review
Ys VIII: Lacrimosa of Dana

Een jaar na de release op PlayStation 4 is Ys VIII nu ook uit op de Nintendo Switch. Een mooie kans om de game over mensen op een mysterieus eiland eens uit te gaan lichten en een review te schrijven over de PlayStation 4-versie. Is het net zo’n grote hit als de televisieserie Lost, of raakt het de weg toch een beetje kwijt?

Hoofdpersonage en avonturier Adol is op een passagiersschip dat vaart van het land Xandria naar het continent Eresia, maar als ze het mysterieuze eiland Seiren benaderen, valt een zeemonster het schip aan. Na een kort, maar hevig gevecht, delft de jonge held dan toch het onderspit en gaat het schip ten onder. Adol ontwaakt op Seiren. Er zijn legenden dat niemand ooit van het eiland is teruggekeerd. Zo begint zijn nieuwe avontuur.

Ys VIII heeft qua verhaal wat weg van de serie Lost: mensen stranden op een mysterieus, onbewoond eiland en ontdekken steeds meer van de geheimen terwijl ze alles op alles zetten om te overleven. Adol moet alle passagiers van het schip vinden en terugbrengen naar het basiskamp terwijl de kapitein en andere personages op zoek zijn naar een manier om weer thuis te komen.

Ondertussen heeft Adol elke nacht rare dromen over Dana, een meisje dat priesteres is. Hij kent haar verder niet, maar misschien is zij op de een of andere manier aan de gebeurtenissen en Seiren verbonden. Het verhaal is niet bijzonder diep of verrassend. Wel zijn de personages leuk en gedurende het verhaal leren spelers meer over hun achtergronden en motivaties. Bovendien zullen de verschillende persoonlijkheden steeds meer groeien.

Qua gameplay lijkt Ys VIII: Lacrimosa of Dana in eerste instantie aardig op de Dragon Age-serie. Spelers kunnen verschillende personages vinden gedurende het spel die samen met Adol op avontuur gaan. Deze ‘party’ kan men op elk moment veranderen, waardoor je je persoonlijke groep samen kunt stellen. Je bestuurt eerst het hoofdpersonage, maar met een druk op een knop kan gewisseld worden. Dan bestuurt de speler niet meer Adol, maar bijvoorbeeld Laxia. Dit is vooral handig omdat er drie verschillende soorten aanvallen zijn en elk monster ergens anders zwak voor is.

Als er genoeg schade wordt gedaan met de juiste aanvallen die de zwakte van een monster benutten, zal er, net als in Octopath Traveler, een ‘break’ plaatsvinden; het monster is dan tijdelijk bewusteloos en hij ontvangt veel meer schade als hij aangevallen wordt. Bovendien leert elk personage zijn eigen set aan aanvallen en hebben ze allen hun eigen wapen met unieke vechtstijl.

Het vechten is leuk en het tempo kan aardig hoog liggen. Daarentegen is het wel erg simpel. Er zijn maar drie typen aanvallen en het is gemakkelijk uit te vogelen welke men moet hebben. Ook is het niet mogelijk om, zoals in Dragon Age, de personages te programmeren om zich op een bepaalde manier te gedragen. Het is enkel mogelijk ze op agressief of defensief te zetten en zelfs dat kan alleen voor de hele groep.

Bovendien is het spel erg traag. Dit komt deels door de vele cutscenes, alleen is het hierbij niet zo erg; mits het spel op zijn Japans is ingesteld, zijn de personages namelijk goed en professioneel ingesproken en de filmpjes leuk om te kijken. Waar het wel vervelend is, is wanneer de spelers veel moeten backtracken om het gigantische eiland te verkennen en passagiers te vinden. Bovendien moeten de personages een flinke tijd stilstaan en niets doen om te genezen van opgelopen schade. Hiervoor kan ook een drankje gedronken worden, maar het is vaak beter om daar wat spaarzaam mee om te gaan, zodat ze niet op zijn voor een groot gevecht. Dit genezen kan best lang duren en het menu openen pauzeert het proces, dus het is niet mogelijk ondertussen ergens anders mee bezig te zijn.

Op grafisch vlak is te zien dat Lacrimosa of Dana geen AAA-titel is. De modellen van de personages zijn simpel gehouden en hetzelfde geldt eigenlijk ook voor de omgeving. Toch heeft het een zekere charme en zo nu en dan is er iets dat toch echt wat schoonheid bevat. Ook zijn er leuke kostuums voor de speelbare personages die spelers gedurende het spel kunnen vinden of laten maken. Uiteindelijk is er een flinke selectie aan outfits en accessoires.

Ys VIII: Lacrimosa of Dana is in geen enkel opzicht een uitschieter, maar het schiet ook nergens tekort. De graphics zijn met vlagen prachtig en de gameplay is vermakelijk. Ook zijn de personages leuk en hebben ze wat diepgang her en der. Echter verloopt het spel door de manier waarop het genezen werkt en het vele backtracken vaak erg langzaam en ook is de gameplay wat aan de simpele kant.