review
Passengers

Passengers is nu te koop op Blu-ray, 3D Blu-ray en DVD.

Na een uitgebreide tv-carrière is Chris Pratt momenteel een van de populairste filmacteurs. De successen van Guardians of the Galaxy en Jurassic World worden grotendeels toegedicht aan zijn humorvolle hoofdpersonages. Ook Jennifer Lawrence heeft de laatste jaren een flinke naam opgebouwd. Ze speelde niet alleen de hoofdrol in de succesvolle Hunger Games-films, maar wist ook vier Oscarnomaties te ontvangen en er één te verzilveren. Een samenwerking tussen deze twee aantrekkelijke gezichten moet dus wel iets bijzonders opleveren, toch?

Het ruimteschip Avalon is bezig aan een 120 jaar durende reis naar een nieuwe kolonie. Tijdens de lange reis verkeren de 5.258 passagiers in een diepe slaap, totdat er iets mis gaat. Door een ongeluk raakt het schip beschadigd en gaat de cabine van Jim Preston (Chris Pratt) kapot, waardoor hij veel te vroeg ontwaakt. Na van de schrik te zijn bekomen begint Jim zich voor te bereiden op een eenzame dood. Maar dan grijpt Aurora Lane (Jennifer Lawrence) plots zijn aandacht. Na lang wikken en wegen besluit hij haar ook te ontwaken. Aanvankelijk lijkt dit de juiste beslissing, het tweetal is nodig om het schip te repareren, maar uiteindelijk zal Jim de consequenties van zijn besluit onder ogen moeten komen.

Foto: Columbia Pictures

Aanvankelijk brengt Chris Pratt (The Magnificent Seven) het grootste gedeelte van de film alleen door, op Cast Away-achtige wijze. Hij doet dit uitstekend; hoewel hij zonder twijfel een versie van zichzelf speelt, brengt hij de nodige humor en relateerbaarheid. Zijn dilemma, iemand anders ontwaken of alleen sterven, is interessant en je begrijpt zijn lastige situatie. Jennifer Lawrence (Joy, X-Men) vult hem goed aan en het stel heeft een sterke chemie. De relatie tussen Jim en Aurora komt vooral goed naar voren in de interacties met de androïde barman Arthur. Michael Sheen (Nocturnal Animals) geeft deze rol een interessante dualiteit door tegelijkertijd artificeel en mensenlijk over te komen, zijn wat ontvremende personage doet sterk denken aan de barman uit The Shining. Ook de vormgeving van Passengers is indrukwekkend. Het ruimteschip ziet er van binnen, maar vooral ook van buiten erg mooi uit.

Regisseur Morten Tyldum (The Imitation Game) is duidelijk in staat om een budget te vertalen naar visuele pracht, maar met zijn vertelling heeft hij meer moeite. De opzet nodigt uit voor een interessante confrontatie, maar deze blijft grotendeels uit. Het scenario speelt al vanaf het begin open kaart en doordat de kijker precies weet wat er gaande is, ontstaat er niet veel spanning. Je zit vooral te wachten totdat Aurora tot haar ontdekking komt, maar ook hierna wordt het niet veel interessanter. Dat ook het einde niks met de interessante opzet weet te doen, is vooral teleurstellend. Het is niet moeilijk om te zien hoe dit idee veel beter uitgewerkt had kunnen worden, wat tijdens het kijken nogal stoort.