nieuws
De pieken en dalen van Gwent: van mini-game naar eigen spel

12 april werd Gwent Homecoming aangekondigd, een gigantische update voor Gwent: The Witcher Card Game die alle pieken en dalen van het spel samen zou moeten brengen om eindelijk een echt sterke ervaring te bieden, inclusief de langverwachte singleplayer-campaign. Maar hoe zag de weg hiernaartoe eruit?

Voor velen zit het nog vers in het geheugen: de dag dat een van de meest memorabele titels aller tijden uitkwam: The Witcher 3: Wild Hunt. Ook volgens ons was het “misschien wel de meest perfecte singleplayer-game ooit” en daar is drie jaar later nog steeds weinig tegen in te brengen. The Witcher 3 kwam met een mini-game die door velen bijna even geliefd was als het spel zelf: Gwent. Op de E3 van 2016 werd Gwent: The Witcher Card Game vervolgens als losstaande titel aangekondigd en diezelfde oktober kreeg het zijn closed beta.

Wat was de magie van Gwent als mini-game in The Witcher 3, hoe ging de overgang van mini-game naar volledig eigen spel, wat waren de problemen die daarbij kwamen kijken en wat is de toekomst voor dit Witcher-kaartspel? In dit eerste van twee delen bespreken we Gwent als mini-game in een van de grootste RPG’s aller tijden en de overgang naar een eigen titel.

Gwent als onderdeel van The Witcher 3

Gwent als mini-game in The Witcher 3: Wild Hunt is op het eerste gezicht niet bijzonder diepgaand. Je krijgt kaarten met een bepaalde score, zet die op een van de drie rijen aan jouw kant en de speler met het meeste aantal punten aan het einde van de ronde, wint. Veel mensen zullen hier dan ook al gestopt zijn met dit kleine bezigheidsspelletje, maar wie verder heeft gekeken, zal veel meer hebben ontdekt.

Naarmate je meer speelt, zal je meer kaarten verdienen. Dit doe je voornamelijk door het uitdagen van simpele kooplieden, maar soms hebben personages uit het verhaal ook een leuk kaartje voor je. Deze brengen een hoop meer diepgang met zich mee, aangezien veel kaarten speciale vaardigheden hebben in plaats van alleen een score. Zo heb je weerkaarten, die een van de drie rijen van de tegenstander beïnvloeden, of heb je spionkaarten die je op de rijen van de tegenstander moet plaatsen en die zelfs punten aan de tegenstander geven, maar vaak een bepaalde bonus hebben.

Zo gaat Gwent al snel van simpele mini-game naar interessant tijdverdrijf. Maar toch, zo bijzonder is het ook weer niet. Er zijn genoeg volledige kaartspellen online te vinden die een hoop meer met zich meebrengen dan iets als Gwent in The Witcher 3, dus vanwaar de populariteit?

Boven alles is Wild Hunt een fantastische RPG, met een enorm sfeervolle, duistere wereld en unieke personages die allemaal hun eigen verhaal hebben. Alle gwentkaarten zijn vriendelijke of vijandelijke personages, wezens of monsters. Je hebt bijvoorbeeld de Geralt of Rivia-kaart, de Triss Merigold-kaart, of de Imlerith-kaart. Zo is het uitbreiden van je verzameling dus veel meer dan alleen het verkrijgen van een paar extra kaarten, want je bent eigenlijk de wereld aan het verzamelen. En bij een RPG met een universum dat zo’n sterke atmosfeer heeft als The Witcher 3, wil je zo veel verzamelen als je kan.

Gwent bood in de duistere wereld een moment van rust en afzondering van al het doem en verderf. Door deze combinatie van strategie, verzamelbare objecten en rust in een ernstige wereld, groeide Gwent van simpele mini-game uit tot een eigen entiteit.

Van mini-game naar eigen titel

Het kaartspelletje was populair, maar veel mensen verwachtten verder geen toekomst. Wellicht een extra toegevoegde kaart af en toe in een van de vele gratis updates die Wild Hunt heeft gekregen, maar meer niet. Tot CD Projekt RED op de E3 van 2016 de aankondiging deed van Gwent: The Witcher Card Game. Niet alleen zou het spel online te spelen zijn met cross-platform-functionaliteiten, ook zou het komen met een geweldige singleplayer-campagne, inmiddels bekend als Thronebreaker. De aankondiging werd zeer goed ontvangen en men kon niet wachten om het te proberen, maar hoe dacht het team van CD Projekt RED dit eigenlijk aan te pakken?

Heel simpel: ze halen letterlijk Gwent uit The Witcher 3, voegen een hele hoop kaarten toe, misschien wat kleine aanpassingen hier en daar, en klaar is Kees. Echter bleek al zeer snel bij de launch van de closed beta, zo’n vier maanden later, dat dit niet werkte. Zoals we hierboven al bespraken, werkte Gwent goed vanwege een combinatie van factoren, niet omdat het op zichzelf zo’n ongelooflijk diepgaand en interessant kaartspel was. Een mini-game uit een singleplayer-spel werkt misschien toch niet zomaar als losstaande multiplayer-titel.

“I still remember the excitement of E3 2016 when we announced GWENT on PC and consoles. It was a blast! Well received by both you — gamers — and the media, I think we couldn’t have had a better opening. And boy…, were we naive. Compared to the single player RPGs we had been creating so far, we didn’t realize how different it was to operate and develop a live game at the same time.” – Marcin Iwiński, co-founder / joint CEO

Project gefaald, zou je denken. Gwent zat al in closed beta en toen bleek opeens het hele concept niet te werken. Bij de beta poets je je spel misschien wat op, verander je een modus, voeg je wat dingen toe, maar je gaat niet je volledige game veranderen, dat is iets voor de alpha.

Maar CD Projekt RED is geen doorsnee bedrijf en de volledige game veranderen, is precies wat ze deden. Wordt vervolgd.