review
Burnout Paradise Remastered

“Take me down to the paradise city, where the grass is green and the girls are pretty”. Onder begeleiding van deze beroemde songtekst scheurden we alweer tien jaar geleden Burnout Paradise binnen. Ter gelegenheid heeft de game een oppoetsbeurt gehad. Burnout Paradise Remastered is nu verkijgbaar voor PlayStation 4 en Xbox One, maar is de game nog net zo vermakelijk als een decennium geleden? Het antwoord op die vraag is gelukkig een volmondig “Ja!”.

Al vanaf de eerste snaaraanrakingen van Slash, weet Burnout Paradise weer een heerlijk gevoel te veroorzaken. Games zoals deze worden tegenwoordig gewoon niet meer gemaakt. Lekker scheuren en beuken in een heerlijk vlot progressiesysteem is nog altijd vermakelijker dan veel moderne titels. De kaart is voor hedendaagse begrippen wel wat aan de kleine kant, maar eigenlijk werkt dit juist erg prettig. Racegames en open-werelden hebben niet altijd een gelukkig huwelijk en de kleinere kaart laat dit een stuk beter tot zijn recht komen. Daarnaast storen wat gedateerde eigenschappen, zoals het ontbreken van fast-travel-mogelijkheden of het snel kunnen wisselen van een auto, op deze manier ook minder.

Maar dat Burnout Paradise Remastered een geweldig vermakelijke titel is, komt vooral door het sterke origineel. De oppoetsbeurt zal je niet omverblazen op de manier van Shadow of the Colossus. De game maakt gebruik van betere textures en draait op een hogere resolutie, maar verder is er niet heel veel vernieuwing te vinden. Lichteffecten zijn niet verbeterd, straten zijn niet voller: de remaster speelt in feite als het origineel op een sterke pc.

Maar hoewel het uiterlijk wat te wensen over laat, stoort dit tegelijkertijd ook geen enkel moment. Je zult geen gamer kunnen vinden die ooit Burnout Paradise heeft gespeeld omdat “de graphics zo geweldig zijn”. Daarnaast hoeft ook niet elke remaster van de grond af aan opnieuw te zijn opgebouwd, zoals Crash Bandicoot. Dus kortom: koop deze game. Wij gaan snel weer verder spelen.