review
Resident Evil 7: Biohazard

Resident Evil 7: Biohazard is het zevende deel van de bekende serie. Na veel commentaar van de fans zou deel zeven terug gaan naar de kern van Resident Evil: meer survival/horror, minder actie/shooter. Met een demo werd al snel duidelijk dat dit het geval zou zijn, maar of de volledige game dit sfeertje zou aanhouden was nog niet duidelijk.

Gelukkig is het sfeertje direct aanwezig tijdens de intro van het spel. Je speelt als Ethan en gaat op zoek naar je vriendin Mia. Ze is spoorloos verdwenen tijdens haar zomerbaantje als babysitter. Zij heeft toen een bericht gestuurd om niet op bezoek te komen. Echter heeft ze nu, drie jaar later, een brief gestuurd en vraagt om hulp. Als goed vriendje ga je natuurlijk op onderzoek uit. Zodra je aankomt bij het huis, wordt al snel duidelijk dat het niet een normaal zomerbaantje was.

Het spel speelt zich in en rondom het huis af en de locatie ademt horror. Je begint in het gasthuis, bekend van de demo, en probeert te ontdekken wat er gebeurd is met je vriendin. Het hele huis is smerig en verontrustend. Je hoort geluiden die je niet wilt horen en je vindt items die hints geven over wat er gebeurt in het huis. Gelukkig zie je Mia vrij snel, maar jullie moeten nog te zien ontsnappen. Kort daarna ontmoet je de familie die verantwoordelijk is voor de verdwijning van je vriendin. De familie is knettergek en na een korte introductie moet je proberen te ontsnappen. Het doel is om te overleven en Resident Evil 7: Biohazard windt er geen doekjes om.

In dit geval blijft Resident Evil 7: Biohazard trouw aan de roots van de serie. Veel spanning en weinig actie, op een goede manier. Bijna overal in het huis wordt je opgejaagd door iemand uit de familie waardoor je zelden rustig de tijd kunt nemen. Er zijn wel kamers, waar je de voortgang opslaat, die echt veilig zijn. Zodra je weer buiten deze kamers komt, voel je de spanning direct. Via puzzels en voorzichtigheid zul je moeten proberen te ontsnappen, maar monsters zullen proberen je tegen te houden. Er zijn wel wapens, maar munitie is schaars. Ook heb je mêlee-wapens, maar deze lijken net zo sterk te zijn als een natte handdoek. Soms probeer je een vijand te ontwijken, maar lukt dit net niet vanwege de soms wat houterige besturing, al voegt dit wel weer toe aan de paniek.

Qua verhaal is het spel best sterk, ook al is het in het begin erg onduidelijk wat er precies aan de hand is. Met name is het in het begin onduidelijk wat de game met ‘Resident Evil‘ te maken heeft. Via videobanden kom je te weten wat er gebeurd is voor en tijdens jouw bezoek aan het huis en wat de link is met de serie. Ondanks deze onduidelijkheid, is de game erg spannend en zijn er genoeg momenten om met samengeknepen billen te beleven.

Resident Evil 7: Biohazard is hiermee een frisse wind voor de serie. Het voelt als een opzichzelfstaande game en vertrouwt niet te veel op zijn grote broertjes, maar durft zijn eigen gang te gaan. Gelukkig gedraagt dit deel zich wel als onderdeel van de Resident Evil-familie. Het first-person-perspectief voelt soms wat houterig aan voor bepaalde onderdelen, maar komt verder goed uit de verf. De keuze voor minder actie en meer survival is een algehele verbetering voor de serie en is in de kern exact hoe de meeste van ons Resident Evil herinneren; bibberen met de lichten uit.

Resident Evil 7: Biohazard is nu uit op Playstation 4, Xbox One en PC.