review
Persona 5

Eindelijk is het zover: vier jaar na de aankondiging en een half jaar na de Japanse release mogen ook wij eindelijk aan de slag met Persona 5. Deze game vertelt het verhaal van een Japanse student in Tokyo. Aan het begin zie je de protagonist, die je zelf een naam mag geven, gearresteerd worden nadat hij een jongedame beschermt die wordt lastig gevallen door een dronken man. De man komt hierbij ten val en jij wordt opgepakt en veroordeeld. Voor straf wordt je ondergebracht bij een voogd in Tokyo, waarna je avontuur begint.

Al snel kom je erachter dat er op je nieuwe school iets niet pluis is. Een van de leraren houdt er nogal onorthodoxe manieren op na en terroriseert het volleybalteam en de dames op school. Samen met een nieuwverworven vriend ontdek je een manier om het probleem voor eens en voor altijd op te lossen. De Phantom Thieves zijn geboren.

Als Phantom Thief dring je de geest van mensen binnen in de vorm van kastelen. Deze kastelen zijn een verbeelding van hoe de persoon in kwestie de wereld ziet. De kastelen nemen de rol in van de traditionele dungeons die je in veel (j)rpg’s tegenkomt.

In deze kastelen probeer je uiteindelijk het hart te stelen van de persoon, om zo een change of heart te veroorzaken. Dat doe je voornamelijk door puzzels op te lossen en de vijanden, shadows genaamd, die in het kasteel leven te verslaan.

Het vechten in Persona 5 is turn-based. Om de beurt mogen zowel jouw team als de tegenstanders een actie kiezen. Een belangrijk deel van deze gevechten zijn de Persona’s, verbeeldingen van de rebel in je ziel. Je kan nieuwe Persona’s vangen door vijanden te verslaan. In zogenaamde standoffs kun je onderhandelen met uitgeschakelde vijanden om hen voor een bepaalde prijs te laten leven. Op deze manier kun je de vijand overhalen om een van jouw Persona’s te worden.

Elke Persona heeft zo zijn sterke en zwakke punten. Iedereen die wel eens een Pokémon-game heeft gespeeld zal het systeem bekend voorkomen. De meeste vijanden zijn gevoelig voor een bepaald type aanval en met jouw set Persona’s moet je deze zwakke punten zo goed mogelijk uitbuiten. Als je dit slim aanpakt kun je gevechten soms winnen, zonder zelf ook maar een hit te incasseren. Het leuke is dat de mensen van Atlus, de makers van het spel, er voor gezorgd hebben dat je snel een goede aanval uit kunt kiezen met hulp van de R1-knop. Bij vijanden waarvan de zwakke plek bekend is, wordt dan automatisch de juiste aanval gezocht. Dit houdt de vaart lekker in de gevechten en zorgt er voor dat deze ook niet te lang duren.

Naast het binnendringen van harten van gecorrumpeerde zielen heeft Persona 5 ook nog een sociale kant. De game is namelijk ook nog eens een levens-simulator. Bij binnenkomst op school is je reputatie je alvast vooruitgesneld. Iedereen heeft het over de transfer-student met een strafblad. Aan jou de taak om deze vooroordelen uit de wereld te helpen en nieuwe vrienden te maken. Door buitenschoolse activiteiten te ondernemen kun je nieuwe vrienden maken en nauwe banden opbouwen met de mensen om je heen. Deze mensen zijn zogenaamde confidants. Een goede band met je confidants levert ook voordeel op voor je Persona’s. Wanneer je een goede band hebt met een confidant en je daarnaast een Persona hebt van hetzelfde type zorgt dit er voor dat je Persona een stuk sterker wordt.

Het leuke van de game is dat je je tijd goed moet managen. Je zult dus goed moeten nadenken over wat je gaat doen elke dag. Na schooltijd kun je één activiteit doen, waarna het bedtijd is. Je moet de tijd dus goed verdelen tussen het bezoeken van de kastelen en het opbouwen van je vriendschappen.

Op grafisch vlak is Persona 5 een mengelmoesje. De animatie en cartoon-stijl zijn bij vlagen erg mooi. Zeker bij cutscenes is het soms smullen geblazen met de fraaie Japanse animaties. De game zelf kent echter vrij weinig detail en ziet er simpel uit. Doordat er een mooi geanimeerd sausje over is gegoten wordt dit nergens storend, maar het voorkomt niet dat je af en toe toch wat teleurgesteld naar je scherm zit te kijken.

Iets dat ook voor veel frustratie kan zorgen is het sluip-systeem. Als dief ga je natuurlijk niet met veel geweld door een kasteel heen, maar wil je zo min mogelijk opvallen. Door te sluipen kun je vijanden verrassen en dit levert je voordeel op in de strijd. Je mag dan namelijk als eerst een zet doen. Helaas werkt het sluipen bij vlagen slecht of gewoon niet. Vaak zit je vastgeklampt op een schuilplek en heb je geen idee meer hoe je er uit komt; je blijft maar om hoekjes duiken. Wanneer je dan eindelijk uit de sluipstand verlost bent sta je recht voor een tegenstander die meteen alarm slaat. Erg jammer, want het concept is op zich erg leuk.

Nog een ding om op te letten is het opslagsysteem. Waar de meeste games tegenwoordig kiezen voor checkpoints, kiest Persona 5 voor safe-rooms. Kamertjes in een kasteel waar je op kunt slaan, maar ook op een later tijdstip weer terug kan keren als je opnieuw het kasteel binnengaat. Helaas is dit optioneel; even niet opletten en je bent zo een paar uur speeltijd kwijt.