review
Tomb Raider

De Tomb Raider-games kregen in 2013 een succesvolle reboot. Het spel dat draaide om het ontstaan van Lara Croft als grafroofster werd goed ontvangen en kreeg met Rise of the Tomb Raider al gauw een opvolger. Straks in september ligt de afsluiting van die trilogie in de winkels, maar eerst krijgen we nog de filmversie van het eerste deel dat inmiddels op DVD en Blu-Ray verkrijgbaar is. Een mooie kans, aangezien de reboot een uitstekend verhaal biedt om te verfilmen. Aan de andere kant zijn gameverfilmingen in het verleden allesbehalve succesvol gebleken, is dat deze keer anders?

Voor de filmversie is een iets andere opzet gekozen dan voor de game. Waar we in laatstgenoemde meteen in de actie op het eiland Yamatai duiken, zien we in de film meer achtergrond over de redenen waarom ze daar uiteindelijk belandt. Die keuze is logisch, omdat veel filmkijkers niet meteen bekend zullen zijn met het achtergrondverhaal van Lara. We zien haar in eerste instantie in haar dagelijks leven, waarin ze de eindjes aan elkaar probeert te knopen met een baantje als fietskoerier. Wanneer ze vervolgens een geheimzinnige boodschap van haar overleden vader krijgt, besluit ze op onderzoek uit te gaan. Aan de hand hiervan zal ze uiteindelijk terechtkomen op het eiland Yamatai om de geheimzinnige koningin des doods, Himiko, op te sporen. Zij is duizenden jaren geleden verdwenen.

Foto: Warner Bros.

De film is grofweg in twee delen op te splitsen, waarbij het eerste veruit het sterkst is. De kennismaking  is overtuigend en kweekt sympathie voor de jonge Lara. In tegenstelling tot de rondborstige en sexy Angelina Jolie uit de oude films, is het ditmaal Alicia Vikander (Ex Machina) die het mag proberen en dat bevalt goed. Ze zet een geloofwaardig personage neer die erg doet denken aan de Lara uit de recente games. Ook de manier waarop ze groeit van een stoere, beetje naïeve dame tot de overleefster aan het eind wordt sterk door haar gedaan.

Helaas is het tweede deel op het eiland wel een stuk minder. De film transformeert daar in een standaard actiefilm die van toevalligheden aan elkaar hangt. Zeker voor liefhebbers van de game is het jammer dat het mysterie en het bovennatuurlijke dat in het spel aanwezig is, volledig ontbreekt. Ook bad guy Mathias Vogel kan niet tippen aan het megalomane gamepersonage. Dat is niet zozeer de schuld van Walton Goggins (The Square) die er het beste van probeert te maken, maar meer dat van het karige script.

Dit maakt van deze Tomb Raider overigens geen slechte film, want ook in dit tweede deel gebeurt er nog genoeg om de kijker geboeid te houden. Zeker wanneer af en toe wordt geknipoogd naar actievolle scènes uit de game, ziet dat er werkelijk geweldig uit. Ondersteund door de prima soundtrack blijft het een prima actiespektakel. Het is alleen jammer dat er zeker voor het tweede deel van de film niet wat beter naar het bronmateriaal is gekeken. Want waar veel gameverfilmingen zijn gesneuveld op het matige bronmateriaal, was dat hier echt niet nodig geweest.