review
Monster Hunter Generations Ultimate

Anderhalf jaar na zijn zijn lancering is Monster Hunter Generations Ultimate (in Japan bekend als Monster Hunter XX) nu eindelijk ook officieel uit in het Westen. Is de game het spelen waard, of is het toch wat verouderd? Je leest het in deze review.

Monster Hunter Generations Ultimate is een apart geval. Aan de ene kant is het een nieuwe uitbreiding op een bestaande game die het bovendien port van de 3DS naar Nintendo Switch. Aan de andere kant is het al anderhalf jaar uit in Japan en is een nieuw deel al een half jaar te spelen op PlayStation 4 en Xbox One en sinds een maandje ook op pc. De game voelt daarom tegelijkertijd vernieuwend als verouderd aan. Deze review zal zich om deze reden niet zozeer richten op het volledige spel. In plaats daarvan vergelijkt het de verschillen tussen Generations Ultimate, zijn voorganger Generations en zijn jongere broertje World.

Een groot verschil tussen Generations en Generations Ultimate is het platform waarop het gespeeld kan worden. De voorganger van dit nieuwe spel is speelbaar op de 3DS, een veel zwakker apparaat dan de Switch waar Monster Hunter Generations Ultimate op gespeeld kan worden. Dit betekent dat de bekende game nog steeds in handheld-formaat gespeeld kan worden, maar fans kunnen nu ook van het spel genieten op het grote scherm. Bovendien ziet de game er een stuk beter uit: de kleuren zijn veel voller en de modellen van de personages en monsters zijn beter uitgewerkt.

Ook inhoudelijk zijn er wat toevoegingen. Ten eerste zijn er, naast de bestaande stijlen die geïntroduceerd werden in Generations, twee nieuwe toegevoegd in Ultimate. ‘Adept’ moedigt spelers aan hun wapen regelmatig op te bergen om beschikking te krijgen tot speciale aanvallen. Ook laden spelers door aan te vallen een balk op die, eenmaal gevuld, spelers een stuk krachtiger maakt en ze toegang geeft tot andere moves. ‘Alchemy’, daarentegen, heeft een relatief simpele moveset, maar geeft jagers de optie een ton te schudden die vervolgens wat bruikbare voorwerpen kan opleveren. Ook is G rank toegevoegd. Dit brengt moeilijkere uitdagingen en nieuwe monsters en uitrustingen naar het spel. Voor spelers die zichzelf uit willen dagen, is dit een ideale uitbreiding op Generations. Tenslotte kunnen trouwe spelers hun savebestand overzetten van de 3DS naar de Switch. In deze video wordt uitgelegd hoe.

In vergelijking met World voelt Generations Ultimate behoorlijk verouderd aan. De nieuwe game is niet zo mooi als World, die op veel krachtigere apparaten gespeeld kan worden. Ook voelt de wereld aanzienlijk minder vloeiend aan. Waar monsters duidelijk een eigen leven leiden in World en zelfs uitgebreid met elkaar in gevecht gaan, lijken ze in Generations Ultimate enkel te bestaan om te vechten met de speler. Bovendien is het veel minder goed mogelijk gebruik te maken van het terrein door bijvoorbeeld rotsen op het monster in te laten storten.

De grootste stap terug, echter, is het verlies van vele ‘quality of life’-aanpassingen die verschillende irritaties minder maakten of zelfs geheel uit het spel verwijderden. Zo is het in Generations Ultimate veel meer nodig om de inventory te micromanagen, zijn er weer laadtijden tussen de verschillende zones van een gebied (vooral vervelend als een speler per ongeluk over de grens stapt of een monster hem eroverheen duwt) en kunnen spelers, als ze dat voor een missie vergeten waren, niet meer eten in het kamp.

Maar Generations Ultimate heeft ook voordelen tegenover World. Ten eerste, en meest opvallend, is er de grote hoeveelheid content die Ultimate te bieden heeft. De paar monsters, wapens en pantserstukken in World komen nergens in de buurt van de overvloed die Generations te bieden heeft. En dat is nog zonder de nieuwe toevoegingen die G rank met zich bracht.

Bovendien voelt Generations Ultimate, waar World natuurlijk en levend aanvoelt, puur aan. Het gebrek aan een bruikbare omgeving en een habitat of natuurlijk leven voor de monster, zorgt ervoor dat gevechten zich veel meer richten op het gevecht tussen jager en monster. Ook zorgen de stijlen voor aanzienlijk wat afwisseling binnen de verschillende wapentypes. Elke stijl voelt echt anders en ze zorgen voor veel variatie in speelstijl en strategie. Tenslotte is het hartstikke leuk dat de katachtige metgezellen (feylines) nu niet enkel beschikbaar zijn als helpers (palico’s). Als de speler in ‘prowler’-modus speelt, kruipt hij in de huid van een van zijn palico’s. De manier van spelen is erg anders en het voelt aan als het vijftiende wapen.

Ten opzichte van Generations heeft Generations Ultimate eigenlijk alleen maar meer te bieden. Als spelers fan waren van de voorganger op de 3DS, is Monster Hunter Generations Ultimate zeker het spelen waard. Voor fans van World is dit verschil veel minder zwart/wit. Spelers zullen even moeten wennen aan de veranderingen en het voelt in eerste instantie als een stap terug. Dit is echter niet het geval en dat is vooral te zien in hoeveel meer content Generations Ultimate heeft.