review
La La Land
Conclusie
Regisseur Damien Chazelle heeft met La La Land een indrukwekkende productie neergezet die niet 'slechts' een sterke nostalgietrip is, maar ook een intrigerend portet over dromen en ambities. Absoluut een audiovisueel hoogstandje, maar ook het uitstekende acteerwerk van, en de chemie tussen, Emma Stone en Ryan Gosling is van onschatbare waarde.La La Land is nu te koop op Blu-ray en DVD.
Regisseur Damien Chazelle baarde veel opzien met zijn in 2014 verschenen Whiplash. Het leek een titel die hij niet snel zou overtreffen, maar niks bleek minder waar. Met La La Land kreeg hij veel filmliefhebbers op zijn hand en wist hij een behoorlijk aantal Oscars te winnen. Die van ‘beste film’? Daar zullen we het deze keer maar even niet over hebben.
Mia (Emma Stone) is een barista op het terrein van Warner Bros., maar droomt erover om zelf ooit een gerespecteerd actrice te zijn. Sebastian (Ryan Gosling) is een bekwaam toetsist met een onvoorwaardelijke passie voor jazz, die zijn potentiele carriere wat in de weg zit. Het stel groeit naar elkaar toe en uiteindelijk vallen ze als een blok voor elkaar. Ze zijn elkaars steun en toeverlaat, maar wanneer Mia meer kansen krijgt en Sebastian op tournee gaat met de band van Keith (John Legend) komt hun relatie toch onder druk te staan. Zullen ze hun dromen opgeven om bij elkaar te blijven?
La La Land is een bijzondere film die tegelijkertijd klassiek en modern weet aan te voelen. Al direct wordt duidelijk dat Chazelle teruggrijpt op vervlogen tijden. Hij start de film met het befaamde Cinemascope-logo en ook de later te verschijnen titelkaart doet denken aan het Hollywood van weleer. Dit gevoel houdt hij vast met de eerste paar muzikale intermezzo’s, die met een kleurrijke aankleding en indrukwekkend camerawerk voor een flinke energie zorgen. Justin Hurwitz (Whiplash) heeft nummers als City of Stars, Another Day of Sun, Someone in the Crowd, Start a Fire en vooral Audition (the Fools who Dream) stuk voor stuk geweldig geschreven; ze blijven in je hoofd zitten zonder dat het gaat irriteren.
Gelukkig weet La La Land meer te zijn dan ‘slechts’ een sterke nostalgietrip. Wat aanvankelijk vooral een zoetsappige, muzikale romcom lijkt, blijkt een intrigerend verhaal over dromen en ambities. Vooral de balans die Chazelle hierin weet te vinden, is bewonderenswaardig. De film weet op alle verschillende vlakken te slagen en is van begin tot eind een fascinerende productie. Op technisch gebied weet niet alleen de audio een sterke indruk te maken, La La Land ziet er ook geweldig uit dankzij de cinematografie van Linus Sandgren (Joy).
Maar ook het aandeel van de hoofdrolspelers valt niet te onderschatten. Met name Emma Stone (Birdman, The Amazing Spider-Man, Popstar) is bijzonder sterk. Een actrice spelen klinkt misschien makkelijk, maar de veelzijdige manier waarop ze deze gelaagdheid vertolkt is des te indrukwekkender. Een vroege scène, waarin een emotionele auditie op brutale wijze wordt verstoord, is hier het perfecte voorbeeld van.
Aan de andere kant lijkt Ryan Gosling (The Big Short) op het eerste gezicht wat minder indrukwekkend, maar zijn rol is net zo essentieel. Het duo heeft met Crazy, Stupid, Love en zelfs Gangster Squad al aangetoond over een uitstekende chemie te bezitten en La La Land is de kers op de taart van hun gezamelijke carriere.
