review
UFC 3
Conclusie
UFC 3 is in verschillende opzichten beter dan de voorgaande delen. Helaas zijn de grondgevechten nog steeds onoverzichtelijk en zijn de submissions moeilijk uit te voeren en vrijwel onmogelijk te verdedigen. De carrièremodus is wel verbeterd en bezorgt het echte UFC-gevoel van beginnende vechter tot de beste aller tijden. Grafisch gezien is de game prachtig en vrijwel alles is tot in de kleinste details uitgewerkt. Hoe dan ook zul je met deze gewelddadige game nog wel uren zoet zijn.Na iets minder dan twee jaar komt EA Sports met UFC 3, een MMA-game gebaseerd op de immens populaire vechtsport-franchise in onder andere Amerika. MMA is zo populair gezien de verschillende vechtstijlen die bij elkaar worden geplaatst. Het gaat niet puur om boksen of worstelen, maar ook kickboksen, jiu jitsu, kungfu, thaiboksen en nog veel meer stijlen.
Er zijn inmiddels al verschillende UFC-games verschenen, waarvan de laatste drie door EA Sports zijn uitgebracht. Het waren niet allemaal hoogstaande games, maar Electronic Arts heeft goed geluisterd naar het kritiek en maakte met UFC 2 flinke positieve stappen. Het doel is om dit bij UFC 3 te overtreffen en als we de ontwikkelaars moeten geloven, is dit het beste deel tot nu toe. Dit komt mede door enkele vernieuwingen op het gebied van het gevechtssysteem en de grafische optimalisaties.
In vrijwel elke sportgame is een carrièremodus aanwezig en zo ook in UFC 3. In het vorige deel was deze modus het net niet en waren andere modi interessanter om te spelen. EA Sports heeft hiervan geleerd en heeft deze modus ondergebracht in de G.O.A.T-modus (Greatest Of All Times). In deze modus ga je aan de slag met je eigengemaakte vechter en begin je onderaan de ladder. Het uiteindelijke doel is kampioen worden in de UFC. Doordat er enkele elementen zijn toegevoegd, is deze modus erg vermakelijk. Je leeft naar de gevechten toe en net als in het echt dien je te trainen om in vorm te blijven en beter te worden. Enkele weken voor het gevecht kan je bij verschillende sportscholen terecht om je vaardigheden te verbeteren. Je speelt er overigens ook nieuwe vaardigheden mee vrij.
Ook de social media komt om de hoek kijken. Als onbekende vechter heb je vrijwel geen fans, maar hier moet je verandering in zien te krijgen. Dit doe je door evenementen te winnen, maar ook actief zijn op social media zorgt voor meer fans. Elke week in de voorbereiding beschik je over 100 punten die je kunt inzetten. Ze zijn in te zetten om bijvoorbeeld je kracht te verbeteren, nieuwe moves te verdienen of om het gevecht te promoten. UFC president Dana White komt dan ook regelmatig kijken voor nieuw talent. Je krijgt echt het gevoel dat je deel uitmaakt van de UFC-wereld en je leeft volledig naar de wedstrijd toe.
Er zijn ook nog verschillende andere modi aanwezig. Helaas zijn deze niet zo sterk als de G.O.A.T-modus. Zo valt de Ultimate Team-modus wat tegen. Het is vergelijkbaar met de verschillende Ultimate Team-onderdelen uit bijvoorbeeld NBA 2K18. Bij het winnen van gevechten of behalen van doelen ontvang je lootboxes waarin verschillende items zitten. Je bent al gauw wat uren kwijt om enkele onderdelen te verzamelen. Het is ook mogelijk om deze te kopen voor echt geld middels microtransacties. Helaas wordt hier vol op ingespeeld. Je kan het wel allemaal zonder geld vrijspelen, alleen ben je dan een eeuwigheid bezig. Daarnaast is er nog een Challenge- en Practice-modus aanwezig, kortom genoeg om je de komende tijd mee te vermaken.
Grafisch gezien is UFC 3 een prachtplaatje. De vechters, met name de bekendste, zijn tot in de kleinste details uitgewerkt. Ook tijdens de gevechten in de octagon ziet alles er fantastisch uit. Zelfs het aanspannen van de spieren is te zien wanneer je bijvoorbeeld een flinke trap uitdeelt. Ook wanneer je enkele flinke klappen hebt gekregen, is duidelijk te zien dat je gezicht opzwelt of dat je zelfs enkele verwondingen hebt. Helaas is het buiten de octagon wat matig: er had wel iets meer aandacht besteed mogen worden aan het publiek. Een fantastisch publiek zorgt tenslotte voor een realistische ervaring.
De besturing is op enkele fronten ook positief verbeterd. Zo zijn de staande gevechten beter dan in eerdere delen. Het slaan en trappen gaat vloeiender en is realistischer en je merkt het echt wanneer je een flinke klap hebt uitgedeeld. Helaas zijn de grondgevechten waaruit de ‘submissions’ vaak worden opgebouwd nog even verwarrend als voorheen. De grondgevechten bestaan voornamelijk uit het draaien met je rechterknuppel en af en toe wat tikken uitdelen. Eenmaal uitgekomen bij een mogelijkheid voor een submission dien je een soort minigame te voltooien om bijvoorbeeld je tegenstander te wurgen. In de meeste gevallen lukt het niet om deze aanval tot een succes te brengen en het verdedigen ervan is vrijwel onmogelijk. Gelukkig kun je door verschillende combinaties toch bijzonder spectaculaire gevechten beleven.