review
Dark Souls Remastered

Dark Souls is een reeks die inmiddels een legendarische status heeft bereikt, althans voor sommige mensen. Waar het tweede en derde deel al een tijdje speelbaar zijn op de huidige generatie consoles, was dit nog niet het geval voor de allereerste. Vandaar dat Bandai Namco Dark Souls Remastered heeft uitgebracht.

Dark Souls staat voor veel mensen vooral bekend als een lastig spel. Dat valt eigenlijk wel mee. De belangrijkste factor is dat je doorzettingsvermogen nodig hebt en voor je het weet, heb je alles onder de knie. Veel mensen denken door de moeilijkheidsgraad ook dat de Souls-games een soort gimmick zijn, maar niets is minder waar. Achter de gevaren en grote eindbazen, gaat namelijk een ware RPG schuil. De wereld is enorm interessant met zijn verschillende gebieden en inwoners. Echter moet je het verhaal tot je nemen in de vorm van mysterieuze beschrijvingen van voorwerpen, of een gesprekje met een NPC (non-player character), die schaars zijn. Hierom is het makkelijk om bepaalde aspecten te missen, maar dat maakt het ook extra bijzonder als bij een tweede keer spelen het kwartje opeens valt en het een volledig nieuw licht op een gebied schijnt.

Niet alleen qua verhalen, maar vooral qua leveldesign zit de wereld van Lordran magisch in elkaar. Je gaat niet van punt A naar B naar C naar D, maar in plaats daarvan is de hele wereld gebouwd om een soort centrale plek. Op die centrale plek word je gedropt na de tutorial en vanaf daar kan je verschillende paden bewandelen. Het bijzondere is dat je nooit echt het gevoel hebt dat je op een specifieke reis gaat, maar puur dat je je ergens in een wereld bevindt en je elk pad en elke uithoek van die wereld moet gaan ontdekken.

Wat brengt de remaster met zich mee? Het allerbelangrijkste is eigenlijk dat de framerate op een stabiele 60 frames per seconde draait. Dit zorgt ervoor dat de game enorm soepel aanvoelt, waar de originele versie eigenlijk wat sloom en onhandig kon ogen door de lage fps. Niet alleen liep het oude deel op 30fps, maar vaak genoeg daalde dit naar 10 of 15, wat toch niet echt lekker aanvoelt in een actie-RPG. Daarnaast zijn sommige speciale effecten (met name vuur) en vooral de belichting er een stuk beter op geworden. In eerste instantie was dit iets wat ons niet zo belangrijk leek, maar wat toch een behoorlijke impact op de wereld heeft.

Door deze twee grote aanpassingen samen heb je eigenlijk nooit het gevoel dat je een echt oud spel aan het spelen bent, terwijl de originele Dark Souls dat gevoel zeker wel opwekte na het spelen van bijvoorbeeld Dark Souls III. Dat is natuurlijk het allergrootste compliment dat je aan een remaster kan geven. Ook komt deze nieuwe uitgave met de DLC-uitbreiding, die wat van de beste gevechten van het hele spel met zich meebrengt, dus zeker een mooie toevoeging.

Een punt dat openstaat ter discussie, is dat er eigenlijk niets is veranderd aan de gameplay. Het spel bevatte toch wat bugs of rare interacties. Zo is er een gevecht in een meer waarbij het helemaal niet goed te zien is wanneer het water opeens diep wordt en je als gevolg in de afgrond valt, wat voor best wat irritatie kan zorgen. Maar toch, je zou ook weer kunnen zeggen dat Dark Souls, ondanks zijn imperfecties, altijd als een meesterwerk is geaccepteerd en dat het wellicht geen slechte keuze was om dingen te laten zoals ze waren. Misschien fix je een paar bugs of vervelende interacties, maar misschien verander je daardoor ook onbedoeld een geliefd aspect. Het is maar hoe je het bekijkt.

Dark Souls mag ondertussen wel met recht een klassieker genoemd worden en met de remaster is het een perfecte gelegenheid voor nieuwkomers om in de serie te stappen, of voor mensen die begonnen zijn met Dark Souls II of III om toch eens het eerste deel te bekijken: het is zeker de moeite waard.