review
God of War

Nadat Kratos zijn avonturen heeft voltooid in de Griekse mythologie, heeft hij rust gevonden in de Noorse. Inmiddels is hij (weer) vader geworden en met het ouder worden heeft ook hij een imposante baard gekweekt. De vraag is of de nieuwe God of War-game net zoveel indruk maakt als de behaarde kin van zijn protagonist.

We ontmoeten Kratos net nadat zijn vrouw is overleden. Haar laatste wens is dat haar as naar de top van de hoogste berg wordt gebracht. Samen met Atreus, zijn zoon, gaat hij op pad om deze wens te vervullen. Onderweg blijkt dat er iets niet pluis is in de omgeving en als gevolg daarvan belanden zij in een groots verhaal, vol goden en andere Noorse mythologische wezens.

Het verhaal maakt al van het begin af aan grote indruk, mede dankzij de prachtig vormgegeven wereld vol details. Zo kom je onderweg ontzettend veel dingen tegen die je ongetwijfeld herkent uit de verhalen en films uit de Thor-serie van Marvel. Naast het volgen van de verhaallijn zorgt dit ook nog voor een leuke les in de Noorse mythologie, wat het geheel alleen maar interessanter maakt.

Iets anders waar het verhaal in uitblinkt is precies het juiste tempo. Net wanneer je een gebied een klein beetje zat begint te raken, is het alweer tijd voor de volgende waanzinnig vormgegeven omgeving. Want dat is waar God of War misschien wel het meest indruk maakt: de prachtig mooie graphics. We zouden hier wel eens te maken kunnen hebben met de mooiste PlayStation-game tot nu toe. Van de omgevingen tot de animaties en kleine details, alles is tot in de puntjes uitgewerkt. Kijk alleen al naar het gestoorde aantal details in de baard of op de huid van Kratos en je begrijpt meteen wat we bedoelen.

Een God of War-game is natuurlijk niets zonder een goed vechtsysteem en gelukkig maken de ontwikkelaars ook hier geen fout. Zoals we inmiddels wel gewend zijn, bestaat het arsenaal uit een mix van stevige, maar langzame en snelle, maar minder krachtige aanvallen. Dit kan zowel met de vuisten als met de bijl die Kratos altijd bij zich heeft. Deze vervangt de kettingen uit de eerdere delen. Naast er mee slaan kan deze ook gebruikt worden om naar vijanden te gooien en kunnen er verschillende extraatjes aan toe worden gevoegd. Hoewel het vechten misschien de snelheid mist uit voorgaande delen, werkt het allemaal opperbest en is het genieten geblazen van het gevoel van kracht dat je krijgt als Kratos weer een paar ferme tikken uitdeelt.

Tijdens het vechten krijgt Kratos daarbij hulp van Atreus. Waar je in het begin niet echt de meerwaarde ziet van de jongen, wordt dit al snel beter. God of War draait mede om de opleiding van Atreus en je ziet hem dan ook groeien in de gevechten. Dit doet hij voornamelijk met zijn pijl en boog die je in kan zetten om vijanden tijdelijk van je af te houden om zo zelf de aanval te kunnen zoeken. Dit zorgt voor een extra tactisch aspect tijdens het vechten en zeker verderop in de game zul je dankbaar gebruik maken van de extra vuurkracht.

Qua vijanden had er van ons wel iets meer variatie in gemogen. Vaak is het een variërende samenstelling van drie verschillende typen die je elk op een andere manier moet benaderen. Dit zorgt wel voor dynamiek in de gevechten, maar na de zoveelste keer hetzelfde groepje voelt het wel wat herhalend. Voor de afwisseling zit er af en toe nog wel een wat grotere boss-fight tussen, al hebben die niet de omvang die we gewend zijn uit vorige God of War-delen.

Uiteindelijk is het klagen over de variatie in vijanden muggenziften over een verder misschien wel bijna perfecte game. Van de prachtige graphics, het imposante verhaal en het prima vechtsysteem tot aan de geniale soundtrack, alles aan God of War straalt kwaliteit uit. Santa Monica levert daarmee een van de beste PlayStation-titels tot nu toe af.