review
Yooka-Laylee

Alweer negentien jaar geleden verscheen het eerste deel van Banjo-Kazooie. Niemand had toen kunnen denken dat de game uiteindelijk de basis was voor een genre dat ook vandaag de dag nog populair is. Er was echter sinds de overname van Rare door Microsoft één probleem: er was geen ontwikkelaar die het zo goed kon als de makers van Banjo-Kazooie. Over precies een week verschijnt Yooka-Laylee van juist die mensen die ooit Banjo-Kazooie maakten, maar hebben deze mensen nog wel diezelfde gave als vroeger?

Yooka-Laylee draait om het duo Yooka en Laylee, die rustig thuis een boek liggen te lezen wanneer Capital B besluit om om een duistere reden alle boeken in de wereld met een speciale machine op te zuigen. Ook een speciaal boek van het duo wordt opgezogen en nu net dit boek is voor de twee belangrijk. Ze besluiten om op avontuur uit te gaan om het boek terug te halen. Het feit dat er een verhaal is, is zoals gebruikelijk in dergelijke games vooral voor de structuur. En dat is helemaal niet erg. Net als in Banjo-Kazooie neemt het verhaal zichzelf niet echt serieus. Yooka en Laylee hebben het dan ook geregeld over de makers, eindbazen en scripts.

Uiteraard hebben spelers wel degelijk een doel. Net als in Banjo-Kazooie gaan de twee opzoek naar een aantal items. Het belangrijkste zijn de Pagies. Een soort van gouden pagina’s uit het speciale boek dat het duo kwijt is. Het vinden van deze pagina’s brengt echter ook een aantal andere voordelen met zich mee. Zo kunnen de werelden ermee geopend en vergroot worden. Daarnaast kun je op zoek naar Quills (veertjes) om speciale vaardigheden vrij te spelen.

Net als in Banjo-Kazooie kan dit duo ook nieuwe vaardigheden leren. Hiermee kunnen zowel de wereld als de hubwereld verder en verder verkend worden. De replay-waarde van het spel is door het verzamelen van objecten en vooral het opnieuw moeten bezoeken van levels om verder te komen enorm. Nieuw is dat je in willekeurige volgorde de vaardigheden kunt kopen.

Wij hebben er ondertussen ruim tien uur in zitten, maar weten dat we ons voorlopig nog niet hoeven te vervelen. Dit is voor het eerst sinds de Nintendo 64 dat een dergelijke game zo lang duurt en ook naar verhouding zo moeilijk is. Nu hebben we qua verhaal het spel overigens al uitgespeeld, maar daarmee ben je er nog niet.

De game zit vol met allerlei klassieke elementen en verwijzingen die naar de oorsprong van de ontwikkelaars bij Rare verwijzen. Een goed voorbeeld hiervan is de minecart-opdracht die in ieder level zit. En dit is niet alleen leuk voor oudere spelers, ook de jongere spelers die we het hebben laten proberen, waren onder de indruk van deze elementen.

Het spel is ook voorzien van een lokale multiplayer, iets wat zeldzaam is tegenwoordig. De makers van Yooka-Laylee hebben het spel gemaakt om oude tijden te laten herleven. Dat doen ze niet alleen met een Banjo-Kazooie-achtige game, maar ook met de minigames van personage Rextro 64. In iedere wereld zit een minigame verstopt waarmee je een Pagie kunt verdienen, maar die je daarna ook samen met vrienden op een later moment kunt spelen.

Grafisch is het spel een pareltje. Alles straalt uit dat de makers allemaal tientallen jaren ervaring hebben. De verschillende werelden zijn misschien niet altijd enorm gevuld, maar zitten alsnog wel vol met details. Dat merk je al direct wanneer je Hivory Towers (de hubwereld) binnen stapt.

Yooka-Laylee is de revival van het genre dat Banjo-Kazooie voor het eerst tot leven bracht in de jaren ’90 en daarmee is het PlayTonic gelukt te bewerkstelligen wat ze wilden. De game biedt tientallen uren speelplezier en zal de Ninties meer dan tevreden stellen met oude gameplay-effecten, vernieuwd met nieuwe onderdelen.