preview
Shadow of the Tomb Raider

In 2013 kwam met groot succes de reboot van de Tomb Raider-franchise. Vervolgens kwam twee jaartjes later het ook succesvolle Rise of the Tomb Raider, waarin de spanningen hoog opliepen. In september is het tijd voor Shadow of the Tomb Raider en wij hebben alvast de eerste vier uur mogen spelen. Hoe dat beviel, lees je hier.

In dit deel achtervolgt Lara de organisatie Trinity; zij hebben namelijk de reputatie van haar vader vernietigd en ze zoeken bepaalde relikwieën voor mysterieuze doeleinden. Dit brengt Lara naar zowel het knusse Cozumel als de verraderlijke jungle van Peru. We zullen jullie verder niet te veel over het verhaal vertellen, omdat het een belangrijk onderdeel is om dat zelf te gaan ontdekken.

Al snel merk je dat er in de kern weinig veranderd is: het voelt echt als simpelweg een nieuw hoofdstuk in het avontuur van Lara Croft. Je springt nog steeds van wal naar wal, je hebt nog steeds geweren en een pijl-en-boog, en ga zo maar door. Toch voelt het niet vervelend, omdat het altijd functioneel blijft en het verhaal je altijd een goede reden geeft om het te doen. Het gaat niet dwarszitten dat je voor de tiende keer van rotswand naar rotswand gaat, het voelt vooral logisch gezien de situaties waar Lara zich in bevindt.

Dit geldt ook voor de vaardigheden die ze kan leren. Net zoals in voorgaande delen, kun je vaardigheden kiezen die bijvoorbeeld specifiek helpen bij stealth-gameplay, of bij het jagen op dieren, of juist handig zijn voor je pijl-en-boog. Echter voelt het weer op maat gemaakt voor Lara’s huidige situatie: ze is niet meer in het koude Siberië, maar ze is nu in de jungle. Sterker nog, zij wordt één met de jungle en Trinity moet eerder bang voor haar zijn, dan zij voor hen. De vaardigheden passen goed bij deze situatie, denk aan een pijl met een gifwolk of verbeterde stealth-takedowns. Het is allemaal niets dat je nog nooit eerder hebt gezien, maar het zorgt er net voor dat je het gevoel hebt van Lara een koelbloedige jager te kunnen maken en het geeft je iets om naartoe te werken.

Ondanks dat voelde Lara in het gespeelde stuk toch heel realistisch. Het was makkelijk om je in haar schoenen te plaatsen en je in te beelden hoe lastig sommige keuzes wel niet moeten zijn. Ook bondgenoot Jonah heeft weer zijn terechte plek in dit deel en zorgt af en toe voor de o zo belangrijke positieve noot.

Wat prettig is om te merken, is hoe belangrijk een rustige aanpak is in de game. Vaak genoeg zien we games die zogenaamd om het rondsluipen draaien, maar waarbij het in werkelijkheid veel makkelijker en sneller is om de hele boel overhoop te knallen. Het is zeker een optie in Shadow of the Tomb Raider, maar in de door ons gespeelde stukken werd je dan wel behoorlijk afgestraft. Vijanden schieten je behoorlijk snel overhoop en volledig uit het zicht verdwijnen, is niet altijd even makkelijk.

En tenslotte, wat zou een Tomb Raider-titel nou zijn zonder puzzels? Helemaal niets. Uiteraard zijn die ook weer van de partij en de paar die we hebben mogen spelen, waren lekker. Ze waren niet echt lastig, maar je moest net creatief genoeg denken zodat je een behoorlijk goed gevoel kreeg als je ze had opgelost. Combineer dit met de tombes, waarvan vooral wordt benadrukt hoe dodelijk ze zijn, en dan heb je een boel om je aan te wagen.

Al met al lijkt het erop dat Shadow of the Tomb Raider, alhoewel het op het eerste gezicht “slechts” een nieuw hoofdstuk is, met een boel gave dingen komt om gewoon erg enthousiast voor te worden. Dus als je fan was van de eerste twee delen van de reboot, dan is Shadow of the Tomb Raider echt iets om naar uit te kijken.