review
Tom Clancy’s Ghost Recon Wildlands

Na series als Assassin’s Creed, Far Cry en Watch Dogs gaat Ubisoft nu ook met Ghost Recon een openwereld-avontuur beginnen. Is dit bij Ghost Recon Wildlands net zo goed gelukt, of niet?

Tom Clancy’s Ghost Recon Wildlands begint met een indrukwekkende introductie die de sfeer goed neerzet; gevaarlijke drugskartels in Bolivia verleggen hun grenzen en het is aan jouw geheime eenheid om ze stuk voor stuk te ontmantelen. Hierna wordt de speler al snel losgelaten in de grote, open wereld en mag hij of zij het zelf uitzoeken. Eigenlijk is dit ook al het moment dat het spel vrij snel zijn focus kwijt lijkt te raken. Je gaat namelijk meer de kaart bekijken op zoek naar icoontjes om meer geheime informatie te vinden, dan dat je echt het idee hebt dat je doelgericht bezig bent een organisatie te stoppen. Ook het hele verhaal-element mist hierdoor een beetje. Als je alleen speelt, voelt het hierdoor een beetje alsof je een mindere Far Cry speelt.

De AI-teamgenoten voegen namelijk vrijwel niets toe: je kunt met een vaardigheid eens in de 30 seconden een van de soldaten (of meerderen als je de vaardigheid hebt geüpgradet) een doelwit uit laten schakelen, maar daar houdt het wel bij op. Verder voelt het gezelschap meer als onnodige bagage dan een eliteteam van Amerika’s topsoldaten.

Er zijn gelukkig bijzonder veel opties om je uitrusting aan te passen zoals jij dat wilt, zodat je zelf kan experimenteren met verschillende onderdelen totdat je jouw perfecte match hebt gevonden. Eigenlijk is dit ook niet meer dan gewoon in games vandaag de dag, maar toch.

Zonder vrienden en voicechat voelt het allemaal als een mindere versie van Ubisoft-games die je al vele malen eerder hebt gespeeld: ga naar een icoontje op de kaart of naar een kamp, schakel iedereen uit (of haal op een stiekeme wijze de benodigde informatie) en ga zo de hele spelwereld over.

Nu moet erbij gezegd worden dat veel mensen waarschijnlijk erg veel plezier gaan beleven als ze met drie vrienden samen gaan werken. Systematisch kamp na kamp uitschakelen en via voicechat strategisch bepalen hoe je te werk gaat, dat zal de voornaamste reden zijn om Ghost Recon Wildlands te halen. Iedereen de omgeving laten verkennen, een verschillende taak op zich laten nemen en het vervolgens perfect proberen uit te voeren, dat is het doel van Wildlands.

Echter is dat best veelgevraagd voor de gemiddelde gamer. Niet iedereen heeft namelijk een headset of microfoon voor zijn of haar console en niet iedereen heeft drie vrienden klaarzitten die ook de volle prijs neerleggen voor een gloednieuwe game. Dus alhoewel veel mensen enorm veel plezier gaan beleven met de multiplayerkant van Ghost Recon Wildlands, is het spel hierdoor eigenlijk ontoegangelijk gemaakt voor veel, misschien toch wel nieuwsgierige, gamers.