review
Shaq-Fu: A Legend Reborn

Shaquille “Shaq” O’Neal is eindelijk terug en schittert wederom in Shaq-Fu: A Legend Reborn, het spirituele vervolg op het in 1994 uitgebrachte Shaq Fu. De vraag is eigenlijk: waarom? Shaq Fu is nou niet bepaald het beste spel dat er ooit is uitgebracht, sterker nog, het staat vaak in lijsten die de slechtste spellen aller tijden bespreken. Toch vond ontwikkelaar Big Deez het nodig om een vervolg uit te brengen en na een succesvolle crowdfunding-campagne, werd die droom werkelijkheid.

Shaq-Fu: A Legend Reborn wijkt behoorlijk af van zijn voorganger. Het eerste deel was namelijk een 2D-vechtspel en ditmaal hebben we te maken met een beat ‘em up, zoals Streets of Rage en Final Fight. Vanaf het begin wordt al wel duidelijk dat het allemaal niet al te serieus is. Het menu is voorzien van een speciaal geschreven introductie die de moeite waard is om af te luisteren. De eerste cutscene laat de geboorte van onze protagonist zien en zit vol met stereotypen en flauwe grappen. Het moet wel je humor zijn, maar wij hebben een aantal flinke glimlachen niet kunnen onderdrukken. Ook de introductie van een nieuwe soort tegenstander wordt voorzien van een grappig dialoog. Het verhaal zelf stelt niet zo heel veel voor, maar de manier waarop het gepresenteerd wordt, is best grappig.

Zoals eerder vermeld, is dit spel een heuse beat ‘em up. Dat betekent dat je de ene na de andere tegenstander op je af zult krijgen. Zoveel zelfs, dat de teller na de eerste twee levels al bijna op duizend slachtoffers staat. De besturing is vrij simpel en deze wordt ook haarfijn uitgelegd door middel van een soort tutorial. Het is allemaal niet al te ingewikkeld en al vrij snel ruim je de ene na de andere crimineel uit de weg. Het is niets wat we niet eerder hebben gezien in een spel uit hetzelfde genre, maar wat wel opvalt, is dat het allemaal niet al te moeilijk is. Wanneer je het spel op normal speelt (je hebt de keuze tussen easy, normal en hard), zul je weinig moeite hebben om verder te komen. Dat is niet zo heel erg, maar geeft je niet echt een reden om het nogmaals te spelen nadat je het voor de eerste keer hebt uitgespeeld.

Grafisch gezien ziet het er best leuk uit. Verwacht geen wonderen, maar de tekenfilmstijl past perfect bij een game als deze. De stemacteurs zijn goed uitgekozen en Big shaq (nee, niet die jongen die het nooit heet heeft) voorziet zichzelf van zijn stem. Nogmaals, het is allemaal niet al te serieus, maar het is wel op de juiste manier gedaan zodat het niet irritant is.

Shaq Fu: A Legend Reborn neemt zichzelf niet al te serieus en dat moet jij ook niet doen. In dat geval kun je best wat plezier beleven aan deze beat ‘em up. Het zit vol met leuke grappen, mits je van de gekozen humor houdt. Grafisch gezien ziet het er best wel leuk uit en dat geldt ook voor de cutscenes. Het is met nog geen 3 uur wel wat aan de korte kant en heel erg moeilijk is het niet. Wij zien daarom weinig redenen om het nogmaals te spelen. Dit is typisch zo’n spel dat je een keer in de aanbieding moet kopen, want de volle mep betalen, is misschien wat te veel van het goede.