review
Syberia 3

In 2002 kon het eerste deel in de Syberia-serie, uit het brein van de Belgische stripboektekenaar Benoît Sokal, rekenen op veel lof. Met een unieke steampunk-stijl en een sterk scenario groeide het uit tot een groot succes. In 2004 verscheen het vervolg, maar daarna ging het de serie minder voor de wind. Syberia 3 werd in 2009 aangekondigd en zou oorspronkelijk in 2010 verschijnen. Het liep allemaal net iets anders. Toch kunnen we nu, na dertien jaar, alsnog ons avontuur met Kate Walker vervolgen.

Nadat de voormalig advocate Kate Walker ooit naar Europa trok, heeft haar avontuur haar steeds verder in oostelijke richting gestuurd. Inmiddels heeft ze zelfs Syberië achter zich gelaten en is ze in een besneeuwd gebied beland. Na uit een sneeuwstorm te zijn gered, herstelt ze een periode in een wat vreemd ziekenhuis. Hierna besluit ze haar avontuur verder te vervolgen, door mee te gaan met het primitieve Youkol-volk. Een mystieke reis vol met puzzels en andere uitdagingen.

Al vanaf het begin wordt duidelijk dat Syberia niks aan stijl heeft verloren. De mooie muziek en ditto vormgeving zetten de sfeer direct neer. Ook Benoît Sokal is het kunstje duidelijk nog niet verleerd, het scenario is weer van topniveau; de interessante dialogen laten je al snel meeleven met Kate Walker. De keuzemogelijkheden geven hier een interessante dimensie aan, bijvoorbeeld wanneer je een personage om de tuin moet leiden door de juiste leugens te vertellen. Syberia 3 kan zich inhoudelijk meten met zijn voorgangers en liefhebbers van de serie zullen zeker veel plezier uit de goed doordachte puzzels halen.

Helaas is de moeizame ontwikkeling wel direct te merken; technisch rammelt Syberia 3 nogal, waardoor de beleving wordt verstoord. Opvallend genoeg komt dit vooral in de cutscenes naar voren, zo zijn de animaties erg gebrekkig en zien we af en toe wat framedrops. Tijdens de normale gameplay zijn dit soort fouten minder storend aanwezig, maar nooit afwezig. Wij recenseerden de console-versie en hier was ook de besturing niet helemaal optimaal. Hoewel Syberia van origine een point-and-click-serie is, wordt Kate op de PlayStation 4 en Xbox One direct bestuurd via de joystick. Er lijkt hierbij niet te zijn geleerd van de fouten die de teleurstellende console-ports van de eerste twee delen maakten; de besturing is nog steeds wat onwennig en het komt te vaak voor dat Kate tegen onzichtbare muren aanloopt. Dit is bijzonder jammer aangezien de overtuigende immersie altijd een sterk punt van de Syberia-serie was. De spelwereld is nog steeds overtuigend genoeg om je een aantal uren in onder te dompelen, maar er valt op technisch vlak een stuk minder plezier te beleven.