review
Vampyr

Games kunnen op het gebied van gameplay al een uitdaging op zich zijn, maar er is een genre waar de speler wordt beproeft op andere manieren, het zogenoemde ‘Where choices matter’-genre. De afgelopen tijd hebben verschillende games zoals Life is Strange en Detroit:Become Human bewezen populair te zijn vanwege meerdere uitkomsten en de keuzevrijheid, maar keuzes worden pas echt moeilijk wanneer de consequenties merkbaar zijn en een negatieve invloed kunnen hebben. Dat is nou net het aspect wat om de hoek komt kijken bij Vampyr: niet alleen wordt je uitgedaagd om door de gevaarlijke straten vol met vampieren te bewegen, ook confronteert de game je met keuzes en opofferingen.

Jonathan Reid, een wereldberoemde dokter en bloedtransfusiespecialist, wordt wakker in de goot waar hij voor dood is achtergelaten. Er is duidelijk iets mis, maar daar komt hij te laat achter als hij zijn zus tegen het lijf loopt en per ongeluk doodt. Reid komt erachter dat hij getransformeerd is tot een vampier en zweert zich te wreken op degene die dit hem heeft aangedaan. Overmand door schuldgevoelens dwaalt hij door de donkere straten van Londen die geteisterd worden door de Spaanse Griep, gewelddadige bendes en vampieren. Uiteindelijk belandt hij in het Pembroke ziekenhuis waar hij een dekmantel heeft voor zijn situatie. Daar gaat hij met behulp van dokter Swansea en Lady Ashbury op zoek naar zijn Schepper.

Het verhaal van Vampyr is op het eerste gezicht vrij standaard, maar dit wordt gecompenseerd door de diepgang van de personages en hun persoonlijke verhalen. Londen is verdeeld in vier districten met een status en in ieder bevinden zich een aantal bewoners. Sommigen hebben een bijzonder verhaal, anderen zijn wat oppervlakkiger. Personages zijn interessant omdat hun problemen vaak ethisch van aard zijn en betrekking hebben op de maatschappij. Ook zorgen hun karakters er al snel voor dat je toch gauw een mening vormt. Wat vooral bijzonder is, is hoe deze districten beïnvloedbaar zijn op basis van de keuzes die je maakt. Het helpen van de bewoners, genezen van de zieken en oplossen van problemen, zorgt ervoor dat de status gezond blijft. Aan de andere kant moeten offers gemaakt worden voor je eigen voortgang. Het gevolg hiervan kan zijn dat mensen ziek raken, verdwijnen of zelfs dat het hele district in elkaar stort. De uitdaging zit in hoe je omgaat met de mogelijkheden. Juist dat waar ontwikkelaar Dontnod nadruk op wilde leggen, is duidelijk geslaagd. Je voelt de druk op het moment dat je voor een belangrijke keuze staat waarbij je iemands bloed drinkt of hem juist laat gaan. Keuzes zijn niet makkelijk, maar moeten gemaakt worden.

Dat gezegd hebbende, is het mogelijk om Vampyr te spelen zonder dat je iemand opoffert. Dit is geen aanrader als je niet van moeilijke games houdt. Je mist namelijk de XP die je opdoet wanneer je wel bloed drinkt en zal minder snel in level stijgen. Terwijl het aantal vijanden en bossfights in een flink tempo stijgen, wordt de game een stuk lastiger en lijkt het een beetje op Dark Souls. Daardoor kan de keuze snel gemaakt zijn om toch te gaan offeren, maar dan is weer de vraag: wie? Belangrijke personen leveren een flinke boost, maar zorgen ook voor het risico dat het hele district instabiel raakt. Overigens zijn de boosts goede beloningen om nieuwe vaardigheden op te doen. Zo is er een vaardigheid waarbij je met een pijl van bloed je vijanden spiest. Naast deze extra’s zijn er een aantal wapens om je te helpen tijdens gevechten. Dit is een gezonde variatie tussen melee en ranged, maar ergens mist de afwisseling. Weliswaar is er verschil tussen de schade, maar toch voelen de wapens allemaal een beetje hetzelfde. Dat neemt niet weg dat gevechten plezierig zijn, zeker omdat je zelf in de hand hebt hoe moeilijk je het wilt maken. Vijanden zijn er in verschillende soorten en maten en sommige vijnaden hebben verschillende krachten, wat ervoor zorgt dat je aanpassingen moet maken tijdens gevechten.

Vampyr is dan ook een game die RPG-, actie- en horror-liefhebbers bezig zal houden. Er is een perfecte balans tussen RPG-elementen, actie en moeilijke keuzes die gemaakt moeten worden. Je bent vrij Londen te verkennen als semi-open wereld en dit is dan ook zeker de moeite waard. Vaardigheden kunnen naarmate je XP opdoet ontwikkeld worden en zijn ook steeds sterker. Een extra toevoeging aan de lugubere sfeer van Londen is de intense muziek. Vooral de heftige violen die je hoort tijdens spannende momenten zorgen voor de extra intensiteit. De game is zeker geslaagd in het gevoel overbrengen van wanhoop, dood en verderf. Het spel biedt dan ook behoorlijk wat uren vermaak, zeker vanwege de hoge herspeelwaarde. Na iedere keuze blijft de gedachte in je achterhoofd wat er was gebeurd, als je iets anders had gekozen?