review
Assassin’s Creed Origins

Na twee jaar is Assassin’s Creed weer terug. Na de minder positieve kritieken op de vorige delen werd geopteerd voor een pauze, om de serie weer in ere te herstellen. Dit heeft zeer goed uitgepakt. Assassin’s Creed Origins voelt aan de ene kant als een terugkeer naar de basis, maar weet ook vernieuwend en bijzonder over te komen.

Het verhaal speelt zich zo’n duizend jaar voor de originele Assassin’s Creed af, in het jaar 49 v.C.. Het is het einde van de regeerperiode van Koning Ptolemeus en het begin van Cleopatra’s. Onze hoofdpersoon Bayek is de laatste Medjay van Egypte, een soort beschermer van het volk. Na een tragische gebeurtenis ziet hij de noodzaak uit zijn dorp te vertrekken. Tijdens zijn reis ervaart Bayek de gevolgen van de Egyptische machtsverschuiving, met de oprichting van de Orde der Assassijnen tot gevolg.

Het begint allemaal bij de bijzondere setting. Het oude Egypte leent zich uitstekend voor de serie. De wereld is mooi en divers uitgewerkt met een duidelijke aandacht voor details; het is niet slechts een grote zandbak. Het verhaal begint in een afgelegen dorpje in de woestijn, maar al snel begeef je je op grote avenues op zoek naar de Bibliotheek van Alexandrië. Het werkt haast dwangmatig: het spel trekt je telkens terug, omdat je weer een nieuw stukje van de wereld en haar verhalen wilt ontdekken. Eigenlijk is het vreemd dat het zo lang heeft geduurd voordat we deze locatie in een game van dit formaat hebben gezien.

Maar ook de gameplay voelt heerlijk aan. De grootste verbetering komt in de vorm van het nieuwe combat-systeem. Dit doet wat denken aan For Honor, maar voelt een stuk dynamischer. Met een druk op de knop houd je je schild omhoog en vervolgens kun je een zware of lichte aanval uitvoeren. Het is mogelijk om je automatisch op één vijand te focussen, maar tegen meerdere tegenstanders zijn goed voetenwerk en een zorgvuldige timing van groot belang. Grote groepen zijn niet meer makkelijk uit te schakelen door hun aanvallen om de beurt te counteren en vereisen een doordachte aanpak. Zo is het meer dan eens noodzakelijk om eerst een aantal vijanden stilletjes om te leggen, alvorens je aanwezigheid kenbaar te maken. Hierbij speelt het verkennen van de omgeving ook een grote rol en dit doe je middels een trouwe adelaar. Deze vliegt als een drone door de lucht en kan vijanden voor je markeren. Het geeft een leuke dynamiek aan de verschillende missies, die van zichzelf wel wat gevarieerder hadden mogen zijn. Het grote gevoel van vrijheid benadrukt het avontuurlijke karakter van de game.

Dit gevoel is eigenlijk continu aanwezig. De speler kan zelf bepalen hoe en in welke volgorde bepaalde doelen worden aangepakt. Heb je bijvoorbeeld geen zin in de hierboven beschreven terughoudende aanpak, dan is het ook mogelijk om je personage eerst te verbeteren door zij-activiteiten uit te voeren. Dit zou je kunnen doen door op nijlpaarden en krokodillen te jagen, om deze vervolgens tot een pantser te verwerken. Ook zijn er natuurlijk weer objecten te verzamelen en hoge constructies te beklimmen, waarmee verschillende vaardigheden kunnen worden vrijgespeeld. Hoewel er zeer veel mogelijkheden zijn, wordt dit nooit overweldigend door de overzichtelijke presentatie van de menu’s.

Assassin’s Creed Origins volbrengt zijn taak en geeft de serie weer glans. Door een goed gevoel van vrijheid en avontuur nodigt het je telkens weer uit om de wereld een stukje verder te ontdekken. Dit voelt allemaal uitstekend verzorgd, van de omvangrijke omgeving tot de sterke gameplay en presentatie. Dat de missies niet heel gevarieerd zijn, is eigenlijk het grootste nadeel. Toch stoort dit geen moment, dankzij de grote vrijheid en vele mogelijkheden.