review
Soof 2

Soof 2 is nu te koop op Blu-ray en DVD.

In 2013 wist de eerste Soof uit te groeien tot een groot succes. De film was losjes gebaseerd op columns van Sylvia Witteman en bood veel kijkers iets herkenbaars. Inmiddels is het tweede deel verkrijgbaar en kunnen we kijken of het zich kan meten met zijn voorganger. Soof 2 werd door de bezoekers van NWTV in ieder geval verkozen tot beste Nederlandse film van 2016.

Soof (Lies Visschedijk) en haar partner Kasper (Fedja van Huêt) leven al maanden langs elkaar heen, totdat ze besluiten te scheiden. Hoewel Kasper zich enorm vermaakt met zijn vergaarde vrijheid, heeft Soof het er minder makkelijk mee. Toch schijnt er licht aan de horizon, wanneer ze verliefd wordt op de kok Bauke (Achmed Akkabi). Maar ook oude vlam Jim (Dan Karaty) ligt nog op de loer.

Een recensie van Soof kan natuurlijk niet om de vergelijking met Bridget Jones heen. Toch zijn de films heel verschillend. Vooral vanwege de toch wel oerhollandse toon, die een duidelijk contrast vormt met de posh van de Britse tegenhangster. De herkenbare stijl van Soof wordt mooi doorgetrokken en weet de film te onderscheiden van de Nederlandse overdaad aan romantische komedies. Het opengetrokken blik BN’ers voelt op hun plaats en lijkt niet slechts een manier om de poster van bekende gezichten te voorzien, zoals bij Alles is Liefde, Verliefd op Ibiza, Toscaanse Bruiloft, Rokjesdag, Hartenstraat, Hartenstrijd, Mannenharten, Smoorverliefd en ga zo maar door. Lies Visschedijk zit haar rol nog steeds als gegoten en ook Fedja van Huêt is top, zoals we van hem mogen verwachten. Toch vormt de jonge Lobke de Boer het absolute hoogtepunt als dochter Sacha.

Helaas kunnen we niet alle aspecten de hemel in prijzen. De nieuwe gebeurtenissen in het leven van Soof voelen lang niet altijd authentiek, zoals haar relaties met de personages van Dan Karaty en Achmed Akkabi. Karaty vormde met zijn slechte acteerwerk al een van de grootste minpunten van het vorige deel en lijkt geen lessen te hebben gevolgd. Ook is de film behoorlijk fragmentarisch, het voelt vooral als een reeks sketches. Het overkoepelende verhaal voelt als een excuus en is nooit een reden om geïnteresseerd te blijven kijken. Gelukkig gaat Soof 2 op een leuke manier om met momenten die voor velen herkenbaar zijn. Clichés worden hierbij grotendeels uit de weg gegaan, op een aantal slapstick-momenten na. Het resultaat is een goed geslaagde romantische komedie, die niet het niveau van het vorige deel bereikt.