warrior kent vooral brute acties die tijdens grote gevechten goed van pas komen. De assassin-klasse is daarentegen gefocust op het zo stil mogelijk uitschakelen van vijanden en komt weer dichter bij het stealth-aspect van Assassin’s Creed. Ten slot bevat de hunter vooral vaardigheden voor het gebruik van pijl en boog. Een voorbeeld is de vaardigheid waarmee je kunt inzoomen op de vijand en een dodelijke headshot maakt. De uitdaging zit in het kiezen van de juiste vaardigheden in combinatie met de speelstijl die het beste bij je past. Juist omdat je hierin veel vrijheid hebt, maakt dit het extra leuk.

Assassin’s Creed Odyssey is een prachtige open-wereld-game met dialoogopties en diepere RPG-mechanieken. Menig speler die zich graag onderdompelt in een ervaring met verkenning, gevechten en tactiek zal de game fantastisch vinden. Ontwikkeling is goed voor de serie, maar tegelijkertijd ook een valkuil. De vraag is namelijk in hoeverre de game nog lijkt op waar we ooit kennis mee maakten. Uiteraard zit er nog steeds het historische aspect in, de orde van de Assassijnen en bekende Assassin’s Creed-gameplay. Toch heeft de game een duidelijke ontwikkeling gemaakt naar het RPG-genre met open wereld waar we de laatste jaren al behoorlijk wat titels van zien verschijnen. Het gemis zit dan ook vooral in de aspecten die we vroeger zagen zoals dichtbevolkte steden waar je over en door gebouwen heen rende of schuil ging in grote groepen mensen. De grote veldslagen zijn episch maar ook iets wat niet in het originele plaatje van een Assassin past. Op zichzelf is Odyssey een fantastische game, maar toch mist het de oude glorie wat eerder in de serie aanwezig was.

Desondanks mag dit zeker niet de pret drukken van een fantastische ervaring. De Griekse eilanden zijn prachtige plekken om te verkennen en werken ook zeker uitnodigend dankzij de vele (optionele) quests. Daarnaast kent de game een verhaal wat de speler ook werkelijk beleeft doordat keuzes een impact hebben op het plot. Verder is de gameplay uitgebreid met drie verschillende klassen waarin je zelf de keuze hebt om vaardigheden in te ontwikkelen. Hoewel de game steeds meer gefocust is op brute veldslagen en epische confrontaties, is een wat meer stealthy-aanpak nog steeds mogelijk. Tegelijkertijd zit hier ook het gevaar in voor de serie. Hoewel we enorm genieten van de game, missen bepaalde elementen die we graag in de toekomst weer zouden willen zien.