review
Pacific Rim: Uprising

Pacific Rim uit 2013 was een onverwacht leuke actiefilm. Geregisseerd door Guillermo del Toro, blies de film het Kaiju-genre nieuw leven in. Kaiju zijn gigantische monsters, oorspronkelijk uit Japan, waarvan de bekendste waarschijnlijk Godzilla is. In Pacific Rim namen deze het op tegen gigantische robots, genaamd Jaegers, die speciaal gebouwd waren om de mensheid te beschermen tegen aanvallen van deze wezens. Nu is er dan, vijf jaar later, Pacific Rim: Uprising met een bijna volledig nieuwe cast en misschien nog wel belangrijker: een nieuwe regisseur. Weet Steven S. DeKnight net zo’n toffe actiefilm neer te zetten?

Aan het begin van de film maken we kennis met Jake (John Boyega, Star Wars), de zoon van Stacker Pentecost uit het eerste deel. Hij heeft niet veel zin om in de voetsporen van zijn wereldberoemde vader te treden en trekt lekker zijn eigen plan. Wanneer hij echter per ongeluk samen met hacker Amara (Cailee Spaeny), met haar eigen gebouwde Jaeger, wordt opgepakt, komt hij toch weer in aanraking met het Jaeger-verdedigingsleger en krijgt hij de kans om in de voetsporen van zijn vader te treden.

Foto: Universal

Zoals je al kunt lezen, is het verhaal behoorlijk cliché en iets dat we al behoorlijk vaak voorbij hebben zien komen. Natuurlijk is dat ook niet waar je het meest op let bij een spektakelfilm als dit, maar iets meer creativiteit was niet verkeerd geweest. De rest is namelijk ook niet overdreven memorabel.

Steven S. DeKnight gooit het tempo namelijk behoorlijk omhoog ten opzicht van de eerste Pacific Rim. De film vliegt van hot naar her en staat eigenlijk nooit stil. Het maakt alles behoorlijk onoverzichtelijk en zorgt er ook voor dat maar weinig subplots goed uit de verf komen. Zo probeert hij een romantisch element in de film te stoppen, maar ook dat is alles behalve overtuigend en gaat eigenlijk nergens heen. Het zorgt er uiteindelijk voor dat ook de personages weinig memorabel worden, wat zeker gezien de toch wel talentvolle cast erg jammer is.

Wat Pacific Rim: Uprising dan wel weer erg goed doet, zijn de actiescènes; deze zijn zonder uitzondering indrukwekkend. Veel van deze gevechten spelen zich ook overdag af, wat de overzichtelijkheid van de scenes op zich ten goede komt. Verder is deze opvolger vooral grootser, spectaculairder en bevat het ook meer humor.

Wat dat betreft lijkt het alsof de regisseur meer naar Michael Bay’s Transformers heeft gekeken, dan naar zijn voorganger. Dat maakt van Pacific Rim: Uprising een leuke actiefilm met spectaculaire scenes, maar zorgt er ook voor dat het de charme van de eerste film mist.