review
Borg McEnroe

Borg McEnroe is nu verkrijgbaar op Blu-ray en DVD.

De afgelopen jaren ging het in tennisland vooral over Roger Federer en Rafael Nadal. Maar iconen en rivaliteiten zijn van alle tijden, ook in het tennis. De bekendste is waarschijnlijk die tussen Björn Borg en John McEnroe. Die eerste kennen we tegenwoordig vooral van zijn onderbroeken, terwijl die laatste vooral historie heeft geschreven met zijn tirades op het court.

Björn Borg (Sverrir Gudnason) bleek al op jonge leeftijd een groot talent en zou in 1980 maar liefst vier keer op rij Wimbledon hebben gewonnen. Inmiddels is het weer tijd voor het belangrijke toernooi en lijkt een vijfde titel in aantocht. De enige die dit lijkt te kunnen voorkomen is de Amerikaanse ster John McEnroe (Shia LaBeouf). Een totale clash der personaliteiten: Borg is altijd de koele kikker, terwijl McEnroe zijn frustraties de vrije loop laat. De uiteindelijke confrontatie staat bekend als een van de beste sportwedstrijden aller tijden.

De ontmoetingen van twee iconische figuren zijn met wisselend succes naar het witte doek gebracht. Recent liet Elvis & Nixon zien hoe het niet moet, maar Borg McEnroe heeft gelukkig meer weg van het Formule 1-epos Rush, waarin de rivaliteit tussen Nikki Lauda en James Hunt centraal stond. Borg McEnroe breekt de band mooi op en geeft een mooi inkijkje in beide levens. De hoofdpersonen worden neergezet als complexe personages, die diep van binnen meer overeenkomsten vertonen dan op het eerste gezicht lijkt. De latere confrontatie is lang niet zo interessant gebracht als wat hieraan voorafgaat, maar voelt wel als een lekker afmakertje.

De film richt zich met name op Borg en de relatief onbekende Sverrir Gudnason zet een puike prestatie neer. De rol is behoorlijk lastig, doordat er een wat stoïcijnse aanpak is vereist. Gudnason laat gelukkig net genoeg emotie doorschijnen. Shia LaBeouf staat hier lijnrecht tegenover en kan zich lekker laten gaan. Afgaande op het persoonlijk leven van de acteur is hij ideaal geschikt voor de razende McEnroe en dit blijkt in de praktijk ook zo uit te pakken. LaBeouf vult zijn aandaal in de tweestrijd op fascinerende wijze in. Hij wekt afkeer op maar heeft ook iets sympathieks, waardoor je ook hem de overwinning gunt. Het is jammer dat de film de uiteindelijke confrontatie niet heel spannend weet te maken, anders was Borg McEnroe een van de beste sportfilms – nu is het nog ‘slechts’ een van de betere.