review
Monster Hunter World

Monster Hunter World is eindelijk hier. Ervaren jagers kunnen hun jarenlange traditie voortzetten in een nieuwe game, maar World verwelkomt meer dan zijn voorgangers ook de nieuwe spelers. Is dit met succes gecombineerd of gaat het op één of beide fronten fout? Hier is de Monster Hunter World-review.

De Monster Hunter–serie speelt zich af in een fictieve wereld waar grote wezens leven die mensen ‘monsters’ noemen. Deze beesten zijn eigenlijk gewoon de dieren van die wereld en ze zijn daarom niet per se slecht. Wel kunnen ze gevaarlijk zijn voor samenlevingen, andere monsters of zelfs ecosystemen. Bovendien willen wetenschappers meer over de wezens weten. Om deze reden is er de monsterjagersgilde, met jagers die opdrachten krijgen zoals het uitschakelen, maar ook vangen of verjagen van de beesten. Spelers zijn in het spel monsterjagers. Missies volbrengen levert geld op en monsters verslaan levert materialen op waarmee pantsers en wapens gemaakt kunnen worden. Elk monster heeft zijn eigen set aan pantsers en wapens, dus er is veel variatie. Ook zijn er een flink aantal verschillende wapensoorten met elk hun eigen speelstijl.

Monster Hunter World speelt zich af op de ‘New World’, een voornamelijk onverkend gebied waar elke tien jaar alle legendarische draken (Elder Dragons) naartoe vliegen. Omdat wetenschappers meer willen weten over deze trektocht en de ecosystemen op de New World, wordt de speler naar het eiland gestuurd om onderzoekers te ondersteunen en te beschermen.

World is voornamelijk anders dan de voorgaande games op twee vlakken: het heeft meer verhaal en het helpt nieuwe spelers meer met een duidelijkere tutorial. Het verhaal focust op een van de Elder Dragons, Zora Magdaros. Deze is zo groot dat hij lijkt op een kleine berg en hij kan magma creëren wanener hij er zin in heeft. Natuurlijk willen onderzoekers meer over hem weten en het is de taak van de spelers om dit mogelijk te maken. Eerst moet het kamp echter beschermd en versterkt worden en moet de weg vrijgemaakt worden van andere gevaarlijke monsters. Zodoende wordt er langzaam naar een einde toegewerkt.

Spelers zijn twintig tot vijftig uur met dit verhaal bezig afhankelijk van hoe ervaren ze zijn en hoe goed het spel ze ligt. Hoewel het verhaal niet ijzersterk is, blijft het wel boeien en geeft het meer inzicht in de wereld waar Monster Hunter zich in afspeelt. Bovendien begint het aardig laagdrempelig terwijl het wat uitlegt over besturingen en speelstijlen, maar is het later alsnog uitdagend. Zo voelen spelers zich uiteindelijk als echte professionele monsterjagers. Bovendien is zelfs het begin genoeg uitdagend voor beginners, maar niet genoeg dat ze het opgeven. Desalniettemin is het geen gemakkelijk spel om in te komen en dit is nog steeds de voornaamste zwakte. De vraag is echter in hoeverre dit verbeterd kan worden zonder de kracht van de hardcore gameplay te verliezen.

In Monster Hunter World zijn veertien wapensoorten die allemaal flink van elkaar verschillen. Zo is de hamer een zwaar wapen en zo voelt het ook. Het is langzaam, maar de klappen zijn hard. Een paar klappen op het hoofd van een monster kunnen het zelfs even bewusteloos slaan. De insect glaive, daarentegen, geeft spelers de mogelijkheid praktisch te vliegen en focust op mobiliteit. Ook begint de speler met een basisvariant van elk en hoeft hij er niet aan het begin één te kiezen. Zo kan hij alles uitproberen en er is bovendien een trainingsgebied waar men op zijn gemak alles kan testen. Dit gebied is nieuw en het is een uitstekende toevoeging. Alle aspecten van elk wapen kunnen uitgeprobeerd worden en het is te merken dat het tot op de puntjes uitgedacht is. Bovendien worden hier de wapens die spelers op dat moment gebruiken, uitgelegd tijdens het spelen.

Nog een grote toevoeging is het zoeken naar monsters. In plaats van doelloos ronddwalen tot het monster gevonden is (of ongeveer weten in welke gebieden wezens voorkomen) zijn er nu sporen die spelers kunnen onderzoeken. Getrainde vuurvliegjes zullen vervolgens het spoor volgen en spelers worden zodoende de goede kant op gewezen. Als er genoeg sporen onderzocht zijn, wijzen ze zelfs rechtstreeks naar het beest en wordt die aangeven op de kaart. Wel vluchten de vliegen als er gevaar is en ze komen pas terug als het gevaar is geweken. Ook dit is weer een welkome toevoeging die het vinden van monsters flink versnelt en vergemakkelijkt.

Toch is er ook een hoop voor ervaren spelers. Ten eerste zijn de monsters niet gemakkelijker geworden, er wordt alleen meer uitgelegd. Ook zijn er wat nieuwe wezens geïntroduceerd. Bovendien wordt er veel meer gedaan met de omgeving dan voorheen. Stukken landschappen kunnen instorten en beesten gaan nu echt met elkaar in gevecht. Dit kunnen flinke gevechten zijn en slimme spelers weten hier goed gebruik van te maken. Pas echter wel op, want een foute beweging en ze vallen beiden de speler aan. Ook zullen er regelmatig gratis updates met quests zijn om men steeds weer terug te halen. Op het moment is er al een crossover-evenement met Horizon Zero Dawn.

Soms is World echter iets té ambitieus. De clipping is niet altijd even goed gedaan, waardoor modellen elkaar soms een beetje kunnen negeren. Dit is lelijk in een game waar de exacte positie uit kan maken. Ook is het grafische verschil tussen de PlayStation 4 en PlayStation 4 Pro wel erg merkbaar.

Monster Hunter World is een krachtige game die meer gericht is op minder ervaren spelers dan zijn voorgangers. Dit lukt voor zover mogelijk en de diepgaande gameplay en verschillende speelstijlen maken voor een uitgebreide ervaring. Ook is het verhaal niet diep, maar wel interessant en geeft het inzicht in de wereld waar het spel zich afspeelt. Er zijn dingen voor zowel nieuwe als oude spelers en er is voor iedereen genoeg content. De kwaliteit van die content zit aan beide vlakken dik in orde. Hoewel World grafisch niet altijd op en top is, neemt dit niets weg van een ijzersterke game.