review
Elvis & Nixon

Elvis & Nixon is nu verkrijgbaar op Blu-ray en DVD.

Tegenwoordig grijpen politici bijna elke kans aan om openlijk door een beroemdheid gesteund te worden. Dat was wel anders toen Elvis Presley in contact probeerde te komen met de Amerikaanse president Richard Nixon: deze ontmoeting vond in het diepste geheim plaats. Toch zou het dé meest opgevraagde foto uit het US National Archive opleveren. Hoe dat kon gebeuren zie je in Elvis & Nixon, maar daar blijft het ook wel bij.

Het is 1970 en Elvis Presley (Michael Shannon) ziet zijn thuisland kapot gaan aan drugsgebruik en de Vietnam-oorlog. Hij besluit het heft in eigen hand te nemen en schrijft een brief aan president Richard Nixon (Kevin Spacey), die hij hoogstpersoonlijk aflevert. Zijn verzoek: een undercoveragent in dienst van de FBI worden, zodat hij het drugsprobleem van binnenuit kan bestrijden. Het lijkt een onmogelijke vraag, totdat Nixon ook zijn belang bij een ontmoeting begint in te zien.

Zoals de titel al doet vermoeden, leunt Elvis & Nixon sterk op de twee hoofdpersonen. Qua persoonlijkheid past de indringende en ietwat getikte Shannon bij deze interpretatie van de wat vervreemde Elvis, die voor het eerst sinds jaren zijn landgoed verlaat. Shannons verdere presentatie is helaas totaal ongeloofwaardig: op wat handbewegingen na, weet hij The King totaal niet te evenaren. Je raakt er nooit van overtuigd dat je echt naar het icoon zit te kijken. Shannon heeft met films als Nocturnal Animals en zelfs The Night Before aangetoond een geweldig acteur te zijn, maar hij is zeker geen Elvis. Daarnaast laat Kevin Spacey (Baby Driver) weer zien hoe zonde het is dat hij zijn carrière zo vergooid heeft. Zijn rol als Nixon is verre van genuanceerd en lijkt soms meer op een parodie, maar Spacey weet wel een echte persoonlijkheid neer te zetten.

Regisseuse Liza Johnson reduceert de historische gebeurtenis tot een luchtig vertelde ontmoeting tussen karikaturen. Verdieping blijft uit en we komen niet meer te weten dan wanneer we even vluchtig een Wikipedia-pagina zouden bekijken. Toch weet de film de interesse vast te houden. Dit komt vooral doordat de onwaarschijnlijke ontmoeting gewoon ideaal voer voor komische situaties is. Van gekibbel over het delen van Dr. Pepper en M&M’s tot Elvis die karate-bewegingen demonstreert. Van een uitvoerige geschiedenisles of een film die nieuwe inzichten geeft kunnen we niet spreken. Heel vervelend is dit niet, maar Elvis & Nixon is geen film die je vaker dan één keer hoeft te zien.